Ο Μίμης Μπενίσκος μίλησε με την αφορμή της επετείου του τελικού της Πάτρας, θυμήθηκε τα όσα συνέβησαν τότε, και σχολίασε τον Άρη του σήμερα που ταλαιπωρείται από το ban της FIFA.
Αναλυτικά όσα είπε στο Yellow Radio 92,8:
Με την καραντίνα περάσαμε ένα δύσκολο δίμηνο…
Ήταν δύσκολο ναι αλλά ευτυχώς υπήρχε η άθληση μέσα σε αυτό και μας κρατούσε λίγο ζωντανούς, από το να καθόμαστε όλη μέρα στο σπίτι μας και να μην κάνουμε αυτό που αγαπάμε, το ποδόσφαιρο. Η άθληση ήταν μια παρηγοριά σίγουρα.
Ξαφνικά είδαμε 7-8 εκατομμύρια Έλληνες να είναι αθλητές σωστά; (γέλια)
Έτσι ακριβώς. Από την μια έκανε καλό σε όλο τον κόσμο που έβγαινε, τουλάχιστον περπατούσε. Τώρα παρατηρώ που ήρθε η άρση των μέτρων «έπεσε» λίγο η άθληση κακά τα ψέμματα από κάποιους ανθρώπους. ‘Ηταν καλό που μέσα σε αυτή την πανδημία ο κόσμος έβγαινε και κρατούσε ζωντανό τον οργανισμό του, ήταν μια καλή διέξοδος.
Μεγάλη απώλεια ωστόσο για πολλούς συλλόγους και το θέμα των ακαδημιών.
Πάρα πολύ μεγάλη. Εμείς το βλέπουμε τώρα και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, μόνο η Κ-13 μεμονωμένα (ανά γκρουπ) προσπαθούμε να κάνουμε κάποιες ατομικές προπονήσεις αλλά δυστυχώς η χρονιά χάθηκε. Τα παιδιά έμειναν πάρα πολύ πίσω, το δίμηνο δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι διότι δεν υπήρχε ο κατάλληλος χώρος. Το καλό είναι ότι μάλλον θα μάς ανοίξουν τις ακαδημίες για να μπορέσουν τα παιδιά να προπονηθούν γιατί απ’ότι βλέπω στα σχολεία και στα πάρκα τώρα τα παιδιά πηγαίνουν, αυτό θέλουμε να περάσουμε και εμείς με τον Υπουργό που μιλήσαμε πριν κάποιες μέρες. Συγκροτήθηκε μια σύσταση προκειμένου να μπορέσουμε να μιλήσουμε, είπε ότι σταδιακά θα ανοίξουμε.
Κάνατε επιτροπή για τις ακαδημίες;
Μάλιστα, με τον κύριο Κούη μιλήσαμε όπως και εκείνος με τον κύριο Αυγενάκη και είπε ότι σιγά σιγά θα ανοίξουν και οι ακαδημίες προκειμένου τα παιδιά να μπορέσουν να αθληθούν, τουλάχιστον αυτό το δίμηνο διότι από αυτά που ακούω και από τους γονείς των παιδιών, τα μικρά θέλουν να έρθουν και να αθληθούν. Μέσα από τον αθλητισμό να παιδιά γίνονται πιο κοινωνικά, έχει πάρα πολλά καλά το να βγουν για λίγο από το σπίτι και να αθληθούν, ξεφεύγουν, μαθαίνουν και επιπλέον πράγματα. Φυσικά με την κατάλληλη προστασία πάντα γιατί υπάρχουν και ευπαθείς ομάδες. Απ’ότι βλέπω είμαστε και πηγαίνουμε καλά.
Πριν από 15 χρόνια σαν σήμερα, γράφτηκε μια «διπλή» σελίδα, από την μια «χρυσή» καθώς ο Άρης βρισκόταν σε έναν τελικό και από την άλλη «μαύρη» γιατί υποβιβαζόταν. Πως βίωσες εκείνη την ημέρα;
Είμαι με τον Χρήστο Βελώνη και μιλάμε για εκείνον τον καιρό. Σίγουρα ήταν ένα πάρα πολύ μεγάλο κακό που έγινε τότε διότι ήταν στο χέρι μας να σωθούμε. Δεν μπορέσαμε τότε για άλλους λόγους και όταν πήγαμε στον τελικό, είπαμε με τα παιδιά στα αποδυτήρια τουλάχιστον να δώσουμε την χαρά, να τα δώσουμε όλα απέναντι σε έναν πολύ καλό Ολυμπιακό, να προσπαθήσουμε να πάρουμε αυτό το κύππελο για τον κόσμο του Άρη που ήρθε μέχρι την Πάτρα, δεν είχε αφήσει την ομάδα πουθενά. Το Χαριλάου ήταν γεμάτο κάθε Κυριακή, μας στήριζαν και θέλαμε σε εκείνον τον τελικό να δώσουμε την χαρά. Δυστυχώς δεν κατέστη εφικτό να το πάρουμε, από θέμα κόσμου ήταν ένα φανταστικό πράγμα αυτό που ζήσαμε εκείνη την ημέρα. Όταν ακούς από ένα γήπεδο να φωνάζει ένα συγκεκριμένο σύνθημα, εγώ προσωπικά ακόμη και τώρα ανατριχιάζω. Σίγουρα έχει μείνει ανεξίτηλη στο μαλό μυ εκείνη η στιγμή και δεν θα την ξεχάσω ποτέ.
Σίγουρα δεν συμβαίνει αυτό σε πολλές ομάδες, μετά από μια τόσο «σκοτεινή» χρονιά ο κόσμος να είναι πάλι στο πλευρό της.
Να σας πω κάτι, όσες δυσκολίες και αν περνάει ο Άρης τα τελευταία χρόνια, δεν μπορεί να συγκριθεί με άλλες ομάδες που γράφουν μια μαύρη ιστορία όταν πέφτουν κατηγορία. Ο Άρης είναι μια μεγάλη ομάδα και με την οντότητα που έχει στον κόσμο είναι ξεκάθαρα μία από τις πέντε μεγαλύτερες ομάδες στην Ελλάδα. Αυτό πρέπει να καταλάβουν και οι διοικήσεις που υπάρχουν στην ομάδα, ότι υπάρχει κόσμος που στηρίζει την ομάδα σε κάθε δυσκολία ακόμη και αν δεν υπάρχει κάποιος να «τραβήξει» μπροστά διοικητικά, θα τοκάνουν αυτά τα παιδιά, παίνρουν την ομάδα στις «πλάτες» τους. Πρέπει κάποια στιγμή και η πολιτεία να κοιτάξει να προστατεύσει αυτές τις ομάδες από τέτοια ζητήματα όπως είναι τον τελευταίο καιρό με την UEFA, CAS, την ΕΠΟ και όλα αυτά που συμβαίνουν στον Άρη για ακόμη μια φορά. Δεν είναι πρώτη φορά, πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα αποκτήσει την σταθερότητα προκειμένου να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό το πρωτάθλημα.
Ο Άρης δεν ζητάει «ρουσφέτι» από την FIFA, αλλά να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Από αυτά που έχω διαβάσει αλλά και μέσα από συζητήσεις με φίλους βλέπω ότι το λάθος δεν είναι το Άρη, αλλά της ΕΠΟ. Όταν έρχεται ένα έγγραφο και δεν μεριμνεί για να σταλεί στον Άρη γι να γίνει όλη αυτή η διεργασία που χρειάζεται προκειμένου να μην υπάρχει πρόβλημα, είναι ξεκάθαρα θέμα της ΕΠΟ. Από εκεί και πέρα προφανώς δεν είναι «ρουσφέτι» από πλευράς κυβέρνησης, αλλά απόδοση δικαιοσύνης και αποκατάσταση της αλήθειας για το όνομα του Άρη και εδώ αλλά και στην Ευρώπη.
Πιστεύεις και εσύ πως υπάρχει ένα «γκρίζο» σημείο σχετικά με την παρουσία της ΕΠΟ.
Είναι ένα θέμα που για ένα χαρτί ουσιαστικά που δεν ξέρουμε αν έφτασε ποτέ στον Άρη και στην ώρα του αλλά δεν γνωρίζουμε επίσης και το τί ειπώθηκε από πλευράς ΕΠΟ, δημιουργήθηκε αυτό το πρόβλημα. Αν ειπώθηκαν τα όσα λέγονται, ότι δηλαδή η ΕΠΟ είπε στον Άρη να μην ανησυχεί, τότε εκείνη φέρει τεράστιες ευθύνες. Κανονικά πρέπει να τιμωρηθεί εκείνος που δεν έστειλε το έγγραφο.
Στέλνουν ακροατές μηνύματα για εκείνη την χαμένη ευκαιρία στο 0-0 του τελικού, σε έχει «στοιχειώσει» εκεινη η φάση (γέλια).
Όποιος με βρίσκει στον δρόμο με σταματά και μου λένε για εκείνη την χαμένη ευκαιρία. Ήμουν ο πρώτος που πραγματικά ήθελα να πετύχω εκείνο το τέρμα και να πανηγυρίσω μαζί με τον κόσμο γιατί ήταν μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή και σίγουρα δεν μπορεί να ξεχαστεί ποτέ. Δυστυχώς πέσαμε σε έναν πολύ καλό και έξυπνο τερματοφύλακα, το έβγαλε αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Προσπαθούμε μέσα από εμπειρίες και καταστάσεις να γινόμαστε καλύτεροι και αυτό διδάσκουμε και στα νέα παιδιά, να εκμεταλλεύονται όποια ευκαιρία έρθει μπροστά τους.
