Το σημειώσαμε, το επισημαίνουμε, θα το ξαναπούμε. Ο Άρης περνάει την πιο δύσκολη καμπή της ποδοσφαιρικής του ιστορίας και σε αυτή την προσπάθεια που γίνεται δεν περισσεύει κανείς. Η οικογένεια του Άρη πρέπει να είναι ενωμένη σε αυτές τις δύσκολες ώρες…
Δεν χρειάζεται να ξαναπούμε πόσο πληγωμένος και προδομένος νιώθει ο κόσμος του Άρη (και όχι άδικα). Έγινε «πάρτι» στην πλάτη του, η ομάδα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμούς. Επιβάλλεται η σκληρή κριτική και η απόδοση ευθυνών προς κάθε κατεύθυνση που «έσπρωξε» την ομάδα στη δυσχερή αυτή θέση. Eπιβάλλεται κριτική για τα λάθη ή τις παραλείψεις που συνεχίζονται. Αλλά…
Αλλά για να ασκηθεί η κριτική και ο έλεγχος πρέπει να υπάρχει… Άρης. Και για να υπάρχει Άρης, το αγωνιστικό κομμάτι είναι στην πρώτη γραμμή. Η επιβίωση της ομάδας, έστω και σε αυτό το αρρωστημένο περιβάλλον της Σούπερ λίγκας.
Ο Άρης είναι στα πολύ δύσκολα. Δεν περισσεύει κανείς, ειδικά από τον αγώνα της Κυριακής με την ΑΕΚ.
Υπό αυτό το σκεπτικό η διοίκηση Πρωτοδικείου της ΠΑΕ προσκάλεσε επισήμως τους παλαίμαχους ποδοσφαιριστές της ομάδας να παρακολουθήσουν τον αγώνα με την ΑΕΚ από τις διακεκριμένες θέσεις στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Σε μια συμβολική κίνηση αναγνώρισης, αλλά και πολλών μηνυμάτων.
Ο Άρης και πρέπει και μπορεί να παρουσιαστεί στην πολύ μεγάλη «μάχη» με την ΑΕΚ το απόγευμα της Κυριακής όσο το δυνατόν πιο συσπειρωμένος και πιο ενωμένος κάτω από έναν και μόνο στόχο: Τη νίκη που θα σημαίνει όχι τρεις, αλλά έξι βαθμούς στην προσπάθεια που κάνει η ομάδα να ξεφύγει από την επικίνδυνη ζώνη του βαθμολογικού πίνακα.
Είναι μια κίνηση που θα πρέπει να τύχει καθολικής αποδοχής από τους βετεράνους παίκτες του Άρη. Είναι ανάγκη να υπάρχει άμεση και καθολική ανταπόκριση για να αποδείξει ο σύλλογος ότι στα δύσκολα όλοι βάζουν πλάτη, όλοι βοηθούν από το δικό τους μετερίζι…
Την ίδια ώρα, σε αυτή τη «γροθιά» που πρέπει να σχηματιστεί, η παρουσία του κόσμου θεωρείται εκ των πραγμάτων καθοριστική και ουσιαστική. Ο Άρης έχει να τρέξει ακόμη πολλούς γύρους ακόμη στο φετινό μαραθώνιο και θα χρειαστεί το οξυγόνο του κόσμου πιο πολύ από ποτέ…
