Ο Αντρέα Τρινκιέρι μίλησε για το Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας (4-22/9), αποκάλυψε πως κάθε βράδυ ονειρεύεται το μετάλλιο και υπογράμμισε πως η Ισπανία ξεκινάει ως φαβορί…
Αναλυτικά, όσα είπε ο ομοσπονδιακός τεχνικός, Αντρέα Τρινκιέρι, στην εφημερίδα «Δημοκρατία»:
Έχετε ονειρευτεί να κερδίζετε μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ;
«Κάθε μέρα και κάθε νύχτα, θα έλεγα. Πιστεύω ότι στη ζωή μας το να ονειρεύεσαι, να σκέφτεσαι και να κλαις είναι μέρος μιας καλύτερης ζωής. Δεν θα ήμουν εδώ, αν δεν ένιωθα αποφασισμένος να πετύχω. Η ευθύνη είναι μεγάλη».
Ποιος είναι ο πιο επικίνδυνος αντίπαλος της Εθνικής στη Σλοβενία;
«Σίγουρα η Ισπανία ξεκινάει από τη θέση του φαβορί».
Τι χρειάζεται να αλλάξει στην αμυντική λειτουργία της Εθνικής, ώστε να μπορεί και ο πεντάχρονος γιος σας να κοουτσάρει την ομάδα;
«Κάθε μέρα παρατηρώ βελτίωση σε θέματα που ζητώ από τους παίκτες μου και αυτό με κάνει αισιόδοξο. Ουσιαστικά, όλα είναι θέμα συγκέντρωσης και άρτιας συνεργασίας. Να είναι αυτά σε υψηλό βαθμό και για πολλά λεπτά του αγώνα, προκειμένου να φτάσουμε στο επίπεδο που στοχεύουμε. Και η Εθνική Ελλάδος είναι μαθημένη να στοχεύει πάντοτε ψηλά και να είναι έτοιμη για τη μεγαλύτερη διάκριση».
Πότε αρχίσατε να επεξεργάζεστε στη σκέψη σας ότι θα προπονήσετε την Εθνική Ελλάδος;
«Από την πρώτη επαφή που είχα με τον κ. Βασιλακόπουλο, περίπου έξι μήνες προτού αναλάβω, κατάλαβα ότι υπάρχει κώδικας επικοινωνίας μαζί του. Κατάλαβα και ότι οι στόχοι του ταιριάζουν με τους δικούς μου και μετά το πρώτο ραντεβού είχα την αίσθηση ότι θα συνεργαστούμε. Αυτό έγινε πραγματικότητα και η εμπειρία που βιώνω είναι όσο ενδιαφέρουσα και συναρπαστική την είχα εξαρχής στο μυαλό μου».
Το ότι συνεργάζεστε με παίκτες (Ζήσης, Καϊμακόγλου, Βουγιούκας) και βοηθό (Καντζούρης) που θα δουλέψετε μαζί και στην Ούνικς Καζάν διευκολύνει στην καλύτερη επικοινωνία;
«Αυτό ενδεχομένως να μπορώ να το απαντήσω το επόμενο καλοκαίρι, όταν θα έχουμε περάσει μια σεζόν στη ρωσική ομάδα με κάποιους παίκτες. Τώρα είμαστε όλοι μαζί σε μια νέα αρχή της Εθνικής και μπορώ να σας πω πως, παρότι δεν είχαμε συνεργαστεί με τους παίκτες, υπάρχει πολύ καλή επικοινωνία. Το φινάλε των προσπαθειών ελπίζουμε να μας δικαιώσει».
Εάν συναντούσατε τον -εκτός αποστολής- Νίκο Παππά, τι θα του λέγατε;
«Δεν θα είχα κάτι να του πω. Δεν έχει νόημα να επιστρέφουμε στο παρελθόν και σε μια ιστορία που τελείωσε -τουλάχιστον- για φέτος».
Οι Έλληνες παίκτες διακρίνονται για το ταλέντο ή για τη δουλειά;
«Οι Έλληνες παίκτες είναι γεγονός ότι έχουν εξαιρετικό ταλέντο και μεγάλη όρεξη για δουλειά. Πρέπει όμως να συνδυαστούν αυτά για να αποδείξουν με την Εθνική ομάδα ότι είναι οι καλύτεροι. Διότι, τώρα που μιλάμε, καλύτερη εξακολουθεί να είναι η Ισπανία. Άρα πρέπει να κάνουμε κάτι παραπάνω για να τους ξεπεράσουμε».
Πώς η αδύναμη Α1 έχει δύο κορυφαίες ομάδες, όπως ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, στην Ευρωλίγκα;
«Είναι όντως παράξενο να υπάρχουν δύο ομάδες με τόσο μεγάλη διαφορά από τις άλλες στη Λίγκα. Είναι όμως δύο κλαμπ με πολύ καλές διοικήσεις, με καλά μπάτζετ και με μερικούς από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο. Ίσως όμως το γεγονός ότι δεν έχουν μεγάλο ανταγωνισμό στην Ελλάδα να μην τους επιτρέπει ορισμένες φορές να είναι στην καλύτερή τους κατάσταση στην Ευρωλίγκα και όσο συγκεντρωμένες θα ήθελαν να είναι».
Έχουν θέση οι Έλληνες -μετά τους Κουφό και Καλάθη- στο ΝΒΑ;
«Κοιτάξτε, το ΝΒΑ είναι το καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο, στα πλέι οφ και όχι στην κανονική περίοδο. Μπορώ να πω ότι το ΝΒΑ σου μαθαίνει πώς να χάνεις και όχι πώς να νικάς, με 82 παιχνίδια σε τέσσερις μήνες. Εδώ στην Ευρώπη έπειτα από μια ήττα κοιτάς να αντιδράσεις, να διορθωθείς για να είσαι καλύτερος στο επόμενο ματς. Εκεί απλά μπαίνεις στο αεροπλάνο να πετάξεις για το επόμενο παιχνίδι σου. Κάποιες ομάδες, όπως το Σαν Αντόνιο, το Μαϊάμι, η Βοστόνη, είναι πραγματικά σε πολύ υψηλό επίπεδο, αλλά για μένα η Ευρωλίγκα είναι το πραγματικό τοπ λέβελ του μπάσκετ. Εκεί παίζεται πραγματικό μπάσκετ, σκληρό μπάσκετ, εκεί κάθε λάθος μπορεί να σε φέρει 10 πόντους πίσω στο σκορ. Οπουδήποτε αλλού ένα λάθος μπορεί να σε φέρει τέσσερις πόντους πίσω, στην Ευρωλίγκα όμως 10».
Η εικόνα που είχατε για τους Έλληνες, όταν τους αντιμετωπίσατε στην Ευρωλίγκα, είναι ίδια τώρα που συνεργάζεστε μαζί τους;
«Ναι, δεν με έχει εκπλήξει το παραμικρό. Την ίδια εικόνα έχω αποκομίσει και από τη μέχρι τώρα συνεργασία μας. Το μεγαλύτερο πράγμα που έχω πετύχει ως τώρα, το οποίο βέβαια είναι κάτι πολύ μικρό σε σχέση με όσα θέλουμε να κάνουμε, είναι ότι έχω προσεγγίσει με σωστό τρόπο αυτούς τους παίκτες».
Πόσο κοντά είναι η (μπασκετική) κουλτούρα Ιταλίας – Ελλάδας;
«Κοντά, αλλά όχι τόσο. Υπάρχουν διαφορές, όμως όχι σημαντικές, που να δυσκολεύουν τη δουλειά μας».
Θα ζούσατε μόνιμα στην Ελλάδα;
«Όσο για το αν θα έμενα μόνιμα εδώ, μπορώ απλά να επαναλάβω ότι θαυμάζω τη χώρα σας, την ιστορία της, τον πολιτισμό της, έχω βρει πολύ ωραίους ανθρώπους και είμαι περήφανος που εργάζομαι για την Εθνική ομάδα της Ελλάδας».
Τι τίτλο θα δίνατε σε βιβλίο για την ζωή σας, καθώς από μικρός έχετε ταξιδέψει σε πολλά μέρη (Κροατία, ΗΠΑ, Ιταλία), αρνούμενος την επιθυμία της οικογένειάς του για σπουδές στο Χάρβαρντ;
«Τίτλο, ε; Δεν νομίζω ότι είναι εύκολο να βάλω έναν τίτλο στο βιβλίο της ζωής μου, πολύ απλά γιατί πάντα πιστεύω ότι τα καλύτερα δεν έχουν έρθει ακόμα. Δεν έχω μετανιώσει πάντως για κάτι ως τώρα. Έχω κάνει χιλιάδες λάθη, αλλά όλα μου τα λάθη τα έχω κάνει… με πάθος, μικρός, αλλά και μεγάλος».
