Θρήνος για την οικογένεια του Άρη, απεβίωσε ο θρυλικός Αλέκος Αλεξιάδης σε ηλικία 80 χρόνων. Ένας από τους εμβληματικούς ποδοσφαιριστές του συλλόγου, αλλά και του ελληνικού ποδοσφαίρου, σπουδαίος σκόρερ, με τεράστια αγάπη για τον Άρη έφυγε από τη ζωή αφήνοντας την κιτρινόμαυρη οικογένεια φτωχότερη…
Το PRESSARIS εκφράζει τα ειλικρινή συλλυπητήρια στην οικογένεια του εκλιπόντος. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάζει…
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΘΡΥΛΙΚΟΣ ΑΛΕΞΙΑΔΗΣ
Ο Αλεξιάδης με καταγωγή από τη Νεάπολη Κοζάνης, αναδείχθηκε από τον Άρη με τον οποίο συμμετείχε σε 301 αγώνες πρωταθλήματος, πετυχαίνοντας 127 γκολ, γεγονός που τον καθιστά δεύτερο σκόρερ της ομάδας διαχρονικά, πίσω από τον Ντίνο Κούη.
Στον Άρη αγωνίστηκε από το 1962 έως το 1975 κατακτώντας το κύπελλο Ελλάδας το 1970. Αγωνίστηκε επίσης στον Παναιτωλικό και στην Καστοριά, σημειώνοντας ακόμα 5 γκολ, φτάνοντας συνολικά τα 132 στην Α΄Εθνική, γεγονός που τον τοποθετεί στη 19η θέση των κορυφαίων σκόρερ της Α΄Εθνικής διαχρονικά.
Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΑΡΗ
Σε ηλικία δώδεκα ετών, τον ανακάλυψε ο Κλεάνθης Βικελίδης. Αγωνίστηκε στην πρώτη ομάδα την σεζόν 1961-62, στον αγώνα μπαράζ κόντρα στη Νίκη Βόλου. Ο προπονητής Ετόρε Τρεβιζάν τον χρησιμοποίησε την επόμενη χρονιά και σκόραρε για πρώτη φορά απέναντι στην Προοδευτική στον αγώνα μπαράζ που έγινε στη Λαμία στις 16 Ιουνίου 1963.
Με μεγάλο ρεπερτόριο στο σκοράρισμα, ο Αλεξιάδης πέτυχε δεκατρία γκολ την σεζόν 1965-66 και συνέχισε την επόμενη χρονιά με δώδεκα.
Πέτυχε τα πρώτα του γκολ σε ευρωπαϊκούς αγώνες στις αναμετρήσεις απέναντι στην Χιμπέρνιανς Μάλτας για το Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων του 1968-69.[6][7]
Πέτυχε χατ-τρικ στον αγώνα εναντίον του Πιερικού στις 26 Φεβρουαρίου 1967, όπου ο Άρης κέρδισε με 3-0, και στις 9 Ιουνίου 1968, στη νίκη με 4-2 απέναντι στον Ολυμπιακό Βόλου. Στις 5 Απριλίου του 1970, έγινε ένας από τους ελάχιστους παίκτες στην ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος που πέτυχαν τέσσερα γκολ σε έναν αγώνα, στη νίκη με 6-0 εναντίον του Ολυμπιακό Λευκωσίας.
Με τον Αλεξιάδη στη σύνθεση τους οι “κίτρινοι” υπήρξαν η πρώτη ομάδα εκτός Π.Ο.Κ. που τερμάτισε στην πρώτη τριάδα του ελληνικού πρωταθλήματος,[ κάτι που επανέλαβαν το 1973-74.
Σε όλες τις χρονιές που αγωνίστηκε, πέτυχε διψήφιο αριθμό τερμάτων και ήταν ένας από τους δέκα πρώτους σκόρερ της πρώτης εθνικής κατηγορίας. Απόγειο της καριέρας του υπήρξε η κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδας του 1970, διοργάνωση όπου πέτυχε δύο τέρματα, ένα απέναντι στον Παναθηναϊκό και ένα απέναντι στην Καλλιθέα, ενώ στον τελικό κόντρα στον ΠΑΟΚ πέτυχε δύο γκολ που ακυρώθηκαν ως οφσάιντ.
Στα μέσα της σεζόν 1974-75, ήλθε σε ρήξη με τη διοίκηση του Άρη για οικονομικούς λόγους, γεγονός που οδήγησε στον αγωνιστικό του παραγκωνισμό για ένα διάστημα και την τελική του μεταγραφή στον Παναιτωλικό το καλοκαίρι του 1975.
Συνολικά, έπαιξε σε 301 αγώνες πρωταθλήματος πετυχαίνοντας 130 γκολ, ενώ μαζί με τις διοργανώσεις του κυπέλλου Ελλάδος και των ευρωπαϊκών κυπέλλων συμμετείχε σε 353 επίσημους αγώνες με τους “κίτρινους”, σκοράροντας 154 φορές.
ΜΕ ΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ
Με την εθνική Ελλάδας αγωνίστηκε δύο συνολικά φορές, σημειώνοντας ισάριθμα τέρματα. Το ντεμπούτο του πραγματοποιήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 1966 στον νικηφόρο εντός έδρας αγώνα με τη Φινλανδία (2-1), ο οποίος διεξήχθη στο Καυτανζόγλειο Στάδιο, στα πλαίσια των προκριματικών του κυπέλλου Εθνών 1968, όταν υπό τις οδηγίες του Πάνου Μάρκοβιτς ξεκίνησε ως βασικός, σημειώνοντας παράλληλα και τα δύο τέρματα της ελληνικής ομάδας. Πραγματοποίησε ακόμη μια εμφάνιση με την Εθνική, τον Μάρτιο του 1967.
Συμμετείχε επίσης στην εθνική Νέων στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1964.
