Ο Πάτρικ Μπάουμαν τόνισε πως η EuroLeague έχει βάλει σε κατάσταση ομηρίας της εθνικές ομάδες και δήλωσε πως η ισπανική ομοσπονδία “σκοτώνει” την εθνική της ομάδα.
Στην ιστοσελίδα της AS παραχώρησε συνέντευξη ο πρόεδρος της FIBA, Πάτρικ Μπάουμαν, μιλώντας για το νέο σύστημα διεξαγωγής των προκριματικών. Δήλωσε πως στόχος είναι να αναπτυχθεί το μπάσκετ σε περισσότερες χώρες, αλλά και να υπάρξουν νέοι φίλαθλοι που θα στηρίξουν τις εθνικές ομάδες. Τόνισε πως η EuroLeague έχει βάλει σε κατάσταση ομηρίας της εθνικέςκαι επεσήμανε πως η ισπανική ομοσπονδία δείχνει την διάθεση να “σκοτώσει” την εθνική της ομάδα.
Για τον στόχο της FIBA με την δημιουργία των “παραθύρων”: “Στόχος μας είναι να συνεχίσει να αναπτύσσεται το μπάσκετ. Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992, δημιουργήθηκε ένα ισχυρό κίνημα της παγκοσμιοποίησης. Το μπάσκετ γιγαντώθηκε στην δεκαετία του 2000 και είδαμε πως οι ομάδες της Ευρώπης πλησίασαν εκείνες του ΝΒΑ. Είδαμε την Ισπανία να κατακτά το Παγκόσμιο πρωτάθλημα το 2006 με φιναλίστ την Ελλάδα, είδαμε την Αργεντινή να κατακτά το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Υπήρξε μία αλλαγή, νέες δυνάμεις δημιουργήθηκαν.
Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να πρωταγωνιστούν συνεχώς οι ίδιες εθνικές ομάδες. Αυτό ναι μεν ικανοποιεί τις ομάδες που πρωταγωνιστούν, αλλά αυτό δεν λειτουργεί υπέρ των ομάδων που θέλουν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους, που είναι από κάτω. Τώρα, περισσότερες εθνικές ομάδες, θα έχουν την ευκαιρία να δημιουργήσουν ένα “ηλεκτροσόκ” στο παγκόσμιο μπάσκετ. Θέλουμε περισσότερες χώρες να ασχοληθούν περισσότερο ενεργά με το μπάσκετ και πλέον οι εθνικές τους ομάδες θα έχουν την δυνατότητα να παίξουν και να ανταγωνιστούν. Έτσι όπως φτιάξαμε το πρόγραμμα στα προκριματικά, θα έχουμε περίπου 80 χώρες που θα παίζουν την ίδια ώρα δοκιμάζοντας τις πιθανότητες τους για πρόκριση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα”.
Για την αλλαγή προεργασίας των εθνικών ομάδων, αλλά και για την σημασία νέων φιλάθλων: “Θα έχουμε μία σημαντική αλλαγή, διότι όλες οι εθνικές ομάδες θα κληθούν να δουλέψουν όπως ποτέ ξανά στο παρλεθόν. Παλαιότερα, είχαν ένα διάστημα 2 εβδομάδων ώστε να ξεχωρίσουν και να διαλέξουν 12 παίκτες τους και να πάνε για τα μετάλλια. Αυτή ήταν μία συνήθης ρουτίνα για τις εθνικές. Έπαιρναν ένα αεροπλάνο και έκαναν προετοιμασία σε κάποια πόλη. Τώρα, όλες οι χώρες και οι ομάδες, θα κληθούν να ασχοληθούν περισσότερο ενεργά με τις εθνικές τους και οι φίλαθλοι θα έρθουν πιο κοντά μαζί τις εθνικές τους ομάδες.
Έχουμε και έχετε παρατηρήσει, πως στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα των εθνικών ομάδων, υπήρξαν αρκετά άδεια γήπεδα, ειδικά στα ματς που δεν αγωνιζόταν ο διοργανωτής. Αυτό ήταν και είναι ένα πρόβλημα, το οποίο μας κυνηγά εδώ και χρόνια. Θυμάμαι χαρακτηριστικά σαν εξαίρεση, τους ταξιδιώτες Φινλανδούς που στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2014 ταξίδεψαν αρκετές χιλιάδες στο Μπιλμπάο, για να στηρίξουν την εθνική τους. Είχαν γεμίσει το γήπεδο. Θέλουμε να δημιουργήσουμε περισσότερους ενεργούς φιλάθλους με τις εθνικές ομάδες μπάσκετ. Φιλάθλους που θα “δεθούν” μαζί τους, που θα τις ακολουθούν. Και αυτό δεν γίνεται να συμβεί, αν βλέπουν την εθνική τους μόνο κάθε καλοκαίρι ή μία φορά κάθε δύο χρόνια. Πρέπει να δημιουργήσουμε μία νέα κουλτούρα”.
Για το γεγονός πως το φίλαθλο κοινό αντιλαμβάνεται σαν σύγκρουση την αλλαγή του προγράμματος μεταξύ FIBA και EuroLeague: “Καταρχάς, το συγκεκριμένο σύστημα με τα προκριματικά, ως ένα βαθμό, υπήρχε και στο μπάσκετ έως και το 2003. Επίσης, τα προκριματικά υπάρχουν όλα αυτά τα χρόνια και στο ποδόσφαιρο. Είναι κάτι πολύ φυσικό να συμβεί, είναι ένα πρόγραμμα που υπήρχε, δεν το εφηύραμε εμείς. Αυτό είναι τρελό να το ισχυρίζεται κάποιος”.Για το αν θα χαρακτήριζε ως επανάσταση τα προκριματικά: “Είναι απλά μία νέα τάξη πραγμάτων. Την ζήσαμε τόσο στην δεκαετία του ’90, όσο και στις αρχές του 2000. Βέβαια, τότε η κατάσταση στο μπάσκετ ήταν διαφορετική. Πλέον, υπάρχει περισσότερο υλικό παγκοσμίως για να αναπτυχθεί το μπάσκετ ακόμη περισσότερο σε ολόκληρο τον πλανήτη. Θα έλεγα πως είναι μία επανάσταση στην ταξινόμηση των χωρών και στο σύστημα των εθνικών ομάδων. Το σπορ δεν γίνεται να γίνει παγκόσμιο μόνο μέσω του ΝΒΑ και των συλλόγων. Θα γίνει και με την συμβολή των εθνικών ομάδων”.
Για το ενδεχόμενο να υπάρξει συμφωνία με την EuroLeague: “Είμαστε πάντα αισιόδοξοι στο να υπάρξει συμφωνία και είμαστε πάντα ανοιχτοί να συζητήσουμε με την EuroLeague. Η FIBA είναι πάντα ανοιχτή. Έχουμε κάνει μία προσπάθεια να αλλάξει το σύστημα. Έχουμε πάρει ρίσκα, έχουν υπάρξει προβλήματα με συμβόλαια και οικονομικά, αλλά θέλουμε να προχωρήσουμε με ένα νέο μοντέλο, το οποίο θέλουμε να το προωθήσουμε. Έχουμε 79 χώρες από τις 80 μαζί μας. Δεν έχουν πειστεί απόλυτα όλοι, αλλά οι περισσότερες είναι ενθουσιασμένες και βλέπουν με καλό μάτι αυτή την αλλαγή. Πρέπει να δουλέψουμε σκληρά για να τα καταφέρουμε”.
Για το ισπανικό μπάσκετ, καθώς οι απόψεις διίστανται, αφού άλλοι συμφωνούν και άλλοι είναι κάθετα αρνητικοί: “Έχουμε κάνει μία πρόταση και βλέπουμε πως οι παίκτες στην Ισπανία έχουν μπει σε μία αδύνατη, δυσάρεστη και ανήθικη κατάσταση, με το να παίρνουν μόνοι τους τις αποφάσεις ή να αποφασίζουν για εκείνους οι ομάδες τους. Υπάρχει ένα μπέρδεμα, αλλά εμείς είμαστε ξεκάθαροι. Σε τέσσερα χρόνια, θα δούμε στην πράξη το αν κινούμαστε αδέξια ή αν λειτουργούμε σωστά. Εμείς πιστεύουμε πως έτσι θα κάνουμε το μπάσκετ να γιγαντωθεί παγκοσμίως”.
Για την στάση της EuroLeague στο θέμα: “Ειλικρινά, δεν μπορώ να κατανοήσω την στάση της EuroLeague. Έχει βάλει σε κατάσταση ομηρίας τις εθνικές ομάδες και το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Και κάποιοι σημαντικοί κύριοι, οι οποίοι δεν αντιπροσωπεύουν τον κόσμο και την οικογένεια ολόκληρου του ευρωπαϊκού μπάσκετ, παίρνουν τις αποφάσεις. Η επίθεση της EuroLeague στις εθνικές ομάδες είναι λυπηρή και έχει μεγάλο αντίκτυπο στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Η Ισπανία έχει σχεδόν 10 παίκτες που παίζουν στο ΝΒΑ, ενώ διαθέτει και άλλες 5 ομάδες στην EuroLeague. Προσθέστε, λοιπόν, περίπου 15 επιπλέον παίκτες της (στο σύνολο καμιά 25αριά), οι οποίοι ενδέχεται να αρνηθούν να παίξουν. Οι ομάδες τους λένε πως δεν θα τους αφήσουν να παίξουν με τις εθνική Ισπανίας. Αν η Ισπανία συνεχίσει έτσι, τότε θα κινδυνεύει να μείνει εκτός Μουντομπάσκετ, έχοντας τόσες πολλές απουσίες. Θα πρέπει η ισπανική ομοσπονδία να αποφασίσει αν στόχος τους είναι να “σκοτώσουν” την εθνική τους ομάδα. Η Ισπανία είναι πρόβλημα και για άλλες χώρες, όπως η Βραζιλία, το Μεξικό, η Αργεντινή και η Ουρουγουάη, καθώς έχουν αρκετούς παίκτες που αγωνίζονται σε αυτές τις χώρες”.
