Ένα βηματάκι πίσω και τρίποντο. Προσποίηση, μισό βήμα πίσω, τρίποντο πάλι. Πάσα, αλματάκι λίγο πίσω, σουτ, τρίποντο. Τα όσα είδα από την μεγάλη, βγαλμένη απ’ τα πολύ παλιά, εμφάνιση του Τολιόπουλου στην διάρκεια του δεύτερου ημιχρόνου που μπόρεσα να παρακολουθήσω, είναι αρκετά. Κοντά του, πολλοί συμπαίκτες. Άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο.
Έχουμε παίξει πολλά σημαντικά παιχνίδια στο Περιστέρι, κατά το παρελθόν. Αποκορύφωμα αυτών, εκείνος ο αλησμόνητος προημιτελικός, καθοδόν για το “έπος της Προύσας”, αισίως 24 χρόνια πίσω! Περνάει ο καιρός. Κάποιες συνήθειες, κακές, μένουν. Ψιλοβελονιά μας πέρασαν. Γι’ αυτές, έβγαλε ανακοίνωση, ως όφειλε, η Κ.Α.Ε. Άρης. Εδώ, γίνεται μία προσέγγιση στα όμορφα μηνύματα που δίνει η ομάδα μπάσκετ, χρόνια μετά…
Το πνεύμα του Κάρι
Στην 3η περίοδο ξεκίνησα να παρακολουθώ τον αγώνα. Άξιζε τον κόπο. Μαγικά πράγματα από ένα παιδί με έντονη προσωπικότητα. Έλειψαν αυτές απ’ τον Άρη των πολλών τελευταίων χρόνων. Ο Βασίλης Τολιόπουλος σηκώνονταν και “εκτελούσε” από παντού, με κάθε συνθήκη, με κάθε τρόπο. Έβλεπες έναν Έλληνα Στεφ Κάρι! Συμπαρέσυρε, ενθουσίασε, πρωταγωνίστησε για να υπερκαλυφθεί διάφορα περίπου 10 πόντων. Από κοντά, Καββαδάς και Μήτρου – Λογκ, πάλι κατά την υποκειμενική μου άποψη.
Για όποιον πιστεύει σε σημάδια, όμως, η καθοριστική φάση που “δείχνει” στον προληπτικό Αρειανό οπαδό το μέλλον είναι το τρίποντο, από το κέντρο, ενός παιδιού που μόνο χειροκρότημα θα παίρνει εδώ. Ο Στέλιος Πουλιανίτης, έβαλε το φρένο που έπρεπε για την ομάδα του, κόντρα στην πρώην.
Κάθε σταγόνα ιδρώτα
Δεν χρειάζεται να είσαι μυημένος για να διακρίνεις διαιτητικές συμπεριφορές σε αυτό το παιχνίδι. Αγανάκτησα στο 1:12 πριν το τέλος, με ένα σφύριγμα-φάντασμα που έκρινε και οριστικά, με βάση τα όσα έβλεπα, τον νικητή. Δεν μπορώ να αφήσω να κλέψουν οι σφυρίχτρες, όμως, τα όσα σπουδαία είδα. Ο μπασκετικός Άρης, είναι μαθηματικά βέβαια πως, θα παίξει με κάμποσα sold out στο Παλέ και αυτό είναι καθαρά δικό του κατόρθωμα. Διακρίνω ισορροπία σε θέσεις, πληθώρα επιλογών, προσωπικότητες, ένταση, πάθος, πλάνο, μάχη μέχρι τέλους.
Όλα αυτά, είναι βγαλμένα απ’ την ίδια την φανέλα. Σαν κάποιος να την πήρε, να την πήγε στα αποδυτήρια και να κάθισε να εξηγήσει τι σημαίνει η κάθε σταγόνα ιδρώτα που χύθηκε γι’ αυτήν. Αξίζουν συγχαρητήρια σε όσους δουλεύουν και αυτά, είναι σωστότερο να, αποδίδονται μετά από ήττες. Κι ας, αυτές, κρίνονται σε δευτερόλεπτα, σε ένα “στεφάνη κι έξω” τελευταίο σουτ.
Αντί… παράτασης
Είναι εύκολο να πανηγυρίσει κάποιος μετά από νίκη ή από πρόκριση, όπως τότε, το μακρινό 98, στον “δρόμο προς την Προύσα “. Δύσκολο είναι να ισορροπήσει τα συναισθήματα, να νιώσει χαρά για αυτά που εισέπραξε χτες και να ελπίσει να έρθει η στιγμή που να μπορεί η ομάδα να διατηρήσει κορμό για δύο, τρία χρόνια στην σειρά. Αν συμβεί αυτό, ο μπασκετικός Άρης είναι βέβαιο πως θα μας εξιτάρει σε τέτοιο βαθμό που θα κάνουμε λίγο χώρο ακόμα στα τρόπαια στο ταβάνι, που θα βγάζουμε κλωστή και βελόνι για ένα αστέρι ακόμα, στην φανέλα!
Κυριακή, 20 Νοεμβρίου 2022
“ο Χιούι”
