Η οικογένεια του Άρη βρίσκεται εν μέσω ενός ακόμη μαρτυρικού καλοκαιριού, όπως γίνεται με… νομοτελειακή ακρίβεια τα τελευταία τέσσερα, πέντε χρόνια. Την ώρα που η αγωνία για την “επόμενη μέρα” και η αβεβαιότητα λειτουργούν ως “κολυμπήθρα του Σιλωάμ”, σαν σκόνη που σκεπάζει τα λάθη μιας ακόμη χρονιάς, αξίζει τον κόπο να μην ξεχνάμε κάποια πράγματα…
Όπως:
1. Ο Άρης είναι κοντά (πολύ ή λίγο θα φανεί τις επόμενες μέρες) στη νομική δικαίωση, ώστε εκμεταλλευόμενος τις ρευστές καταστάσεις στο ελληνικό ποδόσφαιρο, να εξασφαλίσει την άνοδο του στη Football League. Βάσει του ΚΑΠ και της νομιμότητας, εφόσον υπάρξουν και επίσημα κενά στη δεύτερη τη τάξη επαγγελματική κατηγορία, ο Άρης πρέπει να έχει είτε το δικαίωμα να διεκδικήσει την άνοδο του μέσω μπαράζ, είτε να ανέβει απευθείας (εφόσον τα κενά είναι ικανά σε αριθμό γι αυτό).
2. Κανείς σε αυτό το σαθρό ποδοσφαιρικό σύστημα δεν μπορεί να του στερήσει την νομική δικαίωση. Οι άνθρωποι του Άρη είναι πεπεισμένοι γι αυτό και απλά μετρούν τις μέρες…
3. Είναι ξεκάθαρο, όμως, ότι άλλο άνοδος μέσω νομικής δικαίωσης και άλλο η αγωνιστική αποτυχία που έχει… ονόματα και διευθύνσεις. Η προσπάθεια γίνεται πλέον στο “γήπεδο των νομικών” (ο Άρης είχε και έχει… πλεόνασμα από ικανούς). Αυτό δεν μπορεί να κουκουλώσει όσα αγωνιστικά και διοικητικά λάθη έγιναν στο βωμό των προσωπικών συμφερόντων.
Ο Άρης απέτυχε να κάνει το αυτονόητο, να ανέβει από τη Γ΄εθνική. Ακούστηκαν πολλά για “μια νίκη, δρόμος”, αλλά σε αυτές τις κατηγορίες, όλα κρίνονται στην λεπτομέρεια… Εκτός του ότι ο Άρης δεν ανέβηκε απλά και μόνο για μία νίκη: έχασε τρεις φορές (Καμπανιακός, Δόξα Δράμας δυο φορές), πέταξε βαθμούς στα σκουπίδια με ομάδες όπως οι Αμπελόκηποι, η Ελευθερούπολη, ο Εθνικός Αλεξανδρούπολης. Γι αυτά τα παιχνίδια ο Άρης ζήτησε την βοήθεια των… εφόρων (sic), αλλά στην πράξη δεν υπήρξε αποτέλεσμα.
4. Όταν με το καλό ανέβει ο Άρης ο Ερασιτέχνης οφείλει να είναι έτοιμος. Να λειτουργήσει επιτέλους με σθένος και διορατικότητα και όχι΄με διάθεση διεκπεραίωσης και ολιγωρία. Η οικογένεια του Άρη οφείλει να έχει ανοιχτές τις κεραίες της και να… αποδράσει από τη μιζέρια και την εσωστρέφεια, προσπερνώντας ανθρώπους, παράγοντες και νοοτροπίες που την καταδικάζουν σε μαρτύρια, όπως (και) το φετινό.
Το παράδειγμα του μπάσκετ, μέσα στην ίδια την οικογένεια, μπορεί να είναι ο “φάρος”, ώστε το ποδοσφαιρικό τμήμα να έχει μια λύση μακράς πνοής που θα συσπειρώσει τον κόσμο, θα του δώσει όραμα και προοπτική.
ΥΓ: Λέγεται ότι στον φετινό Άρη της Γ΄εθνικής μπήκε πάνω από 1.000.000 ευρώ. Ακόμη κι έτσι να έγινε, η αποτυχία είναι διπλή, από τη στιγμή που η ομάδα δεν βγήκε πρώτη με τόσα χρήματα στο ντεπόζιτο της. Γι αυτό το 1.000.000+ όμως θα επανέλθουμε…
