Ο Ισαάκ Ξανθόπουλος, οικονομολόγος και μέλος της ΚΜΑ έχει “καταθέσει” τις απόψεις για τον κιτρινόμαυρο σύλλογο σε ότι αφορά την “επόμενη μέρα” που διαμορφώνεται.
Αναλυτικά οι σκέψεις του:
“Οι βασικές πηγές της κακοδαιμονίας στην ΠΑΕ Άρης είναι νομίζω :
α) η προχειρότητα και ο ερασιτεχνισμός στη διοίκηση της εταιρείας,
β) η κυριαρχία ενός συστήματος «κλειστής σκέψης» που αποτρέπει να παράγονται νέες ιδέες
γ) η κυριαρχία του συναισθήματος έναντι της λογικής στη λειτουργία της, κάτι που επιτρέπει να τη διοικούν οι φίλοι και οι κουμπάροι και όχι οι ικανοί
δ) ο θρίαμβος των μικροσυμφερόντων
ε) η οικοδόμηση χωρίς θεμελίωση
στ) η απουσία διαδικασιών ελέγχου της λειτουργίας της (διοικητικά και οικονομικά) τόσο εσωτερικά όσο και από το μεγαλομέτοχο -την Λέσχη.
Κακοδαιμονία χαρακτηρίζω κύρια τα υψηλά χρέη της ΠΑΕ , την ασυνέχεια της σε όλα τα επίπεδα με τα αμέτρητα πισωγυρίσματα και την κατάσταση «ανθρωποφαγίας» επί δικαίων και αδίκων που επικρατεί ανάμεσα στους φιλάθλους έναντι όσων την έχουν διοικήσει.
Και η θεραπεία της κακοδαιμονίας; Επαγγελματισμός, σχέδιο, ανοικτή σκέψη, θρίαμβος των ικανών έναντι των πιστών, υπομονή, διαδικασίες ελέγχου , δουλειά , διαφάνεια.
Αρκούν όλα αυτά ως απάντηση; Όχι. Ας προσθέσω λοιπόν και έξι προϋποθέσεις.
1 . Η ομάδα να προσλάβει πριν απ΄ όλα έναν τεχνικό διευθυντή που να παρακολουθεί το σύγχρονο ποδόσφαιρο (με τεχνικούς διευθυντές που έχουν μείνει στη δεκαετία του ‘80 και ‘90 έχει γεμίσει η αγορά). Να έχει μια τεράστια ατζέντα από τηλέφωνα και επαφές. Να έχει φρέσκιες αντιλήψεις για το άθλημα , να την έχει ξανακάνει με επιτυχία τη δουλειά του αγωνιστικού σχεδιασμού. Και εμείς να του δώσουμε τα κλειδιά εν λευκώ, αφού του προσδιορίσουμε το μπάτζετ και τους στόχους μας. Αυτός θα διαλέξει προπονητή, αυτός όλα. Δεν μπορεί να αναμένουμε τον αγωνιστικό σχεδιασμό να τον κάνει ο κάθε Αλεξανδρίδης ή ο αντίστοιχος Αλεξανδρίδης της νέας διοίκησης , η κάθε εμπειρικός μάγος. Εδώ χρειάζεται επαγγελματίας .
2. Να επενδύσουμε σοβαρά στις ακαδημίες. Με φίλους και φίλες δεν γίνεται η δουλειά. Χρειαζόμαστε ένα αντίστοιχο σχέδιο και πιθανόν έναν αντίστοιχο Σαμαρά του ΠΑΟ.
3. Η ομάδα να προσλάβει έναν εμπορικό διευθυντή υψηλού επιπέδου. Και αυτός να καταρτίσει τάχιστα το marketing plan της ομάδας. Να υπάρξει συνεργασία με το τμήμα δημοσίων σχέσεων για τη διοργάνωση σειράς εκδηλώσεων -κύρια στο γήπεδο- (η επίσκεψη σ΄αυτό να ξαναγίνει γιορτή). Οι εγγλέζοι λένε ότι ο πιο άστατος καταναλωτής είναι ο φίλαθλος. Όσοι πιστεύουν ότι βρέξει-χιονίσει θα είναι εκεί , ας συνεχίσουν την «επικοινωνία περιπτέρου» της ΠΑΕ.
4. Υπηρεσίες οικονομικού διευθυντή δεν γνωρίζω αν χρειάζεται η ΠΑΕ . Μια υπηρεσία «καλλωπισμού» του ισολογισμού σίγουρα χρειάζεται. Αν θα πρότεινα κάτι είναι σε πρώτη φάση να δουλέψουμε με οutsourcing . Η ομάδα όμως να δεσμευτεί σε πλάνο οικονομικής εξυγίανσης. Όποιος διοικεί θα αφήνει στο ταμείο το 33% των τηλεοπτικών εσόδων , ως εγγύηση για την αποπληρωμή των φόρων και των υπόλοιπων υποχρεώσεων προς το κράτος.
5. Το γραφείο τύπου να οργανωθεί και να σταματήσει να λειτουργεί είτε ως πάρεργο είτε ως κέντρο προπαγάνδας και να στελεχωθεί με δημοσιογράφους κύρους . Άμεσα να εκπονηθεί πρόγραμμα επικοινωνιακής κυριαρχίας της ομάδας και τούτο σε συνδυασμό με πρόγραμμα εταιρικής κοινωνικής ευθύνης. Ο Άρης να ξαναγίνει ελκυστικός. Οι ομάδες είναι κοινωνικά φαινόμενα και πρέπει να παρεμβαίνουν στην κοινωνία με αίσθηση ευθύνης (πρόγραμμα κοινωνικής ευθύνης (ενδεικτικά): δράσεις κατά του ρατσισμού, εκδηλώσεις κοινωνικής ένταξης ομάδων κοινωνικού αποκλεισμού μέσω του ποδοσφαίρου, οικολογικές παρεμβάσεις- ανακύκλωση απορριμμάτων του γηπέδου κ.ά). Μια ματιά στα αντίστοιχα προγράμματα της Μάντσεστερ Σίτυ και της Μπάρτσα (γιατί τόσο οι πλούσιοι επενδυτές όσο και οι διαχειριστές γνωρίζουν) θα μας έδινε πλείστες ιδέες.
6. Η ΠΑΕ να συντάξει έναν σύγχρονο εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας, με οργανόγραμμα αντίστοιχο ευρωπαϊκού club και σύμφωνο με τις αρχές της UEFA., όπου θα προβλέπονται διαφανείς διαδικασίες πρόσληψης των διευθυντικών στελεχών της ΠΑΕ και αξιολόγησης αυτών. Να υπάρχουν διαδικασίες καταγραμμένες – με τις οποίες θα είναι δυνατός ο έλεγχος- στη σύναψη επαγγελματικών συμβολαίων. Να υπάρχει κανονισμός για τις διαδικασίες διαγωνισμού για προμήθειες , έργα και υπηρεσίες, με στόχο την εξοικονόμηση πόρων και τον σεβασμό . Στην εταιρεία θα λειτουργεί εσωτερικός έλεγχος. Στο καταστατικό της ΠΑΕ να υιοθετηθούν αύριο κιόλας οι αρχές της εταιρικής διακυβέρνησης (νόμος 3016/2002 όπως ισχύει σήμερα) .
Αυτό αν και ακούγεται εύκολο να θυμίσω ότι όπως μας πληροφορεί ο Β. Σαμπράκος «η ΠΑΕ Παναθηναϊκός ταλαιπωρείται χρόνια τώρα να φτιάξει ένα οργανόγραμμα της προκοπής και εδώ και περίπου έναν χρόνο οι εκτός Παναθηναϊκού συνεργάτες του Γιάννη Αλαφούζου ζουν με το “μαράζι” ότι “πληρώνει την έλλειψη συνεργατών με τεχνογνωσία και εμπειρία στη διοίκηση μιας ΠΑΕ”.
Όσοι διοικούν πρέπει να γνωρίζουν ότι η ΠΑΕ δεν είναι μια εταιρεία απλά. Είναι μια εταιρεία με κέντρο το ποδόσφαιρο.
Η γενική συνέλευση της Λέσχης θα θέτει στην ΠΑΕ τους στόχους, το πλαίσιο, και τους κανόνες σε όλα τα επίπεδα δομής και λειτουργίας καθώς και σε όλους τους επιμέρους τομείς των δραστηριοτήτων της. Η γενική συνέλευση θα εγκρίνει τον προϋπολογισμό της ΠΑΕ για το επόμενο οικονομικό έτος, θα καθορίζει το ύψος των αμοιβών των μελών του Δ.Σ., καθώς και των κορυφαίων συνεργατών της ομάδας. Οι στόχοι θα κρίνονται σε ετήσιες συνελεύσεις .
Μα αν την ομάδα πρέπει να την «τρέχουν» επαγγελματίες τότε τι θα εκλέξουμε τις επόμενες ημέρες στις εκλογές της ΠΑΕ;
Σημείωνα στο προηγούμενο άρθρο ότι οι πρόεδροι και τα Δ.Σ. που εκλέγουμε πρέπει να αποτελούν την έκφραση της βούλησης των φιλάθλων αλλά κυρίως ασκούν μια λειτουργία εκπροσώπησης , μια αντιπροσώπευση (ουσιώδη ωστόσο) που εργάζεται στο όνομα της βάσης.
Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με την ίδια δομή -με τον ερασιτεχνισμό και τους παράγοντες που διοικούν χωρίς αμοιβή-, ούτε μπορούμε να βρούμε άκρη με τα πολλαπλά επίπεδα εξουσίας (Δ.Σ. Λέσχης και Δ.Σ. ΠΑΕ) τα οποία εκλέγονται από το ίδιο σώμα.
Ας κάνουμε την αρχή από την επόμενη γενική συνέλευση.
Όσοι συμφωνούν με όσα γράφω ας ζητήσουμε από τα υποψήφια σχήματα να υιοθετήσουν τις έξι αρχές που σημείωσα. Και αμέσως μετά ας ξεκαθαρίσουμε τους κανόνες και τους όρους για τη λειτουργία του Δ.Σ. της Λέσχης ως προς τις σχέσεις του με το Δ.Σ. της ΠΑΕ.
Η επιτυχία λένε έχει μόνο ένα μυστικό: Ικανότητες, ταλέντο, σκληρή δουλειά, συγκέντρωση, σχέδιο, θέληση, φιλοδοξία, τύχη .
Στον Άρη μας χρειαζόμαστε και κάτι ακόμη. Πίστη στον επαγγελματισμό.
Το σύστημα κλειστής σκέψης οδηγεί στους διαχωρισμούς, στις μάχες οπισθοφυλακής, στην πρωτοκαθεδρία της προπαγάνδας έναντι της αλήθειας. Δεν σκεφτόμαστε, δεν αμφισβητούμε, όσους πείθονται από επιχειρήματα τους αποκαλούμε με ευκολία “τρύπιους” – λες και έχουμε σχέσεις μεταξύ μας τύπου μαφίας. Και όσοι μας παραθέτουν τις σκέψεις , τους έχουμε κατατάξει εκ των προτέρων σε στρατόπεδα – με τι διάθεση να συνεχίσουν να σκέφτονται;
Ο Α είπε το Β
Ο Α ανήκει στο στρατόπεδο του Γ.
Ο Γ δεν ανήκει στο στρατόπεδο μας , άρα και ότι λέει είναι αναξιόπιστο>
Άρα το Β που είπε ο Α είναι αναξιόπιστο (δεν χρειάζεται να το εξετάσουμε “εκ κόρακος κρα”|).
Και έτσι συνεχίζουμε με τις βεβαιότητες μας αδύναμοι να πάμε την σκέψη μας μπροστά. Η σκέψη βαλτώνει. Νεκρώνει. Σε όλα τα επίπεδα. Από τα διοικητικά, τα αγωνιστικά, την προσέλευση φιλάθλων, την επικοινωνιακή μας πολιτική. Τι μένει; ανακάλυψη νέων εσωτερικών εχθρών και οι αποδιοπομπαίοι τράγοι.
Ο ρόλος του προέδρου και των μελών Δ.Σ. (είτε εκλέγονται είτε προσλαμβάνονται) δεν είναι διακοσμητικός. Τα πρόσωπα και οι ικανότητες τους, οι ηγέτες αλλάζουν καθοριστικά την ιστορία όχι μόνο μιας ποδοσφαιρικής ομάδας αλλά και της ανθρωπότητας. Όλα αυτά όμως σ’ ένα πλαίσιο όπου θα εφαρμόζετε ένα σχέδιο που θα ελέγχεται και θα αποτρέπει τις αυθαιρεσίες”.
