Σε μία αναλυτική συνέντευξή του, ο Πάτρικ Μπάουμαν αναφέρεται στα ζητήματα που έχουν προκύψει από την διαμάχη της FIBA με την Euroleague και απαντά σε κρίσιμα ερωτήματα που αφορούν το παγκόσμιο μπάσκετ.
Ο Πάτρικ Μπάουμαν ξεκαθαρίζει πως δεν θα υπάρξουν Wild Cards για το Παγκόσμιο Κύπελλο και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ενώ εξηγεί τους λόγους που έφεραν το ευρωπαϊκό μπάσκετ στη σημερινή του κατάσταση.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
Πολλές ομάδες θα παίξουν τα παιχνίδια τους στο Παγκόσμιο Κύπελλο χωρίς τους καλύτερους παίκτες τους, μια κατάσταση που νομίζω ότι δεν ταιριάζει σε κανέναν. Πώς φτάσαμε ως εδώ;
Επιλέγω τα λόγια μου προσεκτικά. Είναι μια κυνική κίνηση, επειδή η Ευρωλίγκα γνώριζε τις ημερομηνίες που επιλέχθηκαν για τα παράθυρα της FIBA δύο χρόνια πριν δημοσιεύσουν το δικό τους καλεντάρι και γνώριζαν πολύ καλά ποιες θα ήταν οι συνέπειες μιας σύγκρουσης στο καλεντάρι. Ωστόσο, συνέχισαν και προκάλεσαν μια κατάσταση που είναι επιβλαβής για τους παίκτες, τους φιλάθλους και για ολόκληρο τον αθλητισμό.
Και είναι αναμφίβολα σκόπιμη η κίνηση αυτή. Θα μπορούσε εύκολα να αποφευχθεί αυτή η κατάσταση ακόμη και πριν από λίγους μήνες με τη συμβιβαστική λύση που πρότεινε η FIBA, όπου ο καθένας από μας θα μετέφερε 8 παιχνίδια για μόλις 1-2 ημέρες … Αλλά η Ευρωλίγκα ακολουθεί το δικό της πρόγραμμα προς όφελος μικρού ελίτ γκρουπ ομάδων θέτοντας τα δικά τους συμφέροντα πάνω από αυτά των άλλων ενδιαφερομένων για το μπάσκετ.
Ποιος ήταν ο στόχος της FIBA στην εφαρμογή του συστήματος των Παραθύρων;
Τα Παράθυρα έρχονται για να βοηθήσουν στην ανάπτυξη του μπάσκετ σε όλο τον κόσμο, για να εξασφαλίσει το περιβάλλον όπου οι νέοι θα εμπνέονται να ασχοληθούν με το μπάσκετ και να εξασφαλίσουν ένα αγωγό ταλέντου στα επόμενα χρόνια.
Τα Παράθυρα είναι ένας τρόπος για να γίνει το άθλημα ακόμα πιο δημοφιλές στις χώρες όπου είναι ήδη καθιερωμένο και να το καταστήσει πιο γνωστό και πιο ελκυστικό σε μέρη όπου δεν παίζεται ή παρακολουθείται ευρέως.
Ολο το σκεπτικό ξεκινά από το αποδεδειγμένο γεγονός ότι οι εθνικές ομάδες είναι η ατμομηχανή του μπάσκετ σε κάθε χώρα. Όταν παίζουν οι εθνικές ομάδες προσελκύουν το ενδιαφέρον των ΜΜΕ και μεγάλα τηλεοπτικά κοινά. Με λίγα λόγια όταν παίζουν οι εθνικές ομάδες ξαφνικά, μια χώρα αρχίζει να μιλάει για το μπάσκετ.
Μέχρι στιγμής όμως, οι μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις μας – το Παγκόσμιο Κύπελλο και τα ηπειρωτικά πρωταθλήματα, όπως το Ευρωμπάσκετ έχουν δομηθεί κατά τρόπο που δεν συμβάλουν τόσο πολύ στην ανάπτυξη των εθνικών ομοσπονδιών και των εθνικών ομάδων.
Πολλές εθνικές ομάδες θα περάσουν πολλά χρόνια χωρίς να παίξουν κάποιο ανταγωνιστικό παιχνίδι μέσα στη χώρα τους, κοντά στο κοινό τους. Το νέο καλεντάρι της FIBA τα αλλάζει όλα αυτά. Θα έχουμε πλέον πολύ περισσότερες χώρες εμπλεκόμενες στο μπάσκετ: Φανταστείτε ότι θα έχουμε 80 παιχνίδια με 80 χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο!
Εξασφαλίζει ότι οι χώρες θα παίζουν κανονικά και σημαντικά παιχνίδια στη χώρα τους. Κάθε παιχνίδι στην έδρα τους θα είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για να συνδεθούν με τους οπαδούς τους και να δημιουργήσουν ξανά μια νέα βάση φιλάθλων χάρη στην ζωντανή τηλεοπτική κάλυψη που εγγυάται η FIBA. Υπάρχουν επίσης οικονομικά οφέλη για τις εθνικές ομοσπονδίες που φιλοξενούν παιχνίδια μέσα από έσοδα χορηγίας. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να προγραμματίσουν, να επενδύσουν και να αναπτυχθούν.
Οι Προκριματικοί αγώνες θα δώσουν επίσης την ευκαιρία σε νέους παίκτες να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους και να αναλάβουν ηγετικούς ρόλους στην εθνική ομάδα της χώρας τους.
Ως διεθνής ομοσπονδία, η δουλειά μας δεν είναι μόνο να ρυθμίζουμε και να κυβερνάμε τον αθλητισμό, αλλά να τον προωθούμε και να τον καλλιεργούμε μέσω των μελών μας. Το νέο καλεντάρι συμβάλλει σημαντικά στην επίτευξη αυτού του στόχου.
Η Ευρωλίγκα πιστεύει ότι ένα σύστημα εμπνευσμένο από το ποδόσφαιρο δεν είναι βιώσιμο για το μπάσκετ λόγω της ασύγκριτης δύναμης του ΝΒΑ. Αρνείται να εξετάσει μια λύση που δεν θα επιτρέψει στους παίκτες της ΝΒΑ να συμμετάσχουν; Πιστεύετε ότι αυτά τα επιχειρήματα είναι βάσιμα ή νομίζετε ότι η Ευρωλίγκα παρουσιάζει κακή πίστη;
Πρώτα πρέπει να καταλάβετε ότι από την αρχή της μακράς διαδικασίας διαβούλευσης και συζήτησης που οδήγησε στην υλοποίηση των Παραθύρων ήταν γνωστό και αποδεκτό ότι οι παίκτες του NBA δεν θα ήταν διαθέσιμοι να παίξουν στα παράθυρα του Νοεμβρίου και του Φεβρουαρίου, αλλά θα είναι σε θέση να παίξουν στα Παράθυρα του Ιουνίου, του Σεπτεμβρίου και στα τελικά τουρνουά.
Αυτό δεν ήταν κάτι που απλώς εισήχθη εξαιτίας μίας ιδιοτροπίας της FIBA. Συζητήθηκε μεταξύ των μελών της FIBA σε παγκόσμιο επίπεδο και συμφωνήθηκε δημοκρατικά με ομόφωνη απόφαση.
Έτσι, ναι, η Ευρωλίγκα ενεργεί κακόπιστα χρησιμοποιώντας αυτό ως δικαιολογία ώστε αρχικά να δημιουργήσει και στη συνέχεια να μην ενεργήσει για την επίλυση της σημερινής κατάστασης – κάτι που θα μπορούσε να γίνει με μια απλή επιστολή του Διευθύνοντος Συμβούλου της, ο οποίος έχει την αποκλειστική εξουσία να μετακινεί τα παιχνίδια κατά μερικές μέρες.
Το θέμα είναι ότι η Ευρωλίγκα φαίνεται να θεωρεί τον εαυτό της ώς ένα τοπικό ισοδύναμο με το ΝΒΑ, όταν τίποτα δεν μπορεί να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Το NBA είναι δομημένο διαφορετικά και έχει εμπορική και κοινωνική σημασία στη Βόρεια Αμερική, την οποία η Ευρωλίγκα απλά δεν έχει στη δική της επικράτεια.
Σε επίπεδο βάσης τα κλαμπ του NBA είναι ακριβώς αυτό: Παίζουν μόνο στο NBA, όπου είναι αποκλειστικά στραμμένο το ανταγωνιστικό ενδιαφέρον τους. Αποτελούν το μοναδικό ανταγωνιστικό τους επίκεντρο, ενώ οι σύλλογοι λειτουργούν ως μεμονωμένες επιχειρήσεις στο πλαίσιο του πρωταθλήματος και υπάρχουν ή εξαφανίζονται από τις δικές τους εμπορικές και οικονομικές αποφάσεις. Είναι ανεξάρτητες από οποιοδήποτε άλλο “σώμα” εδώ και 70 χρόνια.
Η Ευρωλίγκα είναι μία συμπληρωματικη διεθνής διοργάνωση. Όλοι οι σύλλογοι της παίζουν πρωταρχικά στα εθνικά τους πρωταθλήματα και αποτελούν μέρος του εθνικού και διεθνούς οικοσυστήματος της ομοσπονδίας. Εξακολουθούν να συνδέονται άρρηκτα με τις εθνικές τους ομοσπονδίες και πολλές λαμβάνουν – άμεσα ή έμμεσα – κρατική χρηματοδότηση εξαιτίας αυτού του γεγονότος.
Έτσι, η πραγματικότητα – αποδεκτή από όλο το παγκόσμιο μπάσκετ εκτός από την Ευρωλίγκα – είναι ότι το NBA κατέχει μια μοναδική θέση στο μπάσκετ και σε όλα τα αθλήματα του κόσμου. Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το NBA παραμένει ένα αφοσιωμένο, υποστηρικτικό και ενεργό μέλος της παγκόσμιας οικογένειας του μπάσκετ που ενθαρρύνει τη FIBA και συνεργάζεται μαζί μας για την ανάπτυξη του παιχνιδιού παγκοσμίως.
Η Ευρωλίγκα φιλοδοξεί να είναι το ίδιο, αλλά δεν ενδιαφέρεται καθόλου για συνεργασία με την FIBA ή τις Ομοσπονδίες των Μελών μας.
Η Ευρωλίγκα προσφέρει τη λύση να γίνουν όλοι οι προκριματικοί αγώνες κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, οι οποίοι θα επέτρεπαν σε όλους τους παίκτες, συμπεριλαμβανομένων των NBA, να είναι διαθέσιμοι. Γιατί δεν δέχεται η FIBA αυτή τη λύση;
Επειδή δεν λύνει τίποτα. Σας δείχνει μόνο πόσο νοιάζεται η Ευρωλίγκα για τις Εθνικές Ομάδες: Προσφέρει ένα μήνα μόνο, καθ ‘όλη τη διάρκεια του έτους, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού που οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται στην παραλία!
Ένας από τους βασικούς λόγους για την καθιέρωση των Παραθύρων είναι να εξασφαλιστεί ότι οι εθνικές ομάδες παίζουν παιχνίδια στο σπίτι τους σε μια εποχή που το μπάσκετ μπορεί να επωφεληθεί από τη περισσότερο έκθεση προς το κοινό και το ενδιαφέρον των Μέσων Ενημέρωσης.
Αυτό βασίζεται σε διεξοδική έρευνα που έγινε και συμβουλές από ειδικούς κι επαγγελματίες.
Το καλεντάρι μας έχει επίσης σχεδιαστεί για να προσφέρει στους παίκτες ένα καλοκαίρι ανάπαυσης σε κάθε τετραετή κύκλο, κάτι που οι ίδιοι το καλωσόρισαν και είναι σημαντικό για τη μακροπρόθεσμη ευημερία τους.
Μετά από μια σεζόν 80 αγώνων σε Ευρωλίγκα, εθνικό πρωτάθλημα και κύπελλο, πόσοι παίκτες θα ήθελαν να πάνε απευθείας στην προετοιμασία της εθνικής ομάδας και σε 4 εβδομάδες παιχνιδιών μέσα στον Ιούλιο;
Ορισμένες μεγάλες ομοσπονδίες έχουν την εντύπωση ότι είναι οι ηττημένοι μιας μεταρρύθμισης του καλενταριού και αντιτίθενται στην FIBA, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας. Μήπως οι “μικρές” χώρες επέβαλαν τη θέλησή τους στο «μεγάλο»; Αυτό δεν είναι πιθανό να είναι σε βάρος του μπάσκετ γενικά;
Το νέο σύστημα διοργανώσεων εισήχθη ως αποτέλεσμα ομόφωνης ψήφου μεταξύ όλων των εθνικών ομοσπονδιών πριν από τρία χρόνια. Εννέα κορυφαίες ομοσπονδίες επιβεβαίωσαν εκ νέου την υποστήριξή τους σε μια δήλωση που κυκλοφόρησε μετά τη συνάντηση στη FIBA, πριν από λίγες εβδομάδες και η Γαλλία ενέκρινε πλήρως τη δήλωση.
Το 2014, κάθε Ομοσπονδία γνώριζε ότι θα έπαιζαν σε μερικούς αγώνες των Παραθύρων χωρίς τους παίκτες του NBA και ψήφισαν “ΝΑΙ”! Δεν μπορούμε να βασιζόμαστε μόνο στους παίκτες του NBA. Κάθε ομοσπονδία πρέπει να εργαστεί για να αναπτύξει νέα ταλέντα και να έχει ισχυρά εγχώρια πρωταθλήματα.
Καταλαβαίνω ότι η Γαλλία κατέχει μια μοναδική θέση, με τόσους πολλούς παίκτες στο ΝΒΑ και στην Ευρωλίγκα, αλλά χωρίς η ίδια να έχει θέση στην Ευρωλίγκα.
Επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ότι από τον Νοέμβριο του 2016 είχαμε σαφή γραπτή δέσμευση του κ. Bertomeu ότι η ECA δεν θα εμπόδιζε την απελευθέρωση των παικτών που αγωνίζονται σε αυτή. Το επιβεβαίωσε και προφορικά ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Και λίγους μήνες αργότερα πρότεινε ένα καλεντάρι όπου τα παιχνίδια παίζονται την ίδια ημέρα και την ίδια ώρα. Αφήνω τα συμπεράσματα στους αναγνώστες σας.
Αυτή η κατάσταση σαφώς και είναι επικίνδυνο να αποδυναμώσει τις ομάδες και να απειλήσει την πρόκρισή τους για το Παγκόσμιο Κύπελλο και κατά συνέπεια τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ως εκ τούτου, όλες οι εθνικές ομοσπονδίες πρέπει να προσαρμόσουν τις προσπάθειές τους και να προσαρμόσουν τον τρόπο λειτουργίας τους στο νέο σύστημα.
Αλλά το γεγονός παραμένει ότι εάν η Ευρωλίγκα δεν είχε συμπεριφερθεί με αυτόν τον τρόπο η κατάσταση δεν θα υπήρχε, οπότε αυτό δεν είναι συνέπεια του νέου ημερολογίου της FIBA.
Λαμβάνοντας υπόψη τις πρόσφατες συζητήσεις, πρέπει να ζητήσουμε από την ASVEL να διερευνήσει εάν θα μπορούσε να συμπεριληφθεί στην Ευρωλίγκα, παίζοντας σε ημερομηνίες που θα επιτρέπουν στους παίκτες της να παίξουν στη γαλλική εθνική ομάδα. Η συζήτηση δεν μπορεί να είναι μόνο σχετικά με το αν η ASVEL έχει αρκετά μεγάλο γήπεδο, αλλά και τι σημαίνει για το γαλλικό μπάσκετ να έχει μια ομάδα που παίζει στην Ευρωλίγκα.
Σχεδιάζετε να δώσετε wild cards για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019 ή για τα τουρνουά των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο, για να κερδίσετε κάποιες που δεν κατάφεραν να πάρουν το εισιτήριό τους στο γήπεδο;
Δεν υπάρχουν wild cards για το Παγκόσμιο Κύπελλο 2019. Για παράδειγμα, αντίθετα με το παρελθόν, ακόμα και οι ΗΠΑ πρέπει επίσης να παίξουν για να προκριθούν. Υπάρχει σαφής διαδικασία πρόκρισης και εκτός από την Κίνα, η οποία συμμετέχει αυτομάτως ως διοργανωτής του Παγκοσμίου Κυπέλλου, όλες οι ομάδες θα πρέπει να περάσουν από τα προκριματικά.
Όσον αφορά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, οι 16 καλύτερες ομάδες του Παγκοσμίου Κυπέλλου που δεν είναι προκριθού απευθείας στο Τόκιο, θα έχουν μια δεύτερη ευκαιρία μέσω τεσσάρων Ολυμπιακών Προκριματικών Τουρνουά. Για να βεβαιωθούμε ότι έχουμε ομάδες που εκπροσωπούν κάθε ήπειρο, κάθε Περιφερειακό Γραφείο της FIBA έχει την ευκαιρία να προσθέσει δύο ομάδες στα τουρνουά πρόκρισης με βάση τα αθλητικά αποτελέσματα: δεν υπάρχουν wild cards.
Πίσω από το θέμα των Παραθύρων, υπάρχει εκείνο των ευρωπαϊκών κυπέλλων. Εχει η Ευρωλίγκα το δικαίωμα να πιστεύει ότι η FIBA επιχείρησε να κάνει μια εχθρική προσφορά για να αναλάβει τη διοργάνωση;
Έχουμε δηλώσει ότι δεν μας ενδιαφέρει η διεξαγωγή των ευρωπαϊκών διοργανώσεων συλλόγων. Αλλά δεν μας είχε μείνει καμία άλλη επιλογή, εάν θέλαμε να διασφαλίσουμε ότι το ευρωπαϊκό τοπίο, σε επίπεδο συλλόγων, θα προσέφερε κάτι στους συλλόγους, το οποίο βασίζεται σε αθλητικές αξίες, αρχές κι αποτελέσματα.
Η Ευρωλίγκα εξελίχθηκε με τέτοιο τρόπο, ώστε -ακόμα και στη διαδικασία λήψης αποφάσεων- κυριαρχείται από ένα γκρουπ δημοφιλών ομάδων με 10ετείς άδειες συμμετοχής. Αυτό σημαίνει ότι θα παίζουν στην Ευρωλίγκα, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμά τους στα εθνικά πρωταθλήματα. Αποφασίζουν μάλιστα με πλειοψηφία μόλις 6 ομάδων για τις συνθήκες όλων των υπόλοιπων ομάδων. Αυτό δεν είναι ένα κατάλληλο μοντέλο διακυβέρνησης και το έχω πει στον κ. Bertomeu.
Αυτή τη στιγμή τα μεγαλύτερα εμπορικά brands παίζουν μόνιμα στην Ευρωλίγκα, όταν όλοι οι άλλοι ανεβακατεβαίνουν στο καρουζέλ, όταν κι αν τους επιτρέπεται από τους ιδιοκτήτες των 11 κλαμπς. Και όταν οι άλλοι σύλλογοι κατεβαίνουν από το καρουζέλ, είαι πιθανό να έχουν χάσει εκατομμύρια επενδύσεων παίζοντας μόνο για ένα χρόνο στην Ευρωλίγκα.
Ως αθλητικό και όχι εμπορικό όργανο δεν πιστεύουμε ότι αυτό μπορεί να είναι σωστό. Φανταστείτε ότι οι Ιταλοί και οι Ισραηλινοί πρωταθλητές δεν παίζουν την Ευρωλίγκα φέτος! Η αναγνώριση θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα επιτυχίας στο γήπεδο και στα εθνικά πρωταθλήματα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο συνεργαστήκαμε με 10 ευρωπαϊκά πρωταθλήματα για να παρουσιάσουμε τον Τσάμπιονς Λιγκ.
Το Τσάμπιονς Λιγκ παρέχει δικαίωμα συμμετοχής σε διεθνείς διοργανώσεις στα ευρωπαϊκή κλαμπ με βάση αυτό που πραγματικά έχει σημασία: Το αθλητικό αποτέλεσμα.
Δεν είμαι εναντίον ενός πρωταθλήματος με franchises, αλλά οι ομάδες που θα συμμετέχουν θα πρέπει να εγκαταλείψουν τα εθνικά πρωταθλήματα. Δεν μπορείς να κρατάς το ένα πόδι εδώ και το άλλο εκεί: Επιλέξε αυτό που θες κι αρνήσου να σεβαστείς τις ελάχιστες ευθύνες που προκύπτουν από το ομοσπονδιακό περιβάλλον.
Είναι ρεαλιστικό να παραμείνουμε αντίθετοι σε ένα κλειστό ή ημι-κλειστό σύστημα πρωταθλημάτων, γνωρίζοντας ότι οι επενδυτές χρειάζονται σταθερότητα και προβολή για να συμμετάσχουν στο άθλημα;
Θα ήθελα απλώς να σας οδηγήσω προς την κατεύθυνση των μεγάλων ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων της Ευρώπης για την απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Δεν είναι κλειστά πρωταθλήματα, αλλά η Premier League, η Ligue 1, η Serie A, η La Liga είναι φάροι για επενδυτές απ’όλο τον κόσμο – συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών όπου έχουν ανατραφεί σε κλειστά πρωταθλήματα.
Όπως ανέφερα παραπάνω, δεν έχω καμία εχθρότητα εναντίον ενός πρωταθλήματος franchise, αν αυτό είναι κατάλληλο για μπάσκετ. Χρειαζόμαστε όμως ένα σύστημα με σαφήνεια σε ρόλους, ευθύνες και τομείς συνεργασίας.
Υπάρχει ακόμα περιθώριο για διαπραγματεύσεις με την Ευρωλίγκα ή μπορεί το αποτέλεσμα να προέρχεται μόνο από την απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Τα προκριματικά θα ξεκινήσουν, αλλά η πόρτα μας παραμένει πάντα ανοιχτή.
Στην πραγματικότητα, ο κ. Bertomeu μου είπε στη Βαλένθια ότι θέλει να υποβάλει νέες σκέψεις για να εξετάσουμε.
Ωστόσο, πιστεύουμε ότι η Ευρωλίγκα θέλει να σπάσει το αθλητικό σύστημα και εμείς θέλουμε να υπερασπιστούμε το ευρωπαϊκό και εθνικό αθλητικό μοντέλο: όποιος θέλει να μποϊκοτάρει αυτό το μοντέλο, αναλαμβάνει την ευθύνη. Έτσι, αν χρειαστεί, θα αφήσουμε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τις αρμόδιες αρχές να αποφασίσουν τι είναι αυστηρό και νόμιμο.
