Tην πιο θλιμμένη μέρα του χρόνου, Μεγάλη Παρασκευή, 13 Απριλίου, ακριβώς πριν δύο χρόνια, αποφάσισε ο Θεός να πάρει κοντά του έναν με γάλο Αρειανό, έναν αληθινό εργάτη του Άρη, μα πάνω από όλα έναν υπέροχο άνθρωπο.
Ο Στέφανος Γιώρης σαν σήμερα, πριν από δύο χρόνια, ενώ σε όλη την Ελλάδα χτυπούσαν πένθιμα οι καμπάνες της Μεγάλης Παρασκευής έχασε τη μάχη με την επάρατο νόσο σε ηλικία 58 ετών, σκορπίζοντας θλίψη σε όλη την οικογένεια του Άρη!
Ο Στέφανος Γιώρης για μήνες έδινε τη δική του μάχη, τον δικό αγώνα, όχι μέσα στα γήπεδα όπως είχε μάθει, αλλά σε χώρους μη οικείους, όπως ήταν οι κλινικές και τα νοσοκομεία. Πάλεψε όπως έκανε πάντα, με πείσμα και πάθος, αλλά δεν τα κατάφερε. Το κενό του είναι ακόμη και σήμερα τεράστιο, ίσως και δυσαναπλήρωτο. Μεγάλος άνθρωπος, ποδοσφαιρικός «πατέρας» πολλών νεαρών παικτών από τα τμήματα υποδομής, μεγάλος Αρειανός.
Προσέφερε πολλά στην αγαπημένη του ομάδα, ηθικά και υλικά, ώστε τα τμήματα υποδομής, η «βάση» του συλλόγου, να λειτουργεί σε πλαίσια τέτοια που να στηρίζει το ποδοσφαιρικό τμήμα και να έρχονται πρωταθλήματα (Κ20 και Κ17) στον σύλλογο, γεμίζοντας ανείπωτη περηφάνεια.
Κατάφερε πολλά, αλλά δεν πρόλαβε να απολαύσει τα δικά του «παιδιά» να πρωταγωνιστούν με την φανέλα του αγαπημένου του Άρη. Από εκεί ψηλά που βρίσκεται πλέον είναι βέβαιο ότι είναι και γι’ αυτόν μια θλιμμένη μέρα η σημερινή…
