Δευτερόλεπτα μετά το εύστοχο καλάθι του Πρίντεζη και την κατάκτηση του πρωταθλήματος Ευρώπης από τον Ολυμπιακό την περασμένη Κυριακή, καρφώθηκε στο μυαλό μου το ερώτημα που είμαι βέβαιος ότι είχαν όλοι. “Τι θα γινόταν αν ο Άρης είχε σήμερα τον Σλούκα και τον Παπανικολάου;”.
Δύο παίκτες που γεννήθηκαν το 1990 βρέθηκαν με τη φανέλα του Άρη τα περασμένα χρόνια και πριν από λίγες μέρες συμμετείχαν (πολύ ενεργά) στον θρίαμβο του Ολυμπιακού στην Κωνσταντινούπολη.
Ο Κώστας Παπανικολάου πουλήθηκε στον Ολυμπιακό πριν τρία χρόνια έναντι 965.000 ευρώ. Υπάρχουν δύο κομμάτια στη μεταγραφή του Παπανικολάου. Το γιατί έφτασε η ομάδα να πρέπει να πουλήσει τον Παπανικολάου, έναν φέρελπι παίκτη της, σε μια ανταγωνιστική – τότε – ομάδα είναι το ένα. Το δεύτερο αφορά την καθαυτή πώληση του Παπανικολάου.
Ο διεθνής φόργουορντ το 2009 δεν είχε συμμετοχή στον Άρη. Ο Ολυμπιακός τον “είδε” και τον “θέλησε” μέσα από τους αγώνες της Εθνικής Νέων και της Εθνικής Εφήβων, το καλοκαίρι που οι συγκεκριμένες ομάδες βγήκαν πρώτη στην Ευρώπη και δεύτερη στον κόσμο αντίστοιχα. Οι προπονητές που είχαν τον Παπανικολάου στον Άρη ήταν ο Ματσόν και ο Χέρμπερτ. Ο Παπανικολάου ήταν τότε 18-19 χρονών. Ταλέντο, αλλά ακατέργαστο, το οποίο σαφέστατα θα μπορούσε να εξελιχθεί αν είχε ρόλο στον Άρη. Δεν συνέβη ποτέ αυτό και ευθύνονται οι προπονητές που είτε έκριναν λάθος, είτε λόγω ανασφάλειας της θέσης τους, ζητούσαν το αποτέλεσμα (το οποίο τελικώς δεν πήραν, αφού ο Άρης απέτυχε και το 2008 και το 2009).
Η διοίκηση είναι υπεύθυνη γιατί έφτασε στο σημείο να μην έχει άλλους πόρους για να “επιβιώσει” την δεδομένη περίοδο και έπρεπε να προχωρήσει σε αυτή την πώληση. Τα χρήματα που πήρε ο Άρης για έναν παίκτη που δεν είχε ενεργή συμμετοχή στην ομάδα του ήταν πολύ καλά. Την ίδια χρονιά η Ρεάλ Μαδρίτης έδωσε 500.000 ευρώ για να αποκτήσει τον Νίκολα Βελίτσκοβιτς από την Παρτιζάν. Ο Σέρβος φόργουορντ είχε τότε ενεργό ρόλο στην σερβική ομάδα και είχε αναδειχτεί καλύτερος νέος παίκτης στην Ευρωλίγκα. Ο Άρης πήρε τα διπλάσια χρήματα το ίδιο καλοκαίρι για έναν παίκτη που ποτέ δεν είχε χρησιμοποιήσει.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι τι έγιναν τα χρήματα της μεταγραφής Παπανικολάου. Απάντηση θα δώσει η διοίκηση που ήταν τότε. Ο Γιάννης Δαμιανίδης όταν θα πραγματοποιήσει – κάποια στιγμή θα το κάνει – συνέντευξη, φαντάζομαι ότι θα πρέπει να είναι έτοιμος να απαντήσει που πήγαν τα χρήματα από την μεταγραφή Παπανικολάου.
Στην περίπτωση του Κώστα Σλούκα τα πράγματα είναι ακόμα πιο στενάχωρα, γιατί ο Άρης είχε την ευκαιρία να αποκτήσει εκείνη την εποχή (2008, 2009) τον Θεσσαλονικιό (και φίλαθλο του Άρη) πλέι μέικερ, αλλά δεν το έκανε. Ο Σλούκας ήθελε να παίξει στον Άρη, αλλά ο Ολυμπιακός λειτούργησε πολύ πιο άμεσα και γρήγορα και συμφώνησε με τον Μαντουλίδη. Το τι αξία έχει ο Σλούκας στο σημερινό μπάσκετ το έδειξε κυρίως πέρσι με τη φανέλα του Άρη. Η παρουσία του στους κίτρινους τον έστειλε στην Εθνική ομάδα και στην κατάκτηση της Ευρωλίγκας.
Ο Άρης θα μπορούσε να είχε τουλάχιστον αυτούς τους δύο παίκτες τα περασμένα δύο, τρία χρόνια και να έχτιζε μια νεανική ομάδα με όλη αυτή τη γενιά παικτών. Αυτοί οι δύο παίκτες έπαιξαν στον Άρη, αλλά πλέον είναι παρελθόν. Οι κίτρινοι οφείλουν να στραφούν με πολύ επαγγελματικό τρόπο προς αυτή τη κατεύθυνση. Δεν πρόκειται για… ανάδειξη ταλέντων. Πρόκειται για μια προσπάθεια να παίξουν μπάσκετ σε υψηλό επίπεδο παίκτες που θεωρούνται ταλέντα, αλλά είναι παίκτες κανονικοί. Υπάρχουν διαθέσιμοι στην αγορά αυτό το καλοκαίρι παίκτες αυτής της γενιάς (του ’90), αλλά ο Άρης οφείλει να στραφεί και στο μέλλον και να κοιτάξει λίγο πιο μακριά. Ο Μποχωρίδης είναι γεννημένος το 1994 και φέτος έπαιξε μόλις τραυματίστηκε ο Τζέιμς. Του χρόνου πρέπει να έχει ρόλο στην ομάδα. Ο Βεζένκοφ πρέπει να μπει να παίξει.
Η νέα διοίκηση πρέπει να κοιτάξει και τους πιο νεαρούς παίκτες από όλη την Ελλάδα και να δημιουργήσει μια βάση παικτών. Κάποιοι από αυτούς θα μπορέσουν να γίνουν παίκτες προς πώληση και θα φέρουν έσοδα στην ομάδα, βοηθώντας επί της ουσίας στην εξυγίανση. Δεν θα δυσαρεστηθεί κανείς αν φύγει ένας αντίστοιχος Παπανικολάου, αν με μέρος των χρημάτων αποκτηθούν 3-4 νέοι Παπανικολάου… Χρειάζεται, όμως, και πολύ σοβαρό προπονητικό πρόγραμμα για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος και φυσικά να είναι έτοιμος ο κόσμος να αντέξει αποτυχίες, γιατί είναι δεδομένο ότι μπορεί να “στραβώσουν” αποτελέσματα. Είμαι, όμως, βέβαιος πως αν φέτος ο Μποχωρίδης και ο Βεζένκοφ είχαν ρόλο ο Άρης δεν θα έκανε περισσότερες από 13 ήττες που είχε στο τέλος της κανονικής διάρκειας. Ούτε πέρσι με Ντρούκερ και Σούμποτιτς, αν είχε χρόνο συμμετοχής ο Λίνος Χρυσικόπουλος θα έμενε ο Άρης εκτός τετράδας, ούτε φυσικά επί Ματσόν, Μπλατ, Κατσικάρη το 2009-10 θα έβγαινε 7ος αν χρησιμοποιούταν ο Κερκυραίος φόργουορντ.
ΥΓ: Αφήστε στην άκρη όλα τα προσωπικά σας, δώστε τα χέρια έστω και για μέρα και βρείτε τον τρόπο και τις λύσεις για να βγει ο ποδοσφαιρικός Άρης από το αδιέξοδο που έχει περιέλθει. Την Δευτέρα είναι η ευκαιρία του συλλόγου να δώσει μαθήματα.
