Το 38ο πρωτάθλημα χάντμπολ ξεκινά αυτό το Σαββατοκύριακο, οι 12 μονομάχοι είναι έτοιμοι για τις δικές τους μάχες, ωστόσο στη φετινή διοργάνωση υπάρχει ένα στοιχείο που το κάνει να ξεχωρίζει.
Κι αυτό δεν είναι άλλο από το τελευταίο (χρονικά) κομμάτι του παζλ, που συμπλήρωσε τη 12άδα των ομάδων: το Σεριφάτο Αιγίου, που μόλις στις 10 Σεπτεμβρίου κέρδισε την άνοδο του στη μεγάλη κατηγορία επικρατώντας με 33-28 του Χιλιώδη Δράμας στον αγώνα μπαράζ που διεξήχθη στην Κατερίνη.
Μια ομάδα που ιδρύθηκε το 1988 και η πλήρης επωνυμία της είναι Αθλητική Λέσχη Κίνησης Αιγίου «Το Σεριφάτο» και δεν είχε καταφέρει να ξεφύγει από τα στενά όρια της Β’ Εθνικής και της Α2 του αθλήματος.
Η ιστορία του συλλόγου όμως άλλαξε πριν από δύο χρόνια, όταν τα διοικητικά ηνία ανέλαβε ο Κώστας Παπασταύρου, ο οποίος μέσα σε δύο σεζόν οδήγησε την ομάδα στα σαλόνια της Α1, όντας η πρώτη ομάδα του Αιγίου που θα αγωνιστεί σε μεγάλη κατηγορία μετά από 50 χρόνια (το 1966 είχε παίξει στην Α’ Εθνική του ποδοσφαίρου ο Παναιγιάλειος).
Το «είναι τρελός ο πρόεδρος» είναι δεδομένο, ωστόσο πέρα από τη δεδομένη αγωνιστική επιτυχία της ομάδας, ο κ. Παπασταύρου ξεχωρίζει και για έναν ακόμη λόγο που έχει να κάνει με την επαγγελματική του ενασχόληση.
Βλέπετε στην Ελλάδα (και όχι μόνο) δεν είναι και το πιο σύνηθες να έχει το ρόλο του προέδρου ενός αθλητικού συλλόγου, ιδιοκτήτης γραφείου τελετών, με τον πρόεδρο του Σεριφάτου να διοικεί μια άκρως πετυχημένη επιχείρηση (με βάση το Αίγιο, αλλά έχοντας παραρτήματα και σε άλλες περιοχές της Αχαΐας) την οποία και διαφημίζει (καθότι βασικός χορηγός) στις φανέλες της ομάδας…
Ούτε είναι φυσικά συνηθισμένο να βλέπει κανείς τα… εξαπτέρυγα ως βασική διαφήμιση στη φανέλα της ομάδας και προφανώς το cult σύνθημα της δεκαετίας του ’80 «εδώ θα γίνει ο τάφος σας», ταιριάζει επίσης απόλυτα, ωστόσο παρά τη φύση του επαγγέλματος του ο κ. Παπασταύρου έχει φέρει στο σύλλογο άλλα ήθη και έθιμα.
Κι αυτό προφανώς δεν έχει να κάνει μόνο με το γεγονός ότι από πέρσι εντάχθηκε στην ομάδα και ο πατήρ Βασίλειος Νικολόπουλος, ο οποίος ήταν παλιός αθλητής του χάντμπολ κι όταν κλήθηκε να κάνει τον αγιασμό της ομάδας τον περασμένο Σεπτέμβριο, ξύπνησε μέσα του η παλιά αγάπη.
Έτσι κάθε βράδυ έφτανε στο κλειστό με τα ράσα, άλλαζε έκανε προπόνηση και όποτε δεν είχε καθήκοντα τα Σαββατοκύριακα έπαιζε στους αγώνες.
Το Σεριφάτο είναι το τέλειο παράδειγμα του άψογου συνδυασμού αθλητισμού και εκκλησίας, γεγονός που αποτελεί συνειδητή επιλογή και του κ. Παπασταύρου.
Στις προπονήσεις απαγορεύονται οι βρισιές ενώ στους αγώνες ο πρόεδρος έχει ζητήσει από τους διαιτητές να αποβάλλουν τους παίκτες του όταν αυτοί βρίζουν. Παράλληλα τα παιδιά των ακαδημιών κάθε Κυριακή πηγαίνουν όλα μαζί στην εκκλησία και μετά ακολουθεί η προπόνηση τους.
Όμως η εκκλησία και η θρησκεία δεν είναι το παν. Έτσι κάθε χρόνο στα παιδιά των ακαδημιών μετά από κλήρωση πέντε αθλητές παίρνουν ένα ποσό (κατά κάποιο τρόπο σαν υποτροφία) με μοναδικό όρο να παραμείνουν στο χάντμπολ μέχρι τα 18 τους χρόνια.
Επίσης από πέρσι στους αγώνες υπάρχουν τσίρλιντερ, οι οποίες μπορεί να μη συνάδουν με τα χρηστά ήθη, αλλά όπως λέει κι ο λαός μας «το πολύ το κυρ ελέησον το βαριέται κι ο παπάς».
Πηγή: protothema.gr
