Για το θαύμα της κατάκτησης του Euro 2004, αλλά και τα όσα έζησε ο ίδιος μετά περιέγραψε 16χρόνια μετά την μεγάλη αυτή επιτυχία ο Φάνης Κατεργιαννάκης.
Δεκαέξι χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την 4η Ιουλίου 2004, όταν η Εθνική μας ομάδα επικράτησε με 1-0 στο «Ντα Λουζ» της Λισαβόνας και κατέκτησε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.
Ο προπονητής τερματοφυλάκων του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος και παλαίμαχος άσος του Φάνης Κατεργιαννάκης μίλησε στην επίσημη σελίδα της ΕΠΟ, για την σημαντική αυτή επιτυχία.
Αναλυτικά η συνέντευξη του:
Πότε, στη διάρκεια του τουρνουά, σκέφτηκες ότι το Κύπελλο μπορεί να το πάρει η Ελλάδα;
Όταν προκριθήκαμε από τους ομίλους και είδα πόσο συμπαγής ομάδα ήμασταν, ένοιωσα ότι όποιος αντίπαλος και να προέκυπτε στη συνέχεια, δεν θα χάναμε. Μόνο στα πέναλτι θα μπορούσε να μας αποκλείσει κάποια ομάδα, γιατί εκεί είναι πιο πολύ θέμα τύχης.
Ποιες ήταν οι σκέψεις, τα συναισθήματά σου πριν από τον τελικό;
Μέσα μου υπήρχε κάτι που ξεπερνούσε και την αισιοδοξία. Υπήρχε σιγουριά και πίστη. Το ένιωθα, το έβλεπα: έβγαζαν φωτιές τα μάτια μας! Δεν το χάναμε με τίποτα!
Ποια στιγμή του τελικού θυμάσαι χαρακτηριστικά (στη διάρκεια του αγώνα);
Θα μιλήσω για τη στιγμή που έκοψε τον ρυθμό των Πορτογάλων ο Jimmy Jump, ο οπαδός της Μπαρτσελόνα που εισέβαλε ξαφνικά στο γήπεδο. Η Πορτογαλία πίεζε, έκανε την τελευταία προσπάθεια να ισοφαρίσει κι αυτή η διακοπή την πήγε πίσω, ενώ επέτρεψε στα δικά μας παιδιά να πάρουν τις απαραίτητες ανάσες.
Μοιράσου μαζί μας μια στιγμή που θυμάσαι μετά τη λήξη του τελικού…
Επικρατούσε τρέλα, τα συναισθήματα χαράς δεν περιγράφονται. Πήραμε το Κύπελλο, πήγαμε στο ξενοδοχείο και πέφταμε στην πισίνα με τα ρούχα. Εμείς οι παίκτες και οι άνθρωποι της ομάδας, άλλοι Έλληνες που ήταν εκεί, αλλά και κάποιοι Πορτογάλοι που συμμετείχαν στη χαρά μας.
Με ποιον, εκτός ομάδας, μίλησες πρώτα μετά τη λήξη του τελικού και τι θυμάσαι πως είπατε;
Όπως είναι λογικό, οι πρώτοι άνθρωποι εκτός ομάδας με τους οποίους μιλήσαμε όλοι μας ήταν μέλη των οικογενειών μας. Όσον αφορά εμένα, μίλησα πρώτα με τη γυναίκα μου, η οποία ήταν εκεί. Μοιραστήκαμε τη χαρά και τη συγκίνηση.
Τι σημαίνει για το ελληνικό ποδόσφαιρο σήμερα, η 4η Ιουλίου 2004;
Η μέρα της μεγάλης νίκης στον τελικό του EURO είναι κάτι παραπάνω από μια επιτυχία του αθλητισμού, για μένα είναι η εθνική γιορτή του ποδοσφαίρου! Ελπίζω όμως να είναι έτσι μέχρι την επόμενη. Μακάρι να έρθει κάποια νέα επιτυχία. Εγώ πιστεύω σ’ αυτή την πιθανότητα και στη «δύναμη της ομάδας».
