Ο γνωστός παρουσιαστής Γιώργος Λέντζας, ένας από τους ανθρώπους που «έχτισαν» το Project 107 για τα γενέθλια του Άρη, μίλησε για το αφιέρωμα και την ομάδα.
Αναλυτικά όσα είπε στο Yellow Radio 101,7…
Αρχικά για τα συγχαρητήρια που δέχεται από τον κόσμο ανέφερε:
Θέλω να ξεκινήσω διώχνοντας από εμένα τα συγχαρητήρια. Όλα ξεκίνησαν από μία ιδέα που είχαν τα παιδιά στο Aris Media Factory αλλά και ο Δημήτρης ο Μωυσιάδης που είναι φίλος και συνεργάτης. Εγώ κούμπωσα σε ένα έτοιμο πρότζεκτ και βοήθησα στο κομμάτι των συνεντεύξεων. Το μπράβο πηγαίνει στο Aris Media Factory και στον Α.Σ. Άρης που μας επέτρεψε να δημιουργήσουμε κάτι τόσο πρωτοποριακό.
Για την διαφορετικότητα του αφιερώματος:
Το θέμα είναι πάντοτε -στα δικά μου μάτια- τα αφιερώματα γίνονται με έναν στείρο τρόπο. Προσπαθούν να συμπεριλάβουν οι άνθρωποι τα πάντα, και δεν βγαίνει κάτι καλό. Η διαφορά του πρότζεκτ αυτού είναι ότι ένωσε πολλές σελίδες, με κάποιον κόσμο να συγκινείται επειδή τις γνωρίζει και τις θυμάται, και κάποιον κόσμο να συγκινείται ακόμη περισσότερο επειδή τις γνωρίζει τώρα. Ο στόχος ήταν το ντοκιμαντέρ να μπορεί να το δει ένας παππούς 90 χρονών και ένα παιδί 12 χρονών. Νομίζω ότι αυτό το πετύχαμε. Το επίσης σημαντικό είναι ότι αυτό το ντοκιμαντέρ έγινε σημαία και από οπαδούς άλλων ομάδων.
Για το επικοινωνιακό κομμάτι του ντοκιμαντέρ:
Νιώθω ότι σε επικοινωνιακό επίπεδο έχουμε αδικηθεί κατάφορα. Ο καθένας από το πόστο του πρέπει να κάνει κάτι, να κάνει ότι μπορεί. Με πήρε εκπρόσωπος άλλης ομάδας, μεγάλης και ιστορικής να ζητήσει κατευθύνσεις για να κάνει και αυτή κάτι παρόμοιο.
Για το αν δυσκολεύτηκαν να πείσουν τους μη Αρειανούς που μίλησαν:
Δυσκολευτήκαμε περισσότερο να πείσουμε τους Αρειανούς που είναι Άρης να μιλήσουν, και αυτό το λέω με στεναχώρια. Ζούμε σε μία τέτοια εποχή που καταλαβαίνω πως μία δημόσια τοποθέτηση που μπορεί να σε στιγματίσει. Προσωπικά πάντως αυτό που παλεύω είναι να έχεις την δυνατότητα βλέποντας τα πράγματα αντικειμενικά να μην είσαι μισητός μόνο για κάτι που γουστάρεις.
Θεωρώ ότι είναι ένα καλό βήμα, όταν άνθρωποι έχουν τον χώρο να εκφραστούν να μπορούν να το κάνουν. Θεωρώ ότι κάνουμε ένα βήμα μπροστά. Δεν με ενδιαφέρει η άποψη του κολλημένου, με ενδιαφέρει να ακούγεται η άποψη του Λεωνίδα του Κουτσόπουλου για τον Άρη που είναι Πανιώνιος. Να μιλήσει ο Τσουβέλας που είναι Παναθηναϊκός και ο Πολυχρονίδης που είναι ΠΑΟΚ. Η μεγάλη νίκη θα είναι να δούμε στον Πανιώνιο ένα ματς με τον Κουτσόπουλο και να έρθει και αυτός εδώ στο Χαριλάου.
Για το πως ένιωσε για το αφιέρωμα:
Προσπάθησα να το προσεγγίσω από την ματιά του παρατηρητή. Προσπαθώ να μην ταυτίζομαι γενικά στην δουλειά μου. Όταν ανέβηκα όμως στην Θεσσαλονίκη και ξεκίνησα να συναντάω ανθρώπους, ένιωσα το ειδικό βάρος απέναντι στον κόσμο. Ένιωσα πόσο δεν αξίζουμε αυτά που έχουμε περάσει. Είναι μία πολύ καλή περίοδος εξωστρέφειας. Ποδοσφαιρικά ζούμε μέρες που δεν τις έχουμε συνηθίσει, ενώ στο μπάσκετ έχουμε μία προσπάθεια εξυγίανσης. Ειδικά στο ποδόσφαιρο είναι μία από τις πιο αισιόδοξες μέρες.
Για το αν γνωρίζουν τον Άρη εκτός Ελλάδας:
Κακά τα ψέματα όταν μιλάς για Ελλάδα οι περισσότεροι ξέρουν Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Και για να είμαι ειλικρινής ο Παναθηναϊκός συνεχίζει και εισπράττει σεβασμό για αυτά που έχει κάνει. Από εκεί και πέρα, στους πιο μυημένους και κυρίως στους Λατίνους ο Άρης έχει εκτίμηση. Βοηθάνε τα φιλικά με την Μπόκα, αλλά και οι οπαδικές σελίδες που συμπεριλαμβάνουν το Βικελίδης στις καλύτερες έδρες. Πολλοί άνθρωποι που γνωρίσαμε είτε είχαν έρθει στο Βικελίδης είτε μας ζήτησαν να… κανονίσουμε να έρθουν κάποια στιγμή.
Για το ποια ομάδα του εξωτερικού θα μπορούσε να είναι ο Άρης:
Ο Άρης είναι η Φέγενορντ. Είναι ένας λαός που πάντα ελπίζει για το καλύτερο αλλά είναι πάντα προετοιμασμένος για άλλο. Αν τους ακούσετε να μιλάνε πριν το ντέρμπι με τον Άγιαξ είναι σαν να ακούμε εμάς. Είναι μιντιακά το αποπαίδι στην Ολλανδία και έχουν μία αντιμετώπιση ότι κάποιες καλές πορείες στιγματίστηκαν από κάποιες κακές επαναλαμβανόμενες χρονιές.
Για το «μπούλινγκ» που υπάρχουν στους ανθρώπους που δηλώνουν Άρης:
Το βασικό είναι ότι αυτήν την στιγμή το να βγαίνεις δημόσια και να δηλώνεις Αρειανός είναι… σαν να ποντάρεις στο λάθος άλογο. Γιατί ο Άρης είναι η μοναδική μεγάλη ομάδα που δεν έχει κανάλι. Εγώ δεν θα έλεγα ποτέ κάτι άλλο. Αν κάποιος με μισήσει και με αντιπαθήσει και χάσω δουλειά επειδή είμαι Άρης, είναι ok. Έχει γίνει, δεν θα πω ψέματα. Αλλά ένας άνθρωπος Top, ένας άνθρωπος φτασμένος δεν μπορούν να τον ρίξουν. Ούτε εμένα πιστεύω ότι μπορεί να μου κάνει κακό. Γιατί δεν αγαπώ τον Άρη μισώντας τους άλλους. Είναι διαφορετικό να αγαπάς την ομάδα σου και διαφορετικό να κάνει ιερό πόλεμο στους άλλους. Νιώθω χαρά γιατί επιτέλους υπάρχει ένα μιντιακό υπόβαθρο που υπάρχουμε και εμείς.
Για το πώς έγινε Άρης:
Ο πατέρας μου ήταν ΑΕΛ, κατεβαίναμε στην Λάρισα να δούμε ματς. Αλλά έγινα Άρης από επιλογή. Πήγα στην ατμόσφαιρα και κάπως με έπιασε αυτό το πράγμα. Πήγα στο Χαριλάου και αυτό ήταν μία απόλυτα συνειδητή επιλογή.
Για το αν θα μπορούσε να γίνει και ταινία για τον Άρη:
Ο Άρης έχει πάρα πολλές προεκτάσεις με τις οποίες μπορεί να ασχοληθεί κανείς. Την παρούσα στιγμή όμως δεν είναι κάτι που με αφορά. Με την ιστορία του Άρη δεν χρειάζεται να πας στην μυθοπλασία.
Τέλος για τον ποδοσφαιρικό Άρη ανέφερε:
Θεωρώ ότι είμαστε στην καλύτερη μοίρα από όλους στα πλέι-οφ, αν υπάρχει μία χρονιά που πρέπει να τα πας καλά είναι η φετινή. Επίσης επειδή έχω χαρακτηριστεί «μαυρόγατα» να δηλώσω ότι ήμουν στο 4-2 με ΠΑΟΚ, στο 7-2 με Ξάνθη και στο 3-0 με τον Ατρόμητο. Τα πλέι-οφ με τρομάζουν σαν δομή, ελπίζω όμως ότι θα καταφέρουμε. Σαν Άρης ζούμε με την ελπίδα. Φαίνεται ότι η ομάδα έχει χαρακτήρα.
