Με αφορμή την επικείμενη μεταγραφή του Μπράνισλαβ Νίκιτς στον Άρη, το PRESSARIS εντόπισε στην Βοσνία, τον άλλοτε άσο των «κιτρινόμαυρων» και πατέρα του 33χρονου μέσου, Νίκολα, ο οποίος μίλησε τόσο για τον γιο του, όσο και για τις αναμνήσεις του από την Θεσσαλονίκη.
Στα δύο χρόνια (1985/87) παρουσίας του στον Άρη, ο Νίκολα Νίκιτς, αποτέλεσε ένα από τα αγαπημένα «παιδιά» της «κιτρινόμαυρης» κερκίδας, καθώς με τις εμφανίσεις του κατάφερε από την πρώτη κιόλας στιγμή να κερδίσει τις καρδιές των φιλάθλων. Όσο και με τους… ιδιαίτερους πανηγυρισμούς του, που έχουν μείνει «χαραγμένοι» στην μνήμη όλων. Σχεδόν 30 χρόνια μετά, ο μονάκριβος γιος του, Μπράνισλαβ, βρίσκεται μία… ανάσα από το να συνεχίσει στα 33 του χρόνια, στον Άρη, στην ομάδα που αγαπήθηκε ο πατέρας του, όσο λίγοι ξένοι στην ιστορία του συλλόγου.
Ερωτώμενος αρχικά για το αν έχει ενημερωθεί για το ενδιαφέρον του Άρη προς τον γιο του, είχε να πει: «Ναι το ξέρω και είμαι πολύ χαρούμενος. Είχα πει στον γιο μου από την αρχή, πως αν ο Άρης σου ζητήσει να παίξεις γι αυτόν, δίχως δεύτερη σκέψη να αποδεχθείς την πρόταση».
Παρακολουθείς τον Άρη τα τελευταία χρόνια;
«Ναι και ξέρω ότι πρέπει τώρα να περιμένει τι θα γίνει με τον Ηρακλή, για το αν θα αγωνιστεί στην πρώτη κατηγορία. Έμαθα και το τι έγινε φέτος με Λαμία και Απόλλων Σμύρνης που κέρδισαν την άνοδο. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί βρίσκεται σε αυτή τη θέση τα τελευταία χρόνια. Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει ανάγκη τον Άρη. Είναι μεγάλη τιμή για κάθε ποδοσφαιριστή να φοράει αυτή τη φανέλα. Εγώ το έχω βιώσει. Πέρασα δύο υπέροχα χρόνια σε αυτή την ομάδα και είναι μεγάλη μου τιμή».
Περίμενες ότι ίσως κάποια στιγμή ο Μπράνισλαβ να έπαιζε στην ομάδα που αγωνίστηκες κι εσύ;
«Το ήθελα πάντα, αλλά όσο περνούσαν τα χρόνια έπαψα να το σκέφτομαι. Ήθελα να είναι ευτυχισμένος όπου κι αν παίζει ποδόσφαιρο. Αν πάει στον Άρη θα είναι τέλειο. Σε όποια κατηγορία κι αν παίζει ο Άρης, παραμένει Άρης. Έχει κάτι το μοναδικό αυτή η ομάδα. Ακόμα και στη χώρα μου την Βοσνία, ομάδες που παθαίνουν ότι ο Άρης καταστρέφονται και χάνονται. Δεν θα συμβεί αυτό, όμως, στον Άρη. Θυμάμαι να έχουμε προπονήσεις με 2.000 και 3.000 κόσμο. Δεν το είχα ξαναζήσει πουθενά αυτό. Έχουν κάτι ξεχωριστό στην καρδιά τους γι αυτή την ομάδα οι φίλαθλοι».
Το καλοκαίρι του 1985, ο Νίκολα Νίκιτς μεταγράφηκε (μαζί με τον πρώην συμπαίκτη του στη Ζελιέζνιτσαρ, Έντιν Μπάχτιτς) στον Άρη όπου κατέγραψε σε δύο χρόνια συνολικά 53 συμμετοχές με 12 γκολ. Σε μία εποχή που μεσουρανούσε μπασκετικά ο σύλλογος, με την μεγάλη «Αυτοκρατορία» και τον ίδιο να θυμάται:
«Ήταν μια διαφορετική εποχή για τον Άρη τότε. Υπήρχαν στον σύλλογο, αθλητές όπως ο Νίκος Γκάλης και ο Παναγιώτης Γιαννάκης στο μπάσκετ, που έπαιρναν συνέχεια πρωταθλήματα. Ο κόσμος με υποδέχθηκε απίστευτα θερμά όταν ήρθα από το Αιγάλεω που έπαιξα για έξι μήνες. Δεν μπορώ να ξεχάσω την αγάπη τους. Για μένα ο Άρης είναι το δεύτερο σπίτι μου κι ας έπαιξα μόνο δύο χρόνια. Ο Μπράνισλαβ, είναι σαν να… μεγάλωσε στο Χαριλάου. Ήταν μόλις δύο χρονών τότε. Εκεί είχε την πρώτη του ουσιαστική επαφή με το ποδόσφαιρο».
«Πάντα σκεφτόμουν τον Άρη»
Αναμνήσεις από την παρουσία του πατέρα του στον Άρη, μπορεί να μην έχει, καθώς τότε ήταν μόλις δύο-τριών χρονών, ωστόσο, ο Μπράνισλαβ Νίκιτς, πάντα τον θυμάται να του μιλάει με τα καλύτερα λόγια για την ομάδα. Σε τέτοιο βαθμό που ένα από τα ποδοσφαιρικά όνειρα του έμπειρου μέσου, ήταν να φορέσει, όπως και ο πατέρας του τα «κιτρινόμαυρα».
Μπράνισλαβ, σε τι στάδιο βρίσκονται οι συζητήσεις σου με τον Άρη;
«Σε πολύ καλό επίπεδο. Τις επόμενες μέρες θα είναι όλα πιο ξεκάθαρα».
Πως ένιωσες όταν έμαθες ότι ενδιαφέρεται για σένα ο Άρης, σκεπτόμενος και το ότι ο πατέρας σου είναι πολύ αγαπητός σε αυτή την ομάδα;
«Μπορεί να μην θυμάμαι πολλά από τότε, αλλά θυμάμαι πάντα τον πατέρα μου να μιλάει με μεγάλη αγάπη για την ομάδα αυτή. Έχω άλλωστε κι άλλους δεσμούς με τον Άρη. Τον Ντίνο Κούη. Ξέρω ότι είναι ένας θρύλος για τον σύλλογο. Είναι ο άνθρωπος που όταν με είδε στη Βοσνία να παίζω ποδόσφαιρο και με έφερε σε μικρή ηλικία στην Ελλάδα. Στον Αγροτικό Αστέρα τότε. Τον ευχαριστώ πάρα πολύ, δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Πάντα παρακολουθούσα τον Άρη. Θα είναι ένα όνειρο για μένα, να παίξω στην ομάδα που έπαιξε κι ο πατέρας μου. Ξέρω πόσο τον αγαπούσε ο κόσμος, μου το έχουν δείξει».
