Ο Γιώργος Μουκίδης, κορυφαίος συνθέτης με πάνω από 200 τραγούδια που έχουν τραγουδηθεί από τα κορυφαία ονόματα της Ελληνικής σκηνής, μίλησε για τον Άρη του παρόντος και του παρελθόντος.
Αναλυτικά όσα είπε στο Yellow Radio 101,7…
Αρχικά για την γενοκτονία των Ποντίων ανέφερε:
Είναι απαράδεκτο που δεν μαθαίνουμε στα παιδιά για αυτό που συνέβη από το 1916 έως το 1923, δεν το μαθαίνουν σε κανένα σχολείο όπως δεν μαθαίνουμε πολλά πράγματα. Θα πρέπει όλα τα παιδιά να μάθουν την ιστορία της Ελλάδας, είτε κατάγονται από εδώ είτε όχι. Δεν είμαστε μία συνηθισμένη χώρα, κάποιοι θα μου πουν ότι είμαι γραφικός αλλά αδιαφορώ. Το DNA υπήρχε και δεν αλλοιώθηκε, υπάρχουν έρευνες που το αποδεικνύουν.
Θα πρέπει όταν μεγαλώνουν τα παιδιά εκτός από το να μαθαίνουν fortnite να μαθαίνουν την ιστορία μας. Aγαπάμε την πατρίδα μας και πρέπει να είμαστε ενωμένοι. Όχι να βγάζουμε μαχαίρια στους ξένους, αλλά να αγαπάμε τους εαυτούς μας. Δυστυχώς ένα κόμμα έβαλε μία άσχημη ταμπέλα σε όσους αγαπάνε την πατρίδα τους, αλλά αυτό το κόμμα είναι καταδικαστέο, εμείς απλά αγαπάμε την χώρα μας.
Για τον Άρη:
Μιλούσα με έναν άνθρωπο του Άρη υψηλά υστάμενο μετά από μία άσχημη ήττα. Του είπα να μην στεναχωριέται, ότι ο Άρης δεν είναι ένα δάσος που κάηκε ή ένα μαγαζί που έκλεισε, ο Άρης είναι ιδέα και τίποτα δεν μπορεί να τον σταματήσει. Ο Άρης είναι εκεί, όλοι είμαστε πολύ μικροί μπροστά σε μία ιδέα. Για εμένα οι ιδέες που έχω είναι δύο, είναι η πατρίδα μου και μετά είναι η ομάδα μου.
Πήγαινα σχολείο στο Χαριλάου, το 79ο πίσω από την θύρα 1, όταν πήγαμε τις πρώτες μέρες θυμάμαι ότι είχε σταγόνες από τα… μπουριά που έσταζαν για τις σόμπες. Αρειανός έγινα πιο μετά, το 77′ πρέπει να ήταν, από ένα σημείο και μετά πήγαινα και στο γήπεδο. Όσο και να ενοχλεί ο Άρης είναι κάτι διαφορετικό, μπορεί να μην είμαστε οικονομική ελίτ, αλλά είμαστε η συναισθηματική ελίτ.
Για το αν ετοιμάζει κάτι για τον Άρη:
Δεν μπορώ να απαντήσω τώρα, πραγματικά δεν μπορώ. Είναι μία έκπληξη που θα την μάθετε σε λίγες μέρες, δεν μπορώ να πω τίποτα άλλο. Σε λίγες μέρες θα περάσει ένα… πουλάκι και θα αφήσει μία φωτογραφία, θα είναι λίγο θολή.
Για την κορυφαία στιγμή που θυμάται από τον Άρη:
Μου έρχονται πάρα πολλά στο μυαλό μου, μία στιγμή που ένιωσα πάρα πολύ παράξενα ήταν στο μπαράζ του Βόλου όταν μπήκαν μέσα οι ομάδες. Θυμάμαι ότι δούλευα στο ματς με την Σέντ Ετιέν και ήταν πολύ ωραία όταν μπήκα στο γήπεδα. Έκανα διανομή τσιγάρα στα περίπτερα, έπρεπε να τελειώσω τότε νωρίς γιατί αν έχανα αυτό το ματς θα… πέθαινα.
Βγήκα στην Εγνατία να αφήσω τελευταία παραγγελία, και στο φανάρι που είναι η Συγγρού κάποιος με κλείνει, πάω να πέσω και πέφτουν στον δρόμο 40 πακέτα τσιγάρα και… με έχει πιάσει τρέλα. Τελικά με βοήθησε ένας άνθρωπος, αλλά έχασα την είσοδο στον ομάδων. Θυμάμαι ότι ανέβηκα το χαλι για να μπω στην θύρα 3 και το πόδι μου βυθίστηκε μέχρι τον αστράγαλο στα χαρτάκια.
Για τον Καρυπίδη:
Έχει να εμφανιστεί χρόνια κάποιος που θέλει πραγματικά το καλό της ομάδας, ο Άρης είναι ιδέα δεν είναι μαγαζί. Κανένας πρόεδρος δεν γίνεται πλούσιος από την ομάδα, η ομάδα γίνεται πλούσια από τον πρόεδρο. Κάναμε μία κουβέντα περί ανέμων και υδάτων και μου επεσήμανε κάτι σε ένα τραγούδι μου. Κάτι που για να το επισημάνει κάποιος πρέπει να αισθάνεται.
