Δυναμική παρέμβαση από τους Ιερολοχίτες! Με μία μακροσκελή ανακοίνωσή τους οι Ιερολοχίτες τοποθετούνται για τα μέτρα κατά της οπαδικής βίας, καταθέτοντας τις δικές τους θέσεις και προτάσεις.
Αναλυτικά:
ΜΟΝΟ ΑΝ ΤΟ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ Η ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ
Μετά τη θρασύδειλη δολοφονία του Άλκη Καμπανού από σκουπίδια που αντικατοπτρίζουν την παρακμή και το πιο σάπιο κομμάτι του οπαδικού χώρου της χώρας (άλλωστε μην κοροϊδευόμαστε, “οπαδοί” είναι, και οι συνοπαδοί τους φροντίζουν να μας το υπενθυμίζουν σε κάθε ευκαιρία), ο δημόσιος λόγος γέμισε όπως ήταν λογικό από απόψεις για τερματισμό της βίας.
Πατώντας πάνω στην τεράστια κοινωνική οργή για τη δολοφονία ενός 18χρονου παιδιού (που δεν συνέβη έτσι ξαφνικά, αλλά ήταν η κλιμάκωση μιας σάπιας κατάστασης που χειροτέρευε εδώ και χρόνια) το κράτος βρήκε πρόσφορο έδαφος για να εξαπολύσει μια εκστρατεία τυφλής καταστολής απέναντι στους οπαδούς και τους συνδέσμους, αντί να ασχοληθεί συνολικά με το ζήτημα της κλιμάκωσης της οπαδικής βίας, τις αιτίες που το προκαλούν, το πως και από ποιους εκφράζεται, αλλά και το ποιους εξυπηρετεί.
Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να ασχοληθεί συνολικά με το ζήτημα, πως θα μπορούσε να υπάρξει κάτι διαφορετικό στον κυρίαρχο λόγο, όταν δεκάδες εφημερίδες, κανάλια και σάιτ (που ανακαλύπτουν, θάβουν ή βαφτίζουν περιστατικά ανάλογα με το πως τους βολεύουν – άραγε άκουσε κανείς για το 19χρονο Νότη πριν 2,5 χρόνια?) ανήκουν και ελέγχονται από ιδιοκτήτες ΠΑΕ. Ιδιοκτήτες που έχουν στενές σχέσεις και κάνουν δουλειές με πολιτικά κόμματα, τα οποία υποτίθεται πως θα λύσουν το πρόβλημα, και που με τη σειρά τους χρηματοδοτούν και χρησιμοποιούν τα ίδια ΜΜΕ για να εξυπηρετήσουν τους δικούς τους σκοπούς.
Ιδιοκτήτες ΠΑΕ που έχουν επίσης άμεσες σχέσεις με τα (κρατικά) σώματα ασφαλείας, για τα οποία λειτουργούν ως χορηγοί ή προσφέροντας επαγγελματική αποκατάσταση μετά το τέλος της καριέρας τους, αλλά και σχέσεις εξάρτησης με “οπαδούς”, είτε με το να είναι οι εργοδότες τους, είτε αναλαμβάνοντας την εκπροσώπησή τους σε δικαστικές υποθέσεις.
Θα ήταν αφέλεια να πιστέψουμε ότι αυτός ο φαύλος κύκλος που χρησιμοποιεί τόσο εργαλειακά την οπαδική βία, ότι οι ίδιοι που μία μέρα μετά τη δολοφονία του Άλκη δεν ανέβαλαν την αγωνιστική και προτίμησαν να παιχτεί μπάλα ακόμη και στο Χαριλάου (για να ικανοποιήσουν τους χορηγούς, τα τηλεοπτικά, και φυσικά τις τσέπες τους) ενδιαφέρονται ειλικρινά για την καταπολέμησή της. Δεν περιμένουμε από καμία “άριστη” κυβέρνηση να συγκρουστεί με καναλάρχες και μεγαλοκαρχαρίες. Δεν περιμένουμε καμία αξιωματική αντιπολίτευση να μιλήσει για τον άλλοτε “λαγό” και σύμμαχό της.
Με το να ανακοινώνουν μέσα σε ελάχιστες μέρες, χωρίς καμία σοβαρή προεργασία και χωρίς καμία συζήτηση με το εμπλεκόμενο υποκείμενο -δηλαδή τους ίδιους τους οπαδούς- μια σειρά από μέτρα χωρίς λογική, δεν σκοπεύουν να ικανοποιήσουν τίποτα άλλο πέρα από την επικοινωνιακή πολιτική του κράτους, και το αφήγημά του περί «τάξης και ασφάλειας. Μέτρα όπως την ακόμα μεγαλύτερη σύνδεση των συνδέσμων με τις ανώνυμες εταιρείες και τους παράγοντες, που επιθυμούν και εξυπηρετούνται από τη μετατροπή των πετάλων σε “οπαδικούς στρατούς” για τα συμφέροντά τους. Ή όπως το να μπαίνουν στα πέταλα μόνο τα εισιτήρια διαρκείας…
Ειλικρινά πιστεύει κανείς πως έτσι θα αποτρέψουν περιστατικά όπως η δολοφονία του Άλκη (που συνέβη έξω από το γήπεδο, σε άσχετη μέρα με αγώνα); Μήπως δεν είχαμε καταλάβει σωστά, και το πρόβλημα της οπαδικής βίας αφορά τελικά τα καπνογόνα και το τι γίνεται μέσα στο γήπεδο;
Που βασίζεται σαν σκεπτικό το να υπάρχουν -για ακόμα μία φορά- σκληρότερες ποινές για τα ίδια αδικήματα αν υπάρχει κάποια σύνδεσή τους με τον οπαδισμό, σε σχέση με το αν τελεστούν σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση; Και που αποσκοπεί, όταν οι ίδιοι οι πρόεδροι των ομάδων μπορούν να πληρώνουν μεγαλοδικηγόρους (ή να αναλαμβάνουν οι ίδιοι αν είναι τέτοιοι) και το κάθε κάθαρμα να την βγάζει καθαρή, ενώ άλλοι θα την πληρώνουν δυσανάλογα; Ή το να καταργείται ο ανασταλτικός χαρακτήρας στις ποινές για οπαδούς, ενώ τις ίδιες μέρες παράγοντες δικάζονται για την είσοδό τους με όπλα μέσα σε γήπεδα, και παίρνουν αστείες ποινές με ανασταλτικό χαρακτήρα;…
Όσο κι αν δεν θέλετε να αντικρίσετε τις ρίζες του προβλήματος, δεν μπορούμε παρά να υπενθυμίσουμε πως η βία γεννάται από την αδικία. Θεριεύει από την ανισονομία. Φουντώνει από τη διαπλοκή. Συντηρείται από την ατιμωρησία. Επιβιώνει και διαιωνίζεται από άθλια ημίμετρα σαν το κλείσιμο όλων των συνδέσμων και την άρνηση να χτυπηθούν τα πραγματικά αίτια.
Τα γήπεδα, ως αντικατοπτρισμός της κοινωνίας, βλέπουν στις κερκίδες τους τη μετατροπή μιας κοινωνίας που πείνασε για ψωμί, μιας κοινωνίας βουτηγμένη στον ατομισμό και στη νοοτροπία του «ο καθένας για την πάρτη του», να εκφασίζεται και να διψάει για αίμα. Η εργαλειοποίηση της ηθικής παρακμής μετέτρεψε το φαινόμενο των προεδρικών/οπαδικών στρατών σε αισχρή στρατολόγηση εγκληματιών που έτυχε ή πέτυχε να υποστηρίζουν συγκεκριμένο σύλλογο, ανθρώπων που δεν τους νοιάζει να υποστηρίξουν την ομάδα τους, αλλά να χτίσουν «ονόματα». Δεν έχουμε καμία αμφιβολία πως και οι ίδιοι που παίρνουν αυτές τις αποφάσεις γνωρίζουν πως το μόνο που μπορεί να πετύχουν με το να κλείσουν σωρηδόν οι σύνδεσμοι, είναι να μεταφέρουν στην καλύτερη των περιπτώσεων τη βία λίγο πιο πέρα, ώστε να παρουσιάσουν ότι επιτελούν κάποιο έργο.
Έτσι, λίγες μέρες αφού και ο τελευταίος κατηγορούμενος για τη δολοφονία του Τόσκο αφέθηκε πρακτικά ελεύθερος, ένας αδερφός μας έλαβε βαρύτατη ποινή για οικοδομικά υλικά και για αντικείμενα που σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση θα περνούσαν -όπως είναι φυσικό- απαρατήρητα. Λίγα χρόνια αφού ο σύνδεσμός μας έκλεισε, χωρίς καμία νομική βάση και με εκφοβισμούς στους ανθρώπους που μας νοίκιαζαν το χώρο, λίγα χρόνια μετά τους εκφοβισμούς και σε ανθρώπους που προσπαθούσαμε να συμφωνήσουν ώστε να νοικιάσουμε κάποιο άλλο οίκημα, κι αφού τελικά αναγκαστήκαμε να περάσουμε από όλη τη γραφειοκρατική διαδικασία και τις ενοχλήσεις μέχρι να εξασφαλίσουμε όλα τα απαραίτητα έγγραφα ώστε να λειτουργούμε νόμιμα, είδαμε να σφραγίζουν για ακόμα μία φορά το σύνδεσμό μας, και στη συνέχεια να εξαγγέλλεται το κλείσιμο όλων των συνδέσμων στη χώρα.
Μετά τις απαγορεύσεις των μετακινήσεων -που μετέφεραν το ενδιαφέρον πολλών οπαδών και «οπαδών» από τα γήπεδα, τα πούλμαν και τις κερκίδες, στους δρόμους, τα σπίτια, τα μαγαζιά, και φυσικά στο ίντερνετ, και που λόγω της δικής μας αδράνειας έχει ακόμα μεγαλύτερες επιπτώσεις όσο περνάν οι γενιές- έχουμε έτσι ακόμα μία απόφαση που προφανώς δεν στοχεύει στο να τελειώσει την “παραβατικότητα” στα γήπεδα, αλλά να τιμωρήσει οριζόντια όλους όσους βρίσκονται σε αυτά, είτε στα χέρια τους κρατάνε μαχαίρια είτε κρατάνε κασκόλ.
Και φυσικά, ό,τι γνώμη κι αν έχει κάποιος για το ποδόσφαιρο, το γήπεδο και τον οπαδισμό, το λέμε εδώ και χρόνια -και αρχίζει να γίνεται ξεκάθαρο- πως τα γήπεδα και οι οπαδοί αποτελούν πειραματόζωα για την ένταση και τις μορφές της καταστολής. Μιας καταστολής που σήμερα ίσως να φαίνεται ότι αφορά μόνο εμάς, αλλά εντάσσεται στο γενικότερο κρατικό σχεδιασμό, και αύριο θα μας επηρεάσει σιγά-σιγά όλους.
Μην περιμένετε λοιπόν να σκύψουμε το κεφάλι και να κλείσουμε το στόμα. Θα μας βρίσκετε παντού μπροστά σας και θα μας βλέπετε όπου παίζει ο Θεός. Στεγασμένους ή μη. Μόνο οι ίδιοι οπαδοί μπορούμε να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση.
Όχι με λόγια και ευχές, αλλά με αυτοκριτική και δύσκολες πράξεις. Το δρόμο τον έδειξαν τις προηγούμενες βδομάδες οι οργανωμένοι οπαδοί του Πανιωνίου και του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ. Στο χέρι όλων των υπολοίπων είναι το αν θα μείνουμε μόνο σε ανακοινώσεις, για κάποιες βδομάδες ή μήνες, ή αν θα τον ακολουθήσουμε.
ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΣΤΟΝ ΑΛΚΗ
ΑΡΗΣ – ΙΔΕΑ – ΙΕΡΟΛΟΧΙΤΕΣ 1970
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ ΜΑΣ
ΣΚΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ”.
