Βόλτα στον χρόνο… Μπήκαμε στο 2024, πλέον, περνάνε τα χρόνια, μεγαλώνουμε. Κάποιοι ωριμάζουν. Κάποιοι ποτέ. Παραμένουν παιδιά!
Σεπτέμβριος 2019…
Έμαν, Κόρχουτ, Ροζ, Βέλεθ, Σούντγκρεν, Ματίγια, Μπα (71’ Ντουάρντε), Μπρούνο Γκάμα (62’ Λάρσον), Φετφατζίδης (77’ Μαρτίνες), Ντιγκινί, Ιντέγε.
Στο 10′ 1-0 με Βέλεθ, στο 12′ 2-0 με Γκάμα. Απόγευμα ηλιόλουστο, καιρός άκρως ποδοσφαιρικός, γήπεδο με πολύ κόσμο. Η ιδανική Κυριακή αυτού που αγαπά την μπάλα.
Γύρω στο 75′ και με το σκορ στο 2-3 αποδείχτηκε το ποιος είναι ιδανικός αυτόχειρας. Απ’ τα χαμόγελα, την ζέστη, στο πάγωμα και στην μουρμούρα. Ξενέρωμα, από τα χειρότερα.
Μάιος 2022…
Κουέστα, Εμπακατά, Φαμπιάνο, Μπράμπετς, Σούντγκρεν (62’ Σάκιτς), Ματίγια, Ντουκουρέ, Μαντσίνι (87’ Μπρούνο Γκάμα), Ιτούρμπε (62’ Πάλμα), Μπερτόγλιο (62’ Ματέο Γκαρσία), Καμαρά (94’ Δεληζήσης).
Στο 78′ η Α.Ε.Κ. μας κέρδιζε με 0-2, κάποιοι σφύριζαν, πολλοί ήταν αμίλητοι, άλλοι πάλευαν. Τραγουδούσαν. “Ένα γκολ, ένα γκοοολ… Αρειανάρα βάλε ένα γκολ”.
Γύρω στα 20′ μετά, το σκορ ήταν 3-2, τα συναισθήματα έντονα. Ο στόχος είχε επιτευχθεί, κόντρα σε θεούς και δαίμονες.
Ρεαλισμός
Με ρεαλιστικό βλέμμα, η πραγματικότητα, σήμερα, Πέμπτη 4 Ιανουαρίου 2024, μετά το στραπάτσο και το 3-2 από 0-2 μέσα στην Τρίπολη, για τον Άρη, είναι η εξής:
– Με τα όσα κατάφερε να αποδομήσει μέσα σε 19 μήνες, κάνοντας σχεδόν ό,τι μπορεί για να βάλει εμπόδια στον εαυτό του και στοπ στην εξέλιξή του, τον απομάκρυνε από εκεί που με κόπο άρχιζε να καθιερώνεται. Μιλάμε για τις θέσεις 2-3 για 2 συνεχόμενες χρονιές.
Πράγμα που μία, ελάχιστη, μερίδα του κόσμου των social media μεν, από αυτές που ακούγονται δυστυχώς, δε, λοιδορούσε, ως κάτι “όχι και τόσο σημαντικό”. Και συνέχιζαν με το “ήταν χάλια η Α.Ε.Κ. και ο Παναθηναϊκός ” επιχείρημα, λες και τώρα που είναι αυτοί εκεί δεν είμαστε χάλια εμείς.
– Χωρίς να γίνει κατανοητό από τον μέσο, λογικά σκεπτόμενο, ποδοσφαιρικό νου, εκδιώχθηκε ως αποτυχημένος ο τότε προπονητής, ο οποίος πήρε μία δουλεμένη, με συνοχή, ομάδα, της προσέδωσε χαρακτηριστικά επιθετικά, δημιουργώντας νοοτροπία και ξαφνικά, μία μεγάλη μερίδα κιτρινόμαυρων Μ.Μ.Ε. συνεπικουρούμενη απ’ τα γκρουπ της κακιάς ώρας, αποδομήθηκε.
– Παρόλα τα παραπάνω, η ομάδα βγήκε εκ νέου στην Ευρώπη, 5η συνεχόμενη φορά, πράγμα καθόλου λογικό και αυτονόητο στην ιστορική της πορεία. Μεγάλη κουβέντα το “γιατί”, αλλά και μεγάλη πραγματικότητα.
Στην ίδια περίοδο, έρχονταν απίθανοι αποκλεισμοί που μας έκαναν να φλερτάρουμε με εμφράγματα και εγκεφαλικά, σε κύπελλο και Ευρώπη.
– Κανένας άνθρωπος της ομάδας δεν βγήκε να εξηγήσει στον κόσμο το απλό. Αυτό είναι το ότι “η νοοτροπία, η φανέλα, το αγωνιστικό μέταλλο και οτιδήποτε σχετικό χτίζεται μέσα από το πρωτάθλημα, έχοντας δομήσει ένα σύνολο με ποδοσφαιρική λογική, παίχτες προσωπικότητες σε κομβικές θέσεις” και τα αποτελέσματα αυτού θέλουν στήριξη και εμπιστοσύνη σε έναν προπονητή, με ενισχυμένο επιτελείο. Η Ευρώπη και το κύπελλο, τουρνουά με νοκ άουτ παιχνίδια, είναι κάτι άλλο.
Κανένας δεν βγήκε να πει, επίσης, κάτι εξίσου σημαντικό. “Δύσκολα χτίζεις ομάδες. Ακόμα δυσκολότερο νοοτροπίες σε αυτές. Εύκολα γκρεμίζεις”.
– Η σημερινή ομάδα, ως μια συνέχεια λάθος αποφάσεων 1,5 χρόνου, ως μιας “άρτζι μπούρτζι και λουλάς ” θεώρησης γύρω απ’ το ποδόσφαιρο, αρχής γενομένης από την διοίκηση του Συλλόγου, υποχώρησε σε ποιότητα και στόχους που η ίδια είχε κατορθώσει να διεκδικεί. Δυστυχώς μεν, δικαίως δε, είναι (σχεδόν) μια κατηγορία μόνη της, μακριά απ’ τους πάνω, μακριά απ’ τους κάτω. Μπορεί να έφτασε σε απόσταση αναπνοής η Τρίπολη, αλλά αυτό έγινε με την ευλογία του Άρη. Στα δικά μου μάτια αυτό ισχύει. Άρα;
– Συνεπώς, είμαστε μεγάλο αουτσάιντερ σε αγώνες όπως αυτός που έρχεται στο Χαριλάου με τον Π.Α.Ο.Κ. ή στα διπλά ματς κυπέλλου με την Α.Ε.Κ. Δεν βρίσκω τον ποδοσφαιρικό τρόπο να προκριθούμε, αλλά αν μου έλεγε ένας μάντης του μέλλοντος πως θα περάσουμε απ’ την ομάδα του Αλμέιδα όμως είναι πιθανόν να μας στραβώσει κάνα στόμα απ’ την Λιβαδειά στους 8 ή απ’ τον Ο.Φ.Η. στους ημιτελικούς δεν θα τον έλεγα τρελό.
Ανισορροπία
Όλο το παραπάνω περιγράφεται με την λέξη ανισορροπία. Δημιουργώ κορμό, τον διαλύω γιατί χάνουν πέναλτι δυο φίρμες σε ματς κυπέλλου και διώχνω τον προπονητή, αφού ο κόσμος φωνάζει, αλλά εγώ δεν θέλω. Φέρνω τον επόμενο, διατυμπανίζω πως θα αλλάξω κουλτούρα και δομή, όμως τον διώχνω ένα μεσημέρι του Σεπτεμβρίου, αφού οι “Ντουκουρέδες” κουτουλούσαν μεταξύ τους, σε Αγρίνια και Νίκαιες.
Την μια χρονιά έχω δυνατά εξτρέμ αλλά αδύναμα χαφ, μετά δυναμώνω στο κέντρο αλλά όλοι οι πλαϊνοί έναν κανονικό παλεύουν να κάνουν. Φέρνω τα φορ με τις καδένες στον λαιμό και το ραπ στάιλ, δεν πετυχαίνουν ελέφαντα από μισό μέτρο ενώ η ομάδα ρολάρει, καπάκι η ομάδα κωλώνει σε ποιότητα και έρχεται φορ που σε κοιτάνε που τον έχεις και τον ζαχαρώνουν από 3 πρωταθλήματα.
Μέσα σε αυτά, πιάνω κάτι φωνές και ραδιοκύματα που ψελλίζουν για Ιβάν Γιοβάνοβιτς! Αν τους πει κάποιος πως στην πρώτη του χρονιά στους πράσινους ήταν η χαρά της επαρχίας ούτε θα το θυμούνται. Είναι αυτοί που τους έγινε η αγάπη εμμονή και απωθημένο. Έγινε εξάρτηση η κατάκτηση και όχι ο τρόπος. Είναι λίγοι. Δυστυχώς, μέχρι σήμερα αυτούς ακούει. Ποιος; Η διοίκηση, φυσικά. Η πρώτη υπεύθυνη για την λειτουργία υγιούς περιβάλλοντος. Αυτή που αν θέλει να κάνει έκπληξη στον εαυτό της πρέπει να κρατήσει έναν προπονητή, να τον ενισχύσει, να τον εμπιστευτεί, να θέσουν στίχους, να πάψει κα “ακούει”, να πάψει να λαϊκίζει, να επαναφέρει ισορροπίες.
Να τα πούμε;;
Τι να πούμε; Είναι κλειστές (μόνο) οι ποδοσφαιρικές κερκίδες. Κράτος επικίνδυνα αστείο. Καμία ψυχολογία για κάλαντα. Κάποιοι, βέβαια, επιμένουν να… ζητάνε να τα ακούσουν. Απ’ την μία η χρονιά κλείνει με τρόπο απογοητευτικό και ανοίγει με εξοργιστικό στο χορτάρι, απ’ την άλλη κάποιοι “άρτζι μπούρτζι και λουλάς” υπάλληλοι δηλώνουν παίχτη που έφυγε και η ομάδα χάνει αγώνα στο παρκέ και θέση στην βαθμολογία.
Κύριοι, σε μπάσκετ και ποδόσφαιρο, αρχής γενομένης από τα γραφεία και τις θέσεις ευθύνης, συνέλθετε. Ο Άρης επηρεάζει τις ζωές μας, τις μέρες και τα 110 απ’ τα 2024 χρόνια μας.
ΥΓ Καλή χρονιά, με πείσμα, με υπομονή, με στήριξη σε αυτά που αγαπάτε. Να είναι κιτρινόμαυρες οι μέρες σας!
“ο Χιούι”
