Ο Άρης ήταν, είναι και θα παραμείνει η μεγάλη αγάπη του Σάββα Ηλιάδη που πήρε την απόφαση να αποχωρήσει από την ενεργό δράση μετά από μια σπουδαία καριέρα. Ο πρώην αρχηγός των κίτρινων περιέγραψε τα συναισθήματα του για την ομάδα που υποστηρίζει από μικρό παιδί ενώ μίλησε και για τη ξεχωριστή σχέση με τον κόσμο της.
Ο Ηλιάδης παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα “Μέτροσπορ” και ακολουθούν τα αποσπάσματα, στα οποία αναφέρεται στη μεγάλη του αγάπη.
-Σάββα, ύστερα από 17 χρόνια σε μπασκετικά γήπεδα αποφάσισες στα 35 σου να σταματήσεις την καριέρα σου και με την τελευταία σου ομάδα τον Ερμή να σε τιμάει…
«Δε θεωρώ ότι σταμάτησα με βαριά καρδιά, έφτασε το χρονικό σημείο που έπρεπε να σταματήσω. Έμεινα λόγω της φιλίας μου με το Δημήτρη Χρηστίδη και τον Τάκη Ξουρίδα. Είχα προβλήματα τραυματισμών που με ταλαιπώρησαν, αλλά θεώρησα ηθική μου υποχρέωση να βοηθήσω τον Ερμή να μείνει, πράγμα που έγινε. Έχω δυνατούς δεσμούς φιλίας και με δένουν πολλά. Νιώθω ευτυχισμένος από την τιμή που μου έκανε ο Ερμής, έγινε μία πολύ όμορφη εκδήλωση, έβλεπα οικεία πρόσωπα απέναντι μου και θα την έχω πάντα στο μυαλό μου, ενώ με τίμησε με την παρουσία της και η ΚΑΕ Άρης. Δεν ξέρω αν είναι εύκολο, είμαι συνειδητοποιημένος για την απόφασή μου να σταματήσω το μπάσκετ».
-Ποια ήταν η αφορμή για να ξεκινήσεις το μπάσκετ και ποιον είχες ίνδαλμα;
«Το 1987 ήταν η αφορμή για να παίξω μπάσκετ, είχα ίνδαλμα τον Νίκο Γκάλη και μέχρι τα 18 μου γαλουχήθηκα στον Άρη και δεν έχω κρύψει ότι υποστηρίζω τον Άρη. Εκείνη τη δεκαετία ο Άρης ήταν η καλύτερη ομάδα και ποτέ δεν έκρυψα την προτίμηση μου. Έμεινα πέντε χρόνια στον Αίαντα, όπου είχα συνειδητοποιήσει να παίξω επαγγελματικό μπάσκετ. Τότε, δούλεψα πολύ σκληρά, βρήκα το αγωνιστικό μου προφίλ και οφείλω πολλά στον Παρασκευά Μουρατίδη. Είχα ξεκάθαρο σκοπό να πάω στην Α1. Στην Α2 είχαμε παραγωγικές χρονιές και βελτιώθηκα πολύ, ενώ το πρωτάθλημα είχε πολλές δυνατές ομάδες. Μετά την παρουσία μου στον Αία ήθελα να κάνω το επόμενο βήμα. Είχα κλείσει τον κύκλο μου και επέλεξα να πάω στον Ηρακλή».
-Φεύγοντας από τον Πανιώνιο, υπογράφεις συμβόλαιο με την ομάδα που έχεις στην καρδιά σου, τον Άρη.
«Πήγα σε μία περίοδο που υπήρχε διοικητική σταθερότητα και μια καλή οικονομική κατάσταση. Συνδετικός κρίκος για τον ερχομό μου στον Άρη είναι ο Γιώργος Σφαιρόπουλος και κυρίαρχο ρόλο έπαιξε ο Ντίμης Παπαϊωάννου, που κάλυψε το συμβόλαιό μου. Τους ευχαριστώ πολύ και τους δύο. Ήξερε και ο κόσμος ότι ήμουν και Αρειανός, οπότε είχα και κατανόηση από τον Ηλία Λιανό, οπότε φεύγω από τον Πανιώνιο και ανοίγει το κεφάλαιο Άρης Ο Άρης είχε πολύ δυνατή ομάδα και για μένα ήταν όνειρό μου να παίξω. Η χρονιά ήταν η πρώτη, στην αρχή δεν είχα πολύ χρόνο συμμετοχής και μέχρι το Δεκέμβριο δεν είχα πολύ χρόνο συμμετοχής. Έπρεπε να κερδίσω την εμπιστοσύνη του προπονητή, οπότε συνέχισα ν δουλεύω και να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό. Έκλεισε η χρονιά με την παρουσία στην ομάδα που υποστήριζα και είχα στην καρδιά μου».
-Τι γίνεται τις επόμενες δύο χρονιές, μιας και είχες τριετές συμβόλαιο με την ομάδα;
“Είμαστε Ευρωλίγκα, υπάρχει οικονομική συνέπεια, αλλά με πολύ μεγάλο το Αμερικάνικο στοιχείο. Είχα ξανά στο προπονητικό τιμ και το Δημήτρη Νικολαίδη, που είναι σημαντικό κίνητρο για μένα. Υπήρχε μια γκρίνια, δεν είχαμε καλή χημεία. Είναι η χρονιά που χάνουμε την Ευρωλίγκα από το Μαρούσι με πλεονέκτημα έδρας. Εκείνη η χρονιά ήταν πισωγύρισμα για τον Άρη, σε παιχνίδια που το Αλεξάνδρειο ήταν κατάμεστο. Ξανά ο Ματσόν, που ήταν προπονητής ψυχολογίας. Εγώ μένω με μείωση, παρά το γεγονός είχα προτάσεις από Ισπανία και Ιταλία, θεωρούσα υποχρέωσή μου να μείνω. Δε βγήκε η ομάδα με μένα αρχηγό και θεώρησα υποχρέωσή μου να μείνω και να παλέψω για την ομάδα που αγαπούσα. Δέχθηκα γενναία μείωση, ενώ είχα προτάσεις σχεδόν 300.000 από το εξωτερικό. Ξαναλέω ότι ήθελα να μείνω, για να διεκδικήσουμε ξανά την Ευρωλίγκα και σαν αρχηγός έπρεπε να δώσω το παράδειγμα. Η ομάδα έβγαλε την αγωνιστικότητά της μέσα στο γήπεδο και είχε ένα καλό πρόσωπο, αλλά όλες οι ομάδες είχαν δυναμώσει πάρα πολύ. Κάναμε ότι περισσότερο μπορούμε».
-Ποια είναι η σχέση με τον κόσμο του Άρη και κάτω από ποιες συνθήκες έφυγες;
«Οι στιγμές που έχω ζήσει με τον κόσμο του Άρη δεν υπάρχουν. Το συναίσθημα που είχα και το δέσιμο ήταν πρωτόγνωρα. Η διοίκηση είναι άφαντη στα τηλέφωνα σε σχέση με το υπόλοιπο του συμβολαίου, αφού σχεδόν το μισό ήταν μία οφειλή. Δεν έγινε κάποια νύξη για αρκετό χρονικό διάστημα για την αποπληρωμή και περιμένω να γίνει κάτι με την ομάδα. Ήθελα να μείνω, αλλά είναι η περίοδος που αρχίζουν να συσσωρεύονται τα προβλήματα του μπασκετικού Άρη, οπότε έκλεισε έτσι η πιο έντονη περίοδος της ζωής μου. Στη συνέχεια θα επέλεγα την καλύτερη οικονομική πρόταση που θα είχα»».
-Τι κρατάς από τα τόσα χρόνια με το μπάσκετ και πως κύλησε η οικογενειακή “κόντρα” με τον αδερφό σου Στέλιο;
«Κρατάω την αγάπη και την εκτίμηση του κόσμου, πλέον θα ασχοληθώ με άλλα πράγματα, πιο επιχειρηματικά. O τρόπος που με έκανε να σκέφτομαι ο αθλητισμός θα με βοηθήσει να εξελιχθώ και στο υπόλοιπο της ζωής μου. Σε όλες τις ομάδες έδωσα το 100% του εαυτού μου, απλά στον Άρη ήταν κάτι διαφορετικό και ήταν η ομάδα που υποστήριζα χωρίς να πιστεύω ότι έδωσα κάποιο δικαίωμα. Το να περπατάς και να έρχεται κόσμος να σου μιλάει από τον Άρη είναι η μεγάλη μου ανταμοιβή. Έγινε το όνειρό μου πραγματικότητα να είμαι στην ομάδα που αγάπησα, αλλά ήμουν και αρχηγός της. Όσον αφορά τη σχέση μου με το Στέλιο, που είναι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, με μπάσκετ και ποδόσφαιρο, ήταν μια περίεργη κατάσταση , ειδικά όταν ήμουν στον Άρη και ο Στέλιος στον ΠΑΟΚ, είχαμε μία καζούρα στο μέτρο του δυνατού., πειράζαμε ο ένας τον άλλον. Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω το Μάριο Γρεμμενά, έναν γυμναστή με τον οποίο δούλεψα πολλά καλοκαίρια και του οφείλω πολλά».
-Για επίλογο, τι κρατάς;
«Κρατάω την αγάπη του κόσμου, νιώθω ευλογημένος που έκανα το χόμπι μου επάγγελμα, έκανα δυνατές φιλίες και αργότερα ίσως να ασχοληθώ με μικρά παιδιά, που θα ήθελαν να μάθουν τα μυστικά, αλλά είναι κάτι που βρίσκεται ακόμα στα σκαριά. Ευχαριστώ όλους που με βοήθησαν…»
