Η κλοπή μιας νίκης είναι κάτι πολύ μικρό σε σχέση με την κλοπή τίτλων που έχει βιώσει ο Άρης στο παρελθόν. Και το 2003 και το 2005 ο Άρης έπρεπε να είναι κυπελλούχος Ελλάδας και του στέρησαν οι διαιτητές τους δύο τίτλους. Ό,τι έγινε προχθές με τον Ολυμπιακό ήταν η συνέχεια της φαρσοκωμωδίας που βιώνει το ελληνικό μπάσκετ και αυτό “καυτηρίασε” και ο Super 3.
Στο επίσημο σάιτ του συνδέσμου οργανωμένων οπαδών δημοσιεύτηκε σήμερα άρθρο αναφορικά με όσα έχουν γίνει για να καταντήσει το μπάσκετ στην Ελλάδα έτσι όπως έχει καταντήσει… “Όχι, ο ΑΡΗΣ δεν ανακάλυψε τον μπάσκετ. Όχι, ο ΑΡΗΣ δεν έφερε το μπάσκετ στην Ελλάδα. Όχι, ο ΑΡΗΣ δεν έφερε τον πρώτο Ευρωπαϊκό τίτλο στη χώρα, ούτε καν τους περισσότερους. Όχι ο ΑΡΗΣ δεν πάτησε την κορυφή της Ευρώπης. Όχι, ο ΑΡΗΣ δεν έφερε τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη της Ευρώπης.
Ο ΑΡΗΣ όμως έκανε τούτο το άθλημα, Εθνικό άθλημα. Ο ΑΡΗΣ έβαλε στην καθημερινότητα των Ελλήνων την. σπυριάρα μπάλα. Ο ΑΡΗΣ δίδαξε τι είναι το τάιμ-άουτ, τι είναι το τζαμπ-σουτ, τι είναι το σπάσιμο μέσης, τι είναι η ζώνη και τι το μαν-του-μαν.
Ο ΑΡΗΣ έφερε το μπάσκετ μέσα στην τηλεόραση, το έβαλε μέσα στην οικογένεια, το έκανε επιλογή των πιτσιρικάδων ως άθλημα. Ο ΑΡΗΣ κατόρθωσε να συσπειρώσει μια ολόκληρη χώρα, να την καθηλώσει και να της αλλάξει συνήθειες, αγωνιζόμενος τις Πέμπτες.
Ο ΑΡΗΣ «δημιούργησε» το μπάσκετ στην Ελλάδα. Πήρε ένα προϊόν λίγων και το έκανε εθνικό σπορ. Πήρε ένα προϊόν υποβαθμισμένο και το ανέδειξε σε κυρίαρχο. Και φυσικά ό,τι πέτυχε ο ΑΡΗΣ, το πέτυχε αγωνιστικά, το πέτυχε οργανωτικά, το πέτυχε στο προσκήνιο. Δεν θα μπορούσε ν’ αγκαλιαστεί τόσο πολύ αυτός ο Σύλλογος από το πανελλήνιο αν η προσπάθεια στηρίζονταν στην κλοπή, στην εξαγορά, στην εξαπάτηση.
Ο ΑΡΗΣ δίχως Ευρωπαϊκές κούπες, δίχως εκατομμύρια εκατομμυρίων, είχε καθηλώσει, είχε συσπειρώσει όλη την Ελλάδα και είχε αναδείξει το άθλημα κυρίαρχο. Έγινε σύνθημα και τραγούδι στο στόμα κάθε νεαρού παιδιού, αποτέλεσε αντικείμενο σχολιασμού κάθε ελληνικής οικογένειας.
Και που κατάντησε το μπάσκετ σήμερα; Εσείς, κόκκινοι και πράσινοι κόκκοι, κατορθώσατε να γκρεμίσετε ό,τι με αγάπη, ρομαντισμό, αφοσίωση και καθαρότητα στήθηκε. Με τα ρυπαρά σας χρήματα στήσατε έναν ολόκληρο μηχανισμό που τον τροφοδοτείτε μεν για να σας εξυπηρετεί, αλλά ταυτόχρονα σκοτώσατε το μπάσκετ.
Από Εθνικό σπορ το καταντήσατε του κλότσου και του μπάτσου, προϊόν που δεν προσελκύει κανέναν, ζημιογόνο για την τηλεόραση (που κάποτε λόγω διαφημίσεων χάνονταν ολόκληρα αγωνιστικά λεπτά), αδιάφορο για την κοινωνία. Καταντήσατε το μπάσκετ στην απόλυτη ξεφτίλα, εκ προοιμίου να είναι γνωστό το ζευγάρι του τελικού του Κυπέλλου κατόπιν ειδικής «κλήρωσης».
Καταντήσατε τον Τελικό του Κυπέλλου να γίνεται μεταξύ συγγενών και φίλων ή σχολιαρόπαιδων. Τσιράκια σας οι γκριζοφορεμένοι κομπάρσοι και οι μαϊντανοί παράγοντες της Ελληνικής Καλαθόσφαιρας που το παραγοντικό τους ανάστημα ίσα που τους επιτρέπει να σφουγγαρίζουν με σκάλα τα παρκέ των γηπέδων.
Το Ελληνικό μπάσκετ πλέον αφήνει παγερά αδιάφορη την κοινωνία. Όσα κύπελλα και όσα πρωταθλήματα να τοποθετήσετε στη συλλογή σας, ουδέποτε θα βιώσετε την καθολική αποδοχή και αναγνώριση που ακολουθούσε τον ΑΡΗ. Διότι οι μαστραπάδες σας είναι είτε εξαγορασμένοι, είτε κλεμμένοι ή «δανεικοί» με λεφτά άλλων. Σίγουρα πάντως όχι κερδισμένοι…”
