Ο Ντίνος Καλαμπάκος προπονητής του Μεσολλογίου αναφέρθηκε στην νίκη επί του Άρη, αλλά και στην συνέχεια του πρωταθλήματος.
Αναλυτικά όσα είπε στο gazzetta.gr:
Πως είναι, λοιπόν να σε έχουν τελειωμένο και να αρχίζεις τη σεζόν με 2/2; Κερδίζοντας, μάλιστα τον Άρη με τρίποντο στο φινάλε και κάνοντας «διπλό» στη Ρόδο;
«Νομίζω πως είμαστε ακόμα το φαβορί για να πέσουμε… Δεν έχει αλλάξει κάτι».
Αυτή η κουβέντα είναι ρεαλιστική ή απλώς, γίνεται για να μείνει το κεφάλι χαμηλά;
«Κοίταξε… Το πρωτάθλημα έχει ακόμα ατελείωτο δρόμο! Κερδίσαμε τον Κολοσσό, μια ομάδα που πιστεύω ότι στο τέλος θα είναι στην οκτάδα. Αυτή η νίκη είναι για να… στραμπουλήξεις κάποιον στη σούμα. Προηγουμένως, κερδίσαμε τον Άρη που κατά τη γνώμη μου, δεν θα έχει πρόβλημα. Όταν ανοίξουν ξανά τα γήπεδα, θα έχει 5.000 κόσμο στο Αλεξάνδρειο και θα πάρει τα ματς που πρέπει για να μην μπλέξει. Στο Μεσολόγγι κάνουμε μια πραγματικά μεγάλη προσπάθεια. Για την ακρίβεια, παλεύουμε να γίνουμε ανταγωνιστικοί γιατί πριν από έναν μήνα πίστευα ότι δεν κάνουμε για την κατηγορία»!
«Μας έλεγαν κατσαπλιάδες, ότι δεν θα κάνουμε ούτε νίκη»
Ποιο περιστατικό έχει σημαδέψει την πορεία της ομάδας από την έναρξη της προετοιμασίας ως το «διπλό» στον Κολοσσό;
«Η αλήθεια είναι ότι στο παιχνίδι με τη Λάρισα για το Κύπελλο βάρεσε συναγερμός! Ήμασταν πραγματικά κακοί και έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε κάποιες διορθωτικές κινήσεις. Φέραμε, λοιπόν τρία παιδιά και αρχίσαμε να “χτίζουμε” κάτι καινούργιο και διαφορετικό. Γνωρίζαμε από την αρχή πως οι rookies θα αργούσαν να μπουν στο… κόλπο, τους περιμέναμε να ρολάρουν Νοέμβρη με Δεκέμβρη κι έπρεπε να κάνουμε υπομονή… Από ‘κει και πέρα, το πρώτο ματς με τον Άρη ήταν κομβικό. Ήμασταν πραγματικά τυχεροί με την αναβολή της πρεμιέρας για μια εβδομάδα γιατί είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε λίγο παραπάνω μεταξύ μας και στο τέλος κερδίσαμε με το σουτ του μικρού (σ.σ. Ντεβόντε Γκριν). Όλα αυτά ενώ μάς έλεγαν… κατσαπλιάδες, ότι δεν είμαστε για την Α1, ότι δεν είμαστε καλοί, ότι δεν θα κάνουμε ούτε νίκη! Ηρεμήστε λίγο ρε παιδιά, είμαστε κι εμείς εδώ! Περιμένετε λίγο να μας δείτε».
Σας επηρέασαν όλες αυτές οι αναλύσεις; Όλα εκείνες οι προβλέψεις που έλεγαν ότι το Μεσολόγγι θα πάει άπατο;
«Όχι, γιατί έχω ένα μεγάλο καλό. Δεν ασχολούμαι καθόλου με την τεχνολογία. Οι φίλοι μου με ξέρουν και δεν πολυσυζητάμε για μπάσκετ. Καταλαβαίνω τι λέγεται και ακούγεται, αλλά εντάξει. Δουλειά μου είναι να παλεύω με ό,τι έχω».
«Παίζαμε με τη Λάρισα κι ένας Αμερικανός νόμιζε πως ήταν EuroCup»!
Οι Αμερικανοί έχουν καταλάβει που έχουν έλθει;
«Φαντάσου πως όταν παίξαμε στο Κύπελλο με τη Λάρισα, ένας νόμιζε ότι παίζαμε στο EuroCup (γέλια)! Θυμάμαι πως όταν ήμουν στον Κόροιβο, κάναμε δυο νίκες στο Κύπελλο και μετά είχαμε τρεις συνεχόμενες ήττες στο πρωτάθλημα. Πήγε, λοιπόν ο φροντιστής μας, ένας ωραίος τυπάρας που είχαμε στον Κόροιβο και κόλλησε τη βαθμολογία που έδειχνε το 0-3 με εμάς στην τελευταία θέση. Αμέσως πετάχτηκαν οι Αμερικανοί: “Δεν είναι σωστή, έχουμε κάνει δυο νίκες”! Τα μετρούσαν όλα μαζί, κύπελλα, πρωταθλήματα, όλα! Τα παιδιά που έχουμε στο Μεσολόγγι είναι νέοι, φρέσκοι και ωραίοι τύποι που θέλουν λίγο χρόνο για να καταλάβουν που είναι και τι παίζεται εδώ».
Πάντως φαίνεται πως απολαμβάνουν αυτό που γίνεται στο Μεσολόγι, αφού πανηγύρισαν τη νίκη με τον Άρη σαν μικρά παιδάκια…
«Μα είναι μικρά παιδάκια! Με εξαίρεση τον Λάνγκφορντ και τον Αμάρντι, όλοι είναι 23-24-25 ετών… Παλεύουν μαζί, τρώνε μαζί, βγαίνουν μαζί, δουλεύουν μαζί, θα πιάσουν και κορονοϊό μαζί (γέλια)! Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει σαν παρέα, σαν ομάδα».
Ο Ντεβόντε Γκριν μιλάει για τον αδελφό του και τους Λέικερς;
«Συνολικά λέει τέσσερις λέξεις τη μέρα…».
«Η Πάτρα θα μας έτρωγε ζωντανούς»!
Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που έχετε αντιμετωπίσει από τη στιγμή που επισημοποιήθηκε η συμμετοχή της ομάδας στην Basket League;
«Το τρέξιμο που ρίξαμε για να δούμε σε ποιο γήπεδο θα παίζουμε. Από τη στιγμή που δεν μπορούσαμε να μείνουμε στο δικό μας, είχαμε δυο επιλογές. Ή να μείνουμε στην Αιτωλοακαρνανία που εγώ το ήθελα πάρα πολύ, ή να πηγαίναμε στην Πάτρα. Νομίζω ότι αυτή η επιλογή θα μας έτρωγε ζωντανούς! Δεν αντέχει τρίτη ομάδα εκεί. Υπάρχουν ήδη ο Απόλλων με τεράστια ιστορία και o Προμηθέας που κάνει σπουδαία πράγματα τα τελευταία χρόνια. Γενικώς, η Πάτρα δεν αντέχει εξωτερικό… συνεργάτη. Χώρια που ο κόσμος δεν θα άντεχε την ταλαιπωρία της Γέφυρας, να δίνει δηλαδή 25 ευρώ μόνο για να περάσει απέναντι».
Πως έγινε η «στρατολόγηση» των Αμερικανών;
«Από την αρχή αποφασίσαμε να προχωρήσουμε με rookies, καθώς είναι πιο προσιτοί οικονομικά. Το κακό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πως μιλάμε για φτηνούς παίκτες κι εσύ είσαι υποχρεωμένος να… φανταστείς πως θα παίξουν. Δεν έχεις εικόνα και πληροφορίες, δεν ξέρεις τι άνθρωποι είναι. Νομίζω ότι σαν παιδιά, έχουμε κάνει εξαιρετικές επιλογές! Δεν ξέρω μέχρι που μπορούν να φτάσουν, όμως είναι σίγουρο ότι του χρόνου θα αξίζουν παραπάνω χρήματα, αν τελικά πάνε καλά τα πράγματα. Το θέμα βέβαια είναι να σωθούμε! Θα είναι αμαρτία από τον Θεό αν ο παίκτης βρει του χρόνου συμβόλαιο 100.000 δολάρια και το Μεσολόγγι να έχει πέσει».
«Στόχος είναι να… γλιτώνουμε κάθε εβδομάδα με το τεστ κορονοϊού»
Ποιος είναι ο πλέον ο στόχος έπειτα από το αρχικό 2/2;
«Να τη γλιτώνουμε κάθε εβδομάδα με το τεστ του κορονοϊού! Αυτός είναι ο μεγάλος στόχος. Μετά θα βλέπουμε από Σάββατο σε Σάββατο τι μπορούμε να κάνουμε. Δεν πρέπει να αρχίσουμε να λέμε αηδίες! Την τελευταία χρονιά μου στον Κόροιβο αρχίσαμε τη σεζόν με 2/3, ο Παναθηναϊκός έπαιζε Δευτέρα και βρεθήκαμε προσωρινά στην πρώτη θέση. Στο τέλος εκείνης της σεζόν, η ομάδα έπεσε».
Εκείνος ο υποβιβασμός είναι κάτι που κουβαλάς ακόμα στη ψυχή σου;
«Νομίζω πως πολλοί άνθρωποι που έζησαν ό,τι έγινε τότε με τον Κόροιβο, θα το πάρουμε στον τάφο μας αυτό… Το πως έγινε, το γιατί έγινε, το πως την πατήσαμε έτσι… Θα το πάρουμε στον τάφο μας… Θα το κουβαλάω μέχρι τέλους, είναι σίγουρο αυτό».
Αυτό που ζεις μέχρι στιγμής με το Μεσολόγγι είναι μια μορφή εξιλέωσης;
«Ακόμα δεν ξέρω τι έγινε τότε για να πέσω. Θα έλεγα ότι φταίω εγώ, ότι ίσως δεν κατάφερα να ετοιμάσω σωστά εκείνη την ομάδα για το τελευταίο παιχνίδι με τα Τρίκαλα που ήταν διαλυμένα κι έρχονταν με δυο ξένους. Ίσως δεν κατάφερα να τους κάνω να καταλάβουν την κρισιμότητα. Τώρα το τι λένε οι άλλοι, ούτε με ενδιαφέρει, ούτε με ακουμπάνε. Είπα ό,τι είπα τότε, πήγα αρκετές φορές στη ΓΑΔΑ, δεν θέλω να το συνεχίσω… Πλέον απολαμβάνω αυτό που ζω στο Μεσολόγγι. Είναι μια ομάδα κοντινή σε αυτά που έχω συνηθίσει να κάνω. Μια ομάδα με χαμηλό μπάτζετ αλλά με τεράστιο μεράκι σε μια πόλη με ανθρώπους ωραίους, αλέγρους και κιμπάρηδες, με τους οποίους ταιριάζω πολύ».
