Οι δεξαμενές των κολυμβητηρίων στη Θεσσαλονίκη κλείνουν, οι συνθήκες προπόνησης είναι άθλιες και η προοπτική για το μέλλον δυσοίωνη. Ο Άρης Γρηγοριάδης φωτογραφίζεται μέσα στην άδεια πισίνα του Εθνικού κολυμβητηρίου και γράφει στο blog του για τη χειρότερη κατάσταση που έχει συναντήσει στα 20 χρόνια της σταδιοδρομίας του, ζητώντας από την Πολιτεία να μην αφήσει τον ελληνικό αθλητισμό να καταστραφεί.
Καλημέρα σε όλους σας.
Στο προηγούμενο blog μου, είχα εκφράσει τις ανησυχίες μου για την κατάσταση στα κολυμβητήρια της Θεσσαλονίκης. Είναι ένα ζήτημα που απασχολεί πολύ κόσμο και χαίρομαι που οι σκέψεις μου βρήκαν σύμφωνους πολλούς από εσάς, αν κρίνω από τα θετικά σχόλια που κάνατε και για τα οποία σας ευχαριστώ. Δυστυχώς, όμως, οι ανησυχίες μου επαληθεύτηκαν με το χειρότερο τρόπο.
Ήδη το φυσικό αέριο έχει κοπεί στο Εθνικό και στο Ποσειδώνιο κολυμβητήριο, επειδή η διοίκηση του Εθνικού Ναυταθλητικού Κέντρου δεν παίρνει επιχορήγηση και δεν μπορεί να πληρώσει τους λογαριασμούς. Πλέον λειτουργεί μόνο η 25άρα πισίνα του Εθνικού, όπου είναι αναγκασμένοι να προπονούνται ο ένας πάνω στον άλλο όλοι οι σύλλογοι της Θεσσαλονίκης, μέσα σε μόνο 6 διαδρομές. Υπάρχει βέβαια και η εξωτερική πισίνα του Ποσειδωνίου, αλλά εκεί η κατάσταση είναι τραγική. Επειδή έχει κοπεί το αέριο, το νερό είναι κρύο και βρώμικο, αφού δεν δουλεύει ούτε το σύστημα καθαρισμού. Η ξαδέρφη μου προπονείται εκεί και ξέρω από πρώτο χέρι πόσο χάλια είναι οι συνθήκες.
Προς το παρόν, εγώ και κάποια άλλα παιδιά της Εθνικής ομάδας προπονούμαστε στο δημοτικό κολυμβητήριο της Τούμπας, το οποίο όμως πρόκειται να κλείσει σε περίπου δύο μήνες, όταν πιάσει χειμώνας. Το τι θα γίνει μετά, αν δεν έχει διορθωθεί η κατάσταση, ούτε θέλω να το σκέφτομαι. Να φύγω από τη Θεσσαλονίκη; Να πάω στην Αθήνα και να κάνω τον τουρίστα, πηγαίνοντας από κολυμβητήριο σε κολυμβητήριο; Δεν είναι πράγματα αυτά…
Η οικονομική κρίση υπάρχει παντού γύρω μας. Αυτό που βλέπω, όμως, είναι ότι έχει «χτυπήσει» πρώτο απ’ όλους τον αθλητισμό. Οι αθλητικές εγκαταστάσεις γνωρίζουν την εγκατάλειψη και κλείνουν, αλλά θα έπρεπε να γίνεται το αντίθετο, πιστεύω. Να δει η Πολιτεία τον αθλητισμό ως μία καλή διέξοδο για τους νέους μέσα σ’ αυτή την κρίση και να τους φέρει πιο κοντά, αντί να τους διώχνει.
Ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής και αποτελεί έναν από τους δύο βασικούς πυλώνες του πολιτισμού μας, μαζί με την παιδεία. Αυτούς τους πυλώνες οφείλει η Πολιτεία να βρει τρόπους να τους ενισχύσει, ειδικά σ’ αυτή τη δύσκολη εποχή.
Για εμένα, που έχω περάσει όλη μου τη ζωή στα κολυμβητήρια, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να βλέπω άδειες δεξαμενές και να μην μπορώ να κάνω αυτό που αγαπώ. Και το ίδιο ισχύει για πάρα πολύ κόσμο, όχι μόνο για όσους κάνουμε πρωταθλητισμό. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, το Εθνικό και το Ποσειδώνιο εξυπηρετούν καθημερινά 4.000 ανθρώπους. Παιδιά από τους συλλόγους, φοιτητές του πανεπιστημίου, ελεύθερους αθλούμενους…
Αισθάνομαι ότι εκπροσωπώ όλο αυτό τον κόσμο, που βρίσκεται σε δυσκολότερη θέση από εμένα και δεν έχει τη δυνατότητα να ακουστεί η φωνή του. Έχω σημαντική ευθύνη απέναντί τους και είμαι διατεθειμένος να κάνω ό,τι χρειάζεται για να βελτιωθούν τα πράγματα.
Μαθαίνω ότι η διοίκηση του Εθνικού Ναυταθλητικού Κέντρου σκέφτεται τώρα να ζητήσει μηνιαία συνδρομή 20 ευρώ από όλους τους αθλητές και ταυτόχρονα να ψάξει για χορηγούς, για να μπορέσει να καλύψει τα λειτουργικά έξοδα και να μην μπει λουκέτο στα κολυμβητήρια.
Νομίζω ότι αυτή είναι μία άσχημη λύση, αλλά τουλάχιστον είναι μία λύση. Είναι προτιμότερο αυτό, παρά να μην έχουμε κολυμβητήρια. Και φυσικά, εγώ είμαι έτοιμος να δώσω περισσότερα από αυτά που μου αναλογούν. Όπως είπα και πριν, έχω ευθύνη απέναντι σ’ όλα τα παιδιά που ασχολούνται με τον υγρό στίβο.
Για το μέλλον του αθλήματος, πάντως, θα είναι καταστροφή αν μείνουμε σε μια τέτοια κατάσταση. Δεν μπορεί η κολύμβηση να γίνει ένα σπορ μόνο για τους προνομιούχους, που θα έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώνουν συνδρομή. Τα κολυμβητήρια πρέπει να είναι ανοιχτά για όλο τον κόσμο…
Θα περιμένω τη δική σας ανταπόκριση και ελπίζω και την συμπαράστασή σας, ώστε όλοι μαζί να πείσουμε τους αρμόδιους ότι αξίζει να επενδύσουν στον αθλητισμό. Θα τα ξαναπούμε σύντομα.
