Ήταν μια πολύ δύσκολη βραδιά η 4η Μαρτίου… Μια ακόμη δύσκολη βραδιά, ίσως η δυσκολότερη για όλον τον Άρη και ειδικά για τους χιλιάδες φιλάθλους που έβαλαν στην άκρη τις πίκρες και τα πισώπλατα «μαχαιρώματα» και έφτασαν μέχρι τη Βέροια για έναν και απλό λόγο: για να στηρίξουν αυτό που αγαπούν, την ομάδα τους…
Στο γήπεδο της Βέροιας έγιναν και πάλι απίθανα πράγματα, με αποκορύφωμα η χειρότερη επίθεση του πρωταθλήματος να πετυχαίνει τρία γκολ, τον Άρη να δέχεται δυο γκολ στις καθυστερήσεις και να χάνει (έστω και τον βαθμό της ισοπαλίας) στο πλέον κρίσιμο παιχνίδι μέχρι σήμερα.
Ήταν μια πολύ δύσκολη βραδιά, γεμάτη πίκρα, οργή, απογοήτευση για όλον τον Άρη. Οι πληγές άνοιξαν, αντί να επουλωθούν, τα χαμόγελα έσβησαν μπροστά στα σκυμμένα κεφάλια και το πικρό ποτήρι της αποτυχίας.
Η ήττα με 3-1 από τη Βέροια αφήνει τους κίτρινους, τέσσερις ολόκληρους βαθμούς μακριά από την επιφάνεια και την σωτηρία ή καλύτερα πέντε, γιατί οι περιπτώσεις ισοβαθμίας δεν τον ευνοούν με τις υπόλοιπες ομάδες.
Έξι αγώνες πριν το τέλος κι ενώ ο Άρης είναι φανερά πια με την πλάτη στον τοίχο, ένα είναι σίγουρο: θα είναι λιποτάκτης, όποιος από την οικογένεια των κίτρινων τα παρατήσει τώρα.
Διοίκηση, ομάδα και κόσμος έχουν έναν και μοναδικό ιερό σκοπό: ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΑΡΗ! Με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, αλλά μάχη και «πάλη» με κάθε αποτελεσματικό μέτρο και ενέργεια.
Στη Βέροια, ο Παππάς έσφαξε με το βαμβάκι τους κίτρινους, ακόμη ένας διαιτητής, για μια ακόμη φορά! Τι κάνει η διοίκηση; Πότε και πώς θα προστατεύσει την ομάδα; Όταν θα είναι πράγματι αργά; Πότε θα κινήσει γη και ουρανό;
Αγωνιστικά υπήρχαν παίκτες που έμειναν μακριά από την απόδοση εκείνη που κάνει τη διαφορά, δίνει νίκες σε μια ομάδα. Πότε περιμένουν να παίξουν; Πότε σκοπεύουν να καταθέσουν και την ψυχή τους στο γήπεδο για να σωθεί η ομάδα;
Το ίδιο ισχύει και για τον Γιάννη Μιχαλήτσο, ο οποίος κλήθηκε να βγάλει το κάρο από την λάσπη. Οι αγώνες περνούν, οι βαθμοί χάνονται, όσες συγνώμες κι αν ειπωθούν. Πότε θα υπάρξει το ανάλογο αποτέλεσμα που θα αποτρέψει τον αγωνιστικό κατήφορο;
Διοίκηση και ομάδα μαζί με τον κόσμο, δεν επιτρέπεται να λιποτακτήσουν τώρα. Το πρόγραμμα είναι βατό για τον Άρη. Μπορεί να πάρει τουλάχιστον τέσσερις νίκες (ναι, όσες έχει πάρει μέχρι σήμερα σε 24 αγώνες) και να μείνει στη ζωή. Και μπορεί και πρέπει και θα το κάνει! Με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο, το επαναλαμβάνουμε.
Την ίδια ώρα, ο κόσμος του Άρη, όσο κι αν γύρισε κάνοντας χιλιόμετρα για μια ακόμη φορά πληγωμένος και προδομένος από ένα παιχνίδι, ξέρει ότι δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς. Στο DNA του είναι οι μάχες μέχρι τέλους. Κόσμος με πείσμα και πάθος, αλλά και καθαρό μυαλό… Αρχής γενομένης του αγώνα με τον Λεβαδειακό την Κυριακή.
Ο Άρης οφείλει να μην τα παρατήσει τώρα… Αρκεί να βρει έστω και τώρα τις λύσεις που θα φέρουν την κάθαρση και τη σωτηρία!
