Μία ποδοσφαιρική όαση! Αυτό είναι το “Κλεάνθης Βικελίδης” εν έτη 2020 στο ελληνικό ποδόσφαιρο, στο οποίο συνεχίζεται ο πόλεμος για το ποιος θα είναι… χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Η Πολιτεία παρεμβαίνει και αλλάζει νόμους σε ένα βράδυ για να ευνοήσει τον έναν και φυσικά εθελοτυφλεί όταν χύνεται αθώο αίμα στους δρόμους…
Εικόνες που σου μένουν χαραγμένες στο μυαλό. Η αξιέπαινη κίνηση του αρχηγού του Πανιωνίου, Παναγιώτη Κόρμπου, το “αντίο” στην Ρενάτα, ο φόρος τιμής του Άρη -που γνωρίζει πως να αποχαιρετά θρύλους των γηπέδων αλλά και της κερκίδας- στον Κόμπε Μπράιαντ και φυσικά ο πιτσιρικάς που ήθελε την φανέλα του Φετφατζίδη, θυμίζοντάς μας, τα δικά μας νιάτα…
Επέλεξα να σταθώ σε όλες αυτές τις έντονες στιγμές, διότι συνέβησαν σε ένα μόνο ματς. Συνέβησαν στο “Κλεάνθης Βικελίδης”, το γήπεδο που έδωσε και πάλι “πνοή” στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στα εισιτήρια, παρότι κάποιοι ηθελημένα δεν κάνουν λόγο σε αυτά. Από πέρσι μιλούν για… επιστροφή του κόσμου στα γήπεδα της Super League. Άραγε γιατί; Μήπως γιατί επέστρεψε ο Άρης πέρσι και έκοψε κοντά 150.000 εισιτήρια; Και φέτος έχει ήδη 110.000; Αυτή είναι η αιτία ξεκάθαρα. Ούτε το “προϊόν” έγινε καλύτερο, ούτε τίποτα…
Έντονα συναισθήματα. Μοναδικά σε ότι έχει να κάνει με το ελληνικό ποδόσφαιρο του σήμερα, το οποίο δεν παίζεται μέσα στις τέσσερις γραμμές. Παίζεται στα έδρανα της Βουλής και στις συναντήσεις των τεσσάρων καταστροφέων του.
Για το χθεσινό παιχνίδι δεν έχει να πεις και πολλά. Η διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων ήταν γνωστή από πριν και επιβεβαιώθηκε και στον αγωνιστικό χώρο. Ο Άρης έκανε απλά ένα ακόμα βήμα προς τα play offs. Την… δουλειά, ακόμα δεν την ολοκλήρωσε πλήρως. Ακόμα και η μαθηματική εξασφάλιση των play offs δεν σημαίνει αυτομάτως πως οι “κιτρινόμαυροι” θα εξασφαλίσουν κι ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο. Ακόμα κι αν ο Παναθηναϊκός, που δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής του χρόνου στην Ευρώπη, θα είναι μέσα σε αυτά.
Στόχος του Άρη πρέπει να είναι να μπει στα play offs με διαφορά από τον 6ο και φυσικά αν είναι δυνατόν να περάσει βαθμολογικά ακόμα και τον 4ο, Παναθηναϊκό. Από την Αθήνα, διαρρέεται έντονα πως στον Παναθηναϊκό θα… ψαχτούν να “σβήσουν” την τιμωρία από την UEFA. Δύσκολο έως και ακατόρθωτο. Στο τέλος της σεζόν, η 6η θέση ίσως και να δίνει εν τέλει ευρωπαϊκό εισιτήριο. Ο Άρης, όμως, πρέπει να τερματίσει υψηλότερα από αυτήν, για να μην τον απασχολεί τι θα καταφέρει και τι όχι ο Παναθηναϊκός.
Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, ίσως ένα από τα καλύτερα πρώτα ημίχρονα του Άρη στο φετινό πρωτάθλημα. Διάθεση, ευκαιρίες, ασφυκτικό πρέσινγκ και δύο γκολ.
Ο Λίντσεϊ Ροζ αποδεικνύει πως βρίσκεται σε περίοδο εξαιρετικής φόρμας. Είναι υπερπολύτιμος, με ατελείωτο πάθος στο παιχνίδι του. Η ποιότητα του Μπρούνο Γκάμα είναι μοναδική, ο Γιάννης Φετφατζίδης πραγματοποιεί την καλύτερη σεζόν της καριέρας του και φυσικά επιτέλους ο… Χαβιέ Ματίγια που όλοι αναζητούσαν στον Άρη! Ο Ισπανός ήταν το μεγάλο “κέρδος” του χθεσινού αγώνα.
Υ.Γ. Αποδείχθηκε περίτρανα για μία ακόμα φορά πως το VAR δεν είναι πανάκεια, δεν αποτελεί λύση για τα δεινά της ελληνικής διαιτησίας. Η ανικανότητα και ο… δόλος, δεν μπορούν να καλυφθούν με κανένα VAR.
Υ.Γ.1. Ο Παναγιώτης Κόρμπος συγκίνησε, έκανε μία κίνηση μέσα από την καρδιά του και καλό θα ήταν να τον μιμούνται από εδώ και στο εξής, όλοι οι συνάδελφοι του. Διότι το ποδόσφαιρο, δεν είναι απλά κλοτσάω μία μπάλα, είναι πολλά παραπάνω…
Υ.Γ.2 Το “Κλεάνθης Βικελίδης” την Πέμπτη πρέπει να είναι γεμάτο! Το ματς Κυπέλλου με τον Ατρόμητο είναι εξαιρετικό δύσκολο. Με τον κόσμο, όμως, στο πλευρό της αυτή η ομάδα έχει αποδείξει πως όποιος κι αν είναι αντίπαλός της, μπορεί να πετύχει τον στόχο που έχει θέσει.
