Ο Αντώνης Σαριόγλου τα είπε όλα. Για την ακρίβεια τα έγραψε όλα… Όλα αυτά που τα είχε μέσα του όλη αυτή τη χρονιά, όλα αυτά που έζησε και αυτός ως μέλος της ομάδας από την θέση του επίσημου μεταφραστή. Τα έβαλε σε μια τάξη και τα δημοσιοποίησε στην σελίδα του στο facebook. Πραγματικά είναι λόγια που αξίζει να διαβαστούν από όλους και να μην ξεχαστούν…
Αυτά έγραψε ο Σαριόγλου: “Μετά απο δυο περιπου μερες, τώρα που έχουν καταλαγιάσει τα πνεύματα και με πολυ πιο ήρεμη σκέψη, θα ήθελα και εγώ να ευχαριστήσω τα παιδιά για την πολύ μεγάλη επιτυχία της διατήρησης της ομάδας στην κατηγορία.
Άλλος με μεγαλύτερη ένταση, άλλος με μεγαλύτερη δοτικότητα, άλλος με μεγαλύτερο επαγγελματισμό,άλλος με μεγαλύτερη εμπειρία, άλλος με μεγαλύτερο πάθος, άλλος με μεγαλύτερη πίστη, άλλος με μεγαλύτερη ψυχραιμία, άλλος με μεγαλύτερη τρέλα,όλοι μαζί όμως με έναν κοινό παρανομαστή τη σωτηρια της ομάδας, κατι που ενώ υπήρχαν στιγμές που έμοιαζε ακατόρθωτο, εμείς δεν αφήναμε να το χωρέσει ο νους μας, γιατί τα εμποδια καθ`ολη τη διαρκεια της χρονιάς ηταν ανυπέρβλητα και εμείς με θέληση και πίστη κάτω απο αντίξοες συνθήκες καταφάραμε να βγάλουμε από το ανυπέρβλητο το αν-το στερητικό και να υπερβάλλουμε εαυτούς και να τα αντιμετωπισουμε και να τα ξεπεράσουμε.
Ευχομαι γι` αυτά τα παιδιά πλεον να κάνουν με ηρεμία την αυτοκριτική τους, να καταλάβουν ότι η ευκαιρία που τους δόθηκε ηταν μοναδική και οτι εάν θέλουν να σταθεροποιηθούν σε τέτοιο επίπεδο και να κερδίσουν μια θέση στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν οτι θα πρέπει σε κάθε προπόνηση, σε κάθε λεπτό της προσωπικής τους ζωής, να διαθέτουν ολα αυτα τα συστατικά. Όλα. Οχι ένα ίσως και ακόμα παραπάνω από αυτά, γιατί αλλιώς η κατάληξη σίγουρα δεν θα είναι αυτή που με τόση ευκολία σκάφτονται ότι θα είναι.
Ανεξάρτητα από τη σειρά, θα ήθελα να ευχαριστήσω την οικογένειά μου, που στάθηκε δίπλα μου, γιατί αυτές οι αντίξοες συνθήκες επηρέασαν άμεσα και καταλυτικά ανθρώπους που αγαπώ, όσο τίποτα στον κόσμο, αλλά και τις οικογένειες των συναδέλφων μου και των ποδοσφαιριστών, που με την ίδια υπομονή στάθηκαν δίπλα στους ανθρώπους τους παίζοντας και αυτοί σημαντικό ρόλο στην τιτάνια προσπάθεια που κάναμε. Να ευχαριστήσω τους συναδέλφους μου που ηταν εκεί που παλέψαν για να έχουμε την ελπίδα οτι το αύριο θα είναι κάπως καλύτερο.
Και φυσικά να ευχαριστήσω τον κόσμο της ομάδας, αυτό το μεγάλο και υγιές κομμάτι που στάθηκε ο μεγαλυτερος αρωγός, αυτούς που ήταν πάντα εκεί, γιατι εξ` αρχής γνώριζαν ότι ο δρόμος ήταν μακρύς και ανηφορικός, αυτούς που δεν έτρεφαν αυταπάτες και συνειδητοποιημένα μείνανε κοντά μας, αυτούς που έτσι μεγάλωσαν αγαπώντας την ομάδα με ανιδιοτέλεια, αυτούς που πάντα θα είναι εκεί να χειροκροτήσουν και να αγκαλιάσουν τους ανθρώπους που έχουμε την τιμή να έχουμε κληθεί να προσφέρουμε τις επαγγελματικές μας υπηρεσίες στην ομάδα, αυτούς που μας σέβονται και που καθημερινά μας βάζουν μέσα στο σπίτι τους, με τις σκέψεις τους και τις συζητήσεις τους και αυτό είναι ένα εξίσου μεγάλο φορτίο, αλλα και μέγιστη τιμή για εμάς ,αυτούς που κάνουν το σύλλογο τόσο μα τόσο μεγάλο.
Τωρα να “ευχαριστήσω” αυτούς που, ενώ έλεγαν ότι είστε μόνοι σας, σώστε την ομάδα και θα έχετε τη θεση που σας αρμόζει στην ιστορία του συλλόγου και στις καρδιές μας, τωρα με μνήμη κοντύτερη και από τον κοντορεβυθούλη μας κατηγόρησαν που ξεσπάσαμε και πανηγυρίσαμε και ναι γλεντήσαμε την παραμονή.
Οχι στην κατηγορία αλλα στα σπίτια μας και όποιος κτάλαβε… κατάλαβε. Αυτούς που, ενώ πανηγυρίζαμε ένα τοσο σημαντικό διπλό στο Περιστέρι, που το καταφέραμε όλοι μαζί, μας έφτυναν, αυτούς που οικειοποιούνται, δώσαμε τη ζωή μας για τον ΑΡΗ, επιδιώκοντας ανταλλάγματα, τους ευχαριστώ που είναι ένας απειροελάχιστος αριθμός προσώπων μέσα σ το μεγαλείο λαού, που είναι τα θεμέλια αυτού του τεράστιου συλλόγου.
Να “ευχαριστήσω” κάποιους διαιτητές που κάνοντας “ανθρώπινα λάθη”, προσπάθησαν λυσσαλέα, αλλα όχι άνευ λόγου να παίξουν με την ιστορία μιας τεράστιας ομάδας, αλλά και με τα σπίτια μας και τις οικογένειές μας.
Δεν πειραζει. Εχει ο Θεός.
Και να “ευχαριστήσω” όλους αυτούς που με ανυπόστατα σχόλια περί «Μπάρτσα», θέλαν να καπηλευτούν την προσπαάειά μας και τον ιδρώτα μας και να δηλητηριάσουν τη συνείδηση του απλού κόσμου, επειδή ο Ατρόμητος του ενός γκολ σε 8 αγωνιστικές έπρεπε να γίνει αυτός «Μπάρτσα» και να βάλει 4 γκολ στον ΑΡΗ, για να βγουν τα σχέδια τους.
Ή ο Αστέρας των 2 συνεχόμενων ηττών έπρεπε να γίνει «Μπάρτσα», μέσα στο «Βικελίδης», όπου ο ΑΡΗΣ στα ντέρμπυ φέτος ήταν πάρα πολύ καλός και να φύγει με εύκολο «διπλό», για να βγουν τα σχέδιά τους.
Ή τέλος, η Ξάνθη που κέρδιζε με πάρα πολύ μεγάλη δυσκολία στα Πηγάδια, έπρεπε να γίνει Μπάρτσα και να αλλάξει το ρου της ιστορίας, κερδίζοντας εύκολα για να βγουν τα σχέδιά τους. Σε αυτούς περαστικά, αλλά δεν θα πάρουμε. Έχει γλάρο.
Αυτα και συγγνώμη εάν σας κούρασα. Σκόρπιες σκέψεις ίσως πουν κάποιοι, εγώ λέω μια τεκμηριωμένη σύνοψη της χρονιάς.
Και απλά να πω οτι είμαι πάρα πολύ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ που έπαιξα κι εγώ το ρόλο μου στο φετινό άθλο κι αυτό θα το αποδείξει η ιστορία αυτού του τεράστιου συλλόγου, γιατι εμείς κάναμε το καθήκον μας και αυτός ο σύλλογος θα γιορτάσει τα 100 χρόνια ζωής στην πρώτη κατηγορία. Εκεί που είναι η φυσική του θέση”.
