Ο Θανάσης Μολυβδάς, συνεργάτης του Σάββα Καμπερίδη μίλησε για τη σπουδαία νίκη επί του Ηρακλή στο Ιβανώφειο και τον τρόπο που προσέγγισε ο Άρης το παιχνίδι, ενώ αναφέρθηκε και στην προσπάθεια που καταβάλλει ο Καμπερίδης για να κρατήσει όρθια την ομάδα του.
Αναλυτικά όσα είπε στο Yellow Radio 101,7 FM:
Για την επόμενη ημέρα του ματς με τον Ηρακλή: Η ομάδα απέδωσε πολύ καλά. Τα παιδιά ήταν πολύ συγκεντρωμένα, κυρίως στο αμυντικό κομμάτι και αυτό αποτυπώθηκε στο τελικό σκορ. Η επόμενη μέρα ίσως ήταν η πιο «χαλαρή» μέρα της σεζόν για τον Άρη.
Για την πολύ καλή αμυντική λειτουργία: Είναι πολύ θετικό που ακολουθήθηκε το αμυντικό πλάνο κατά γράμμα. Τα παιδιά έδειξαν την συγκέντρωση και την διάθεση να το κάνουν σε ένα μικρό χρονικό διάστημα. Από παιχνίδι το Σάββατο, παίξαμε την Τετάρτη και ξανά παίζουμε το Σάββατο, οπότε καταλαβαίνει κανείς ότι οι μέρες προετοιμασίας είναι ελάχιστες.
Για την άμυνα ζώνης που χρησιμοποιεί ο Άρης: Ο Άρης χρησιμοποιεί την άμυνα ζώνης διότι πάντα πρέπει να υπάρχει μία εναλλακτική. Υπήρξε μάλιστα και η περίοδος με τις απουσίες των ψηλών, οπότε έπρεπε να υπάρχει η δυνατότητα να προστατεύονται οι παίκτες. Η ζώνη σε βοηθάει πέρα από το να ρίχνεις τον ρυθμό και στο να προστατεύεις τους παίκτες στο να μην φορτώνονται με φάουλ.
Το παιχνίδι με τον Ηρακλή, ωστόσο δεν είχε ζώνη. Είχε επιθετική άμυνα, κυρίως πάνω στους χειριστές του Ηρακλή για να φύγει η μπάλα από τα χέρια τους. Υπήρχε μία διαφορετική προσαρμογή στο πικ εντ ρολ, όσον αφορά το πώς έπαιζε ο κοντός που μάρκαρε την μπάλα. Επίσης, χρησιμοποιήθηκε άμυνα με αλλαγές που είναι κάτι που το ξέρει η ομάδα από την αρχή της σεζόν, στηριζόμενη στους αθλητικούς ψηλούς. Αυτό που μπορούμε να πούμε είναι πως πράγματι παρουσιάσαμε μία από τις καλύτερες αμυντικές εικόνες της σεζόν.
Για το ότι ο Ηρακλής είχε καινούριο προπονητή στον πάγκο του και το ενδεχόμενο παρουσίασης καινούριων στοιχείων στο παιχνίδι του: Η αναμέτρηση με το Περιστέρι ήταν ο οδηγός για το τι περιμέναμε να δούμε στο μεταξύ μας παιχνίδι. Στον πρώτο αγώνα του Θανάση Σκουρτόπουλου με την ομάδα του Ηρακλή δεν είχε πολλές μέρες στον πάγκο, οπότε ήταν δύσκολο να είχε περάσει την φιλοσοφία του στους παίκτες και να έχει εφαρμογή στο παρκέ. Ήμασταν προετοιμασμένοι για την άμυνα ζώνης. Από κει και πέρα, επειδή όλοι οι παίκτες με εξαίρεση τον Χάγκινς ήταν στην ομάδα, γνωρίζαμε τα ατομικά χαρακτηριστικά τους. Συγκεντρωθήκαμε σε μεγάλο βαθμό στο πώς να πάρουμε τα δυνατά στοιχεία των παικτών του Ηρακλή και να τα χρησιμοποιήσουμε προς όφελός μας.
Για την βελτίωση της εικόνας των γκαρντ με την φυγή του Τζαμάλ Σούλερ: Ο Σούλερ είναι πολύ καλός παίκτης, ωστόσο δεν έδωσε αυτά που περίμενε ο Άρης. Όταν φεύγει ένας παίκτης, «αδειάζει» ο χρόνος συμμετοχής του και μοιράζεται στα υπόλοιπα παιδιά. Ο κάθε παίκτης εκμεταλλεύεται τον εν λόγω χρόνο που του δίνεται και παρουσιάζει καλύτερη εικόνα.
Για το αν ο Άρης βλέπει play-off: Έχει επέλθει μεγάλη ηρεμία στον Άρη όσον αφορά τα σενάρια περί υποβιβασμού. Πλέον έχει τελειώσει οποιαδήποτε τέτοια συζήτηση. Ωστόσο, τα προβλήματα στον φετινό Άρη είναι πολλά, οπότε δεν είναι εύκολο να πούμε τι θα ακολουθήσει.
Για τον Γιάννη Σιδηροηλία: Ο Γιάννης είναι ένα παιδί με πολύ όρεξη και διάθεση. Έχει στοιχεία στο παιχνίδι του, τα οποία τον καθιστούν έναν παίκτη με δυνατότητα να κάνει καριέρα στην Α1. Ωστόσο, δεν είναι εύκολο για τον ίδιο, όπως και για κανένα νεαρό καλαθοσφαιριστή, να βρει πολύ χρόνο συμμετοχής σε ομάδες όπως είναι ο Άρης. Δηλαδή ομάδες που είτε είναι σε καλή κατάσταση και πρωταγωνιστούν, έχοντας υψηλούς στόχους, είτε είναι σε προβληματική κατάσταση, όπως τα τελευταία χρόνια, και θα ψάχνουν τρόπους σωτηρίας. Αυτό μειώνει αυτόματα το χρόνο συμμετοχής σε παιδιά που είναι νεαρά και έχουν ταλέντο.
Είναι σημαντικό ότι μαθαίνει το παιχνίδι της ομάδας και διαβάζει τις φάσεις σε επίθεση και άμυνα. Όταν τον χρειάζεται ο προπονητής να τον βάζει στον αγώνα και να του ζητάει συγκεκριμένα πράγματα, να μπορεί να τα φέρεις εις πέρας και να μην μπαίνει απλώς για να κάνει φάουλ. Ο Γιάννης βρίσκεται στον σωστό δρόμο. Ο κόουτς το χειρίζεται πολύ καλά. Έχουν υπάρξει 2-3 παραδείγματα φέτος που ο Γιάννης, μπήκε και πήρε χρόνο συμμετοχής. Αυτή η σεζόν μόνο κέρδη θα φέρει για τον Γιάννη. Το έχει αντιληφθεί και ο ίδιος και δουλεύει.
Για τον Όμηρο Νετζήπογλου: Ο Όμηρος είναι μία παρόμοια κατάσταση. Είναι 18 χρονών, ένα χρόνο μικρότερος από τον Γιάννη. Είναι πολύ αθλητικός και μαχητικός. Και ο Όμηρος βρίσκεται στην ίδια διαδικασία μάθησης, όπως είναι και τα υπόλοιπα δύο παιδιά του ρόστερ, ο Τσιρογιάννης και ο Πετανίδης.
Όλοι νομίζουν, ότι επειδή ένα παιδί έχει ταλέντο ή ικανότητα, είναι εύκολο να μπει και παίξει στην Α1. Δυστυχώς, στην Ελλάδα δεν είναι εύκολο. Το λέω αυτό, γιατί το ελληνικό πρωτάθλημα χρειάζεται και σκέψη στο παιχνίδι. Γρήγορη σκέψη. Πρέπει δηλαδή αυτά παιδιά, να μάθουν να παίζουν όπως παίζεται το μπάσκετ στην Ελλάδα, σε πολύ μεγαλύτερες ταχύτητες. Η ταχύτητα που αντιλαμβάνεται ένας παίκτης και διαβάζει το παιχνίδι και το πόσο γρήγορα αντιδράει.
Για το πώς βλέπει την πρώτη χρονιά του Σάββα Καμπερίδη ως πρώτο προπονητή: Ο κόουτς Καμπερίδης κάνει πολύ μεγάλη προσπάθεια. Δυστυχώς, προσπάθεια στο να κρατήσει την ομάδα όρθια. Και όχι τόσο στο να μπορεί να έχει το χρόνο και την δυνατότητα να δουλέψει όσο ο ίδιος θα ήθελε με τις αγωνιστικές απαιτήσεις του Άρη. Αυτή είναι η πραγματικότητα στον φετινό Άρη. Τηρουμένων των αναλογιών, αυτά που καταφέρνει η ομάδα μέχρι στιγμής, για όσους ξέρουν τι συμβαίνει μέσα, είναι πολύ καλά. Σίγουρα, ο κόσμος του Άρη έχει απαιτήσεις και θέλει να βλέπει την ομάδα να παίζει καλά σε όλα τα παιχνίδια. Ωστόσο, αυτό δεν είναι εφικτό να συμβεί σε ομάδες με φυσιολογική ροή στην καθημερινότητά τους, πόσο μάλλον σε ομάδα σαν τον φετινό Άρη. Θεωρώ πως η προσπάθεια του κόουτς είναι πολύ μεγάλη και επιτυχημένη.
Για τον Άρη ως προπονητικό σχολείο για τον ίδιο και τον Καμπερίδη: Είναι σχολείο η καθημερινότητα και η τριβή. Μαθαίνεις να διαχειρίζεσαι και πράγματα που δεν άπτονται της ιδιότητας του προπονητή. Δεν μπορείς να κάνεις και αλλιώς. Αν θέλεις να πετύχει αυτό στο οποίο δουλεύεις, υπάρχουν φορές που χρειάζεται να κάνεις και παραπάνω από αυτά που είναι στις αρμοδιότητές σου. Ο φετινός Άρης είναι μία τέτοια κατάσταση. Σίγουρα είναι σχολείο. Σχολείο για όλους όσους εμπλέκονται. Από τον πρώτο που έχει τον λόγο στην λειτουργία της ομάδας, μέχρι τον τελευταίο.
Για το μέλλον: Γίνονται υπεράνθρωπες προσπάθειες από όσους βρίσκονται στην διοίκηση. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αλλά πολλές φορές, ακόμη και αυτό είναι στα όρια του να μην είναι αρκετό. Μακάρι να καταφέρουν να πάνε την ομάδα μέχρι τέλους και το καλοκαίρι να είναι εποχή αισιοδοξίας για τον Άρη.
