Ένα από τα πιο γνωστά καταστήματα κομπολογιών στη Θεσσαλονίκη έχει τη… σφραγίδα, ενός εκλεκτού μέλους της οικογένειας του Άρη, του Μπάμπη Αναστασιάδη.
To seleo.gr φιλοξένησε σχετικό ρεπορτάζ για το κατάστημα με τα κομπολόγια. Αναλυτικά:
«Θυμάμαι ένας πατέρας μάζευε τα νεογιλά δοντάκια του παιδιού του και όταν αυτά έπεφταν, τα κράτησε και μετά τα έφτιαξε κομπολόι» είπε στο seleo.gr ο Μπάμπης Αναστασιάδης, έμπορος και κατασκευαστής κομπολογιών.
Τα κομπολόγια, όπως εξήγησε ο κ. Αναστασιάδης ο οποίος διατηρεί το κατάστημά του στην οδό Ολύμπου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, μπορούν να φτιαχτούν από διάφορά φθηνά υλικά, αλλά και από υλικά τα οποία η τιμή τους ξεπερνά την τιμή του χρυσού.
Το γνήσιο κομπολόι
Στο ερώτημα, τι κάνει ένα κομπολόι γνήσιο, ο κ. Αναστασιάδης υπογράμμισε ότι ενα κομπολόι για να θεωρείται γνήσιο πρέπει να έχει συνολικά 33 χάντρες, ασχέτως του μεγέθους του, ωστόσο ανέφερε ότι σε τουριστικά μέρη μπορεί να βρει κανείς και με λιγότερες χάντρες με πολύ υψηλότερη τιμή από αυτή που θα κόστιζε σε ένα μη τουριστικό μέρος.
Κομπολόγια από κρόκο Κοζάνης
Επίσης, όπως μας είπε ο κατασκευαστής, κομπολόγια κατασκευάζονται και από κρόκο Κοζάνης. Τα συνηθέστερα υλικά είναι το κέρατο, το ξύλο, το κόκκαλο, το ελεφαντόδοντο, λιβάνι, αλλά και από οτιδήποτε υλικό θελήσει ο καθένας.
Το ακριβότερο κομπολόι
Το ακριβότερο υλικό για την κατασκευή των κομπολογιών, η τιμή του οποίου μπορεί να ξεπεράσει αυτή του χρυσού, είναι το κεχριμπάρι, η αλλιώς καχραμάν. Ο λόγος έγκειται γεγονός ότι πολλές φορές μέσα στο κεχριμπάρι μπορεί να έχει «παγιδευτεί» κάποιο έντομο χιλιάδων ετών.
Η ιστορία στου κομπολογιού
Ο μύθος γύρω από την γέννηση, διάδοση και ιστορία του κομπολογιού λέει :ότι το 500 π.Χ. στην βόρεια Ινδία ένας πνευματικός δάσκαλος είχε κάποιο μαθητή που δεν ήξερε να μετράει. Ετσι ο δάσκαλος είχε την ιδέα να τρυπήσει 108 κουκούτσια (όσες και οι προσευχές που έπρεπε να πει ο μαθητής) και να τα περάσει σε ένα σπάγκο που έδεσε τις δύο άκρες. Το ελληνικό κομπολόι μοιάζει με τα προσευχητάρια που χρησιμοποιούνται σε διάφορες θρησκευτικές παραδόσεις (ρωμαιοκαθολικό ροζάριο, μουσουλμανικό τασμπίχ, ορθόδοξο κομποσκοίνι) και μάλλον εξελίχθηκε από το κομποσκοίνι, αλλά είναι μοναδικό με την έννοια ότι δεν έχει καμία θρησκευτική ή τελετουργική σημασία. Χρησιμοποιείται για χαλάρωση, μεράκι, ως σύμβολο κοινωνικού κύρους, ως αγχολυτικό, ακόμη και ως μέσο περιορισμού του καπνίσματος. Ονομάζεται συχνά και εύχαντρο. Η λέξη υποδηλώνει τη διαδικασία εκκοσμίκευσης του κομπολογιού από εργαλείο προσευχής με στόχο τον εξαγνισμό του νου σε αντικείμενο ευχαρίστησης. Το κομπολόι μαρτυρείται για πρώτη φορά σε εικόνα σε σπάνια φωτογραφία που χρονολογείται περί το 1840 στην Κάρυστο και παρουσιάζει έναν τοπικό άρχοντα με παραδοσιακή ενδυμασία να υποδέχεται τον Όθωνα, κρατώντας στα χέρια ένα κομπολόι.
Διάσημοι και κομπολόγια
Ο Αριστοτέλης Ωνάσης και ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν από τους πιο γνωστούς κατόχους κομπολογιού τον 20ο αιώνα. Για πολλά χρόνια το κομπολόι ήταν αποκλειστικά ανδρικό προνόμιο: η ηθοποιός Μαίρη Χρονοπούλου υπήρξε από τις πρώτες γυναίκες που το διεκδίκησαν και για το ωραίο φύλο, σε διάφορες ταινίες τη
