Με μια εκτενή ανακοίνωση τους, οι Ιερολοχίτες αναφέρονται στη σημερινή ημέρα, όπου έγινε μέχρι τώρα η μεγαλύτερη οπαδική εκδρομή στην Ελλάδα!
Διαβάστε αναλυτικά:
“Σαν σήμερα πριν από δέκα χρόνια κατεβαίναμε στην Αθήνα για τον τελικό του ΟΑΚΑ… Αυτά που έμειναν από εκείνη τη μέρα είναι η μεγαλύτερη μετακίνηση οπαδών στην Ελλάδα, μαζί με τη βεβαιότητα ότι εμείς θα είμαστε αυτοί που θα ξεπεράσουμε και πάλι αυτό τον αριθμό, όταν έρθει ξανά η ώρα μας, μα κυρίως η πίκρα για ακόμα ένα χαμένο τελικό, μαζί με το ερώτημα του πότε θα μας χαμογελάσει κι εμάς η μοίρα, πότε θα επιστρέψει ο ΑΡΗΣ μας στις επιτυχίες…
Δέκα χρόνια μετά, και με την ομάδα να έχει φτάσει στον ημιτελικό του κυπέλλου, είχαμε την ατυχία να βρεθούμε ξαφνικά στην πρωτόγνωρη για’μας κατάσταση της πανδημίας και του παγώματος των περισσότερων δραστηριοτήτων της καθημερινότητάς μας. Οι σκέψεις μας είναι φυσικά σε όλους τους συνοπαδούς και τους συνανθρώπους μας που περνάνε δύσκολες ώρες, είτε βρίσκονται στα νοσοκομεία -ως γιατροί/νοσηλευτές ή ασθενείς-, είτε τραβάνε το λούκι στους χώρους εργασίας που συνεχίζουν να λειτουργούν, είτε είναι κλεισμένοι μέσα στα σπίτια τους, χωρίς να ξέρουν αν και πότε θα μπορέσουν ξανά να δουλέψουν για να μαζέψουν λεφτά για το διαρκείας, για την εκδρομή, δυστυχώς ακόμα και για να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες…
Παρ’όλα αυτά, και μέσα σ’αυτή τη συνθήκη των απαγορεύσεων και του εγκλεισμού, δεν μπορούμε να μη σκεφτόμαστε και το πότε θα ξαναπάμε στο γήπεδο για να δούμε τ’αδέρφια μας και την ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ, δεν μπορούμε να μη σκεφτόμαστε το τι θα γίνει με τη συνέχεια του κυπέλλου, δεν μπορούμε να μη σκεφτόμαστε τα ίδια πράγματα που έμειναν στο μυαλό μας πριν από δέκα χρόνια…
Είδαμε ομάδες να προσπαθούν να κατεβάσουν τον ίδιο κόσμο χωρίς να τα καταφέρουν, είδαμε τελικούς-παρωδία με άδεια γήπεδα, ακούμε για διοργανώσεις κεκλεισμένων των θυρών, προφανώς για τα τηλεοπτικά συμβόλαια και τα κέρδη των στοιχηματικών.
Και πέρα από την αγωνία μας για πότε και πόσο αναίμακτα θα περάσει αυτή η καταιγίδα και θα μπορέσουμε επιτέλους να πατήσουμε το χανούμι μέσα στο Χαριλάου, είμαστε οπαδοί που μεγαλώσαμε στα πέταλα, και δεν μπορούμε να μη σκεφτόμαστε το πως και πότε θα ξανακατέβουμε 30.000 άρρωστοι στην Αθήνα, για να πανηγυρίσουμε αγκαλιά με τ’αδέρφια μας στην κερκίδα το πρώτο γκολ μετά από τέσσερις άνυδρους τελικούς και για να σηκώσουμε επιτέλους το κύπελλο για όλα τα αδέρφια που έχουν φύγει από κοντά μας αυτά τα χρόνια, αλλά και για τα πιτσιρίκια που που έρχονται και πρέπει να δουν τον ΑΡΗ όπως τον γνώρισαν οι παππούδες και οι πατεράδες μας, και να ανταμειφθούν για όλες τις δύσκολες στιγμές σε βήτα και γάμα εθνική.
50 ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΓΙ’ΑΥΤΗ ΤΗ ΒΡΑΔΙΑ,
ΘΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΟΛΗ ΝΥΧΤΑ ΚΙ ΟΥΤΕ ΠΟΝΟΣ ΟΥΤΕ ΧΑΡΑ…
ΑΡΗΣ ΙΔΕΑ ΙΕΡΟΛΟΧΙΤΕΣ
Against Modern Football
Από το 1970 κι ακόμα παλιότερα…”
