Ο Άρης από το ξεκίνημα της περιόδου είναι γνωστό ότι αγωνίζεται με ρόστερ «εκτάκτου ανάγκης» εξαιτίας της κακής οικονομικής διαχείρισης (στα όρια της… προδοσίας) των προηγούμενων χρόνων.
Τον Ιανουάριο έγιναν κάποιες κινήσεις προς την ενίσχυση της ομάδας και η παρουσία των Τάτου, Ζαραδούκα, Διαμαντάκου, σε συνδυασμό με τους Ρένια και Κοτσαρίδη δίνει την ρεαλιστική αίσθηση ότι η ομάδα ενισχύθηκε αρκετά σε αυτό το – χαμηλής ταχύτητας- ελληνικό πρωτάθλημα. Η ποιότητα ειδικά των Τάτου και Ζαραδούκα φάνηκε δια γυμνού οφθαλμού στην Κέρκυρα, δίνοντας την ευχάριστη νότα στα όσα έγιναν στην Κέρκυρα.
Ο Λούκας Αλκαράθ κλείνει δυο μήνες στον πάγκο του Άρη. Καλείται να αναλάβει κι αυτός τις δικές του ευθύνες, προκειμένου να έρθουν τα αποτελέσματα και οι βαθμοί που θα «σώσουν την παρτίδα» και θα βγάλουν την ομάδα από τις περιπέτειες.
Μίλησε για κακή διαχείριση από την ομάδα του, στον αγώνα με την Κέρκυρα, αλλά αυτός ήταν στον πάγκο της, ας μην το ξεχνάμε.
Μπορεί να κατέβασε την ομάδα, με το θεωρητικά πιο ρεαλιστικό 4-2-3-1 στο γήπεδο, αλλά τα αμυντικά κενά «φωνάζουν», τη στιγμή που αρκετές σελίδες από το βιογραφικό του είναι γραμμένες για την αποτελεσματικότητα στην αμυντική λειτουργία μιας ομάδας.
Μόνο που όταν διώχνεις π.χ. έναν καθαρόαιμο αμυντικό, όπως ο Παντίδος και προτιμάς πειράματα, όπως αυτό του μέσου Κοέλιο σε θέση στόπερ, τότε μοιραία δεν βγαίνουν τα αποτελέσματα στο χορτάρι.
Παράλληλα, οι κίτρινοι σε σχέση με την Κέρκυρα, είχαν έλλειμμα πάθους και συνοχής κι αυτό είναι κάτι που ξεκινάει από τα αποδυτήρια και τον πάγκο. Με εξαίρεση, ίσως, τον αγώνα με τον Ολυμπιακό και το δεύτερο ημίχρονο με τη Βέροια, οι κίτρινοι δεν κατάφεραν να χτίσουν μια ψυχολογία και να παίξουν με πάθος σε παιχνίδια-φωτιά.
Απέμειναν έντεκα παιχνίδια. Την Κυριακή υπάρχει το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ. Η ανάγκη των βαθμών τεράστια. Είναι η ώρα να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους. Και φυσικά πρώτος από όλους ο τεχνικός της ομάδας, ο Λούκας Αλκαράθ. Ο χρόνος τελειώνει…
