Τα λόγια του Βασίλη Καββαδά αντικατοπτρίζουν πλήρως την εικόνα του Άρη χθες στο ΟΑΚΑ. Τα πως και τα γιατί καλείται να απαντήσει η διοίκηση και η τεχνική ηγεσία ως προς την απάθεια, την διστακτικότητα και για το ότι δεν εμφανίστηκε η ομάδα στο δεύτερο ημίχρονο.
Από το 29-30 στα μέσα της δεύτερης περιόδου και μετά ο Άρης… εξαφανίστηκε από το παρκέ. Η ΑΕΚ πήγε στα αποδυτήρια προηγούμενη με 10 πόντους και ουδέποτε ένιωσε αντίδραση του Άρη στο δεύτερο ημίχρονο, ουδέποτε απειλήθηκε, ουδέποτε ένιωσε ότι μπορεί να χάσει αυτό το παιχνίδι.
Τι παρουσίασε ο Άρης ως… αντίδραση; Ατομισμούς, παιδικά λάθη, αδιαφορία, παράδοση άνευ όρων, μηδέν πλάνο μέσα στο γήπεδο. Όσο καλή κι αν ήταν η ΑΕΚ χθες, δεν μπορεί να κρύψει την απάθεια που έδειξαν οι (περισσότεροι) παίκτες του Δημήτρη Πρίφτη. Κάνει λάθος όποιος πιστεύει ότι το χθεσινό παιχνίδι δεν είχε σημασία. Είχε και μάλιστα τεράστια, ανεξαρτήτως του ότι θα μπορούσε να καλυφθεί μια γκέλα. Οι 20 πόντοι ουσιαστικά δίνουν στην ΑΕΚ από χθες πλεονέκτημα τριών βαθμών, δύο που υπάρχουν σήμερα λόγω της διαφοράς νικών και έναν της ισοβαθμίας, γιατί είναι δύσκολο να γίνει +21 στο Παλέ.
Ο Άρης ξεκινάει τον β’ γύρο του πρωταθλήματος κοιτώντας μόνο προς τα κάτω και όχι προς τα πάνω, ώστε να εξασφαλίσει την τέταρτη θέση. Τρίτος είναι μάλλον απίθανο να βγει. Θα πει κανείς ότι τα πάντα κρίνονται στα πλέι οφ και θα έχει δίκιο, αλλά το θέμα είναι και τι κάνει η ομάδα μέχρι τότε.
Οι δηλώσεις του Καββαδά είναι η… ευχάριστη έκπληξη από την χθεσινή τραγωδία. Είναι ένα σημάδι ότι υπάρχει αντίληψη στην ομάδα για το τι συνέβη χθες και μακάρι την ίδια σκέψη να έχουν και οι υπόλοιποι παίκτες.
Ο Άρης από χθες έχει διπλό κίνητρο για τον αγώνα του επόμενου Σαββάτου. Χρειάζεται ωστόσο όχι απλά διπλάσια, αλλά και κάτι παραπάνω, προσπάθεια για να κάνει πράξη τον στόχο του, να κερδίσει την ΑΕΚ και να πάρει το εισιτήριο για τον τελικό του Κυπέλλου. Μέχρι το 15’ χθες έδειχνει ότι μπορεί, μετά αποφάσισε να σταματήσει να το δείχνει. Στο χέρι τους είναι…
ΥΓ: Όσο υπήρχε παιχνίδι χθες, η διαιτησία ήταν 80%-20% υπέρ της ΑΕΚ. Πρέπει, όμως, να σταματήσει η κουβέντα αυτή στα ενδότερα, γιατί αυτόματα λειτουργεί ως δικαιολογία και καλύπτει τα λάθη που γίνονται.
