Στο υπόγειο του δικαστικού μεγάρου Θεσσαλονίκης το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων επανέρχεται στο ακροατήριο ύστερα από ολιγοήμερη διακοπή για να εξετάσει μία υπόθεση απάτης. Το μέγεθος της δικογραφίας με τους δώδεκα κατηγορούμενους και τους 103 μάρτυρες προοιωνίζεται ότι θα κρατήσει πολλές δικασίμους.
Θύματα της απάτης ήταν επισκέπτες – πελάτες ινστιτούτου αισθητικής που λειτούργησε στη Θεσσαλονίκη. Όλοι τους έδωσαν χρήματα για παρεμβάσεις αισθητικής στο πρόσωπο και στο σώμα τους και όπως είπαν έλαβαν υποσχέσεις από άτομα για τα οποία κατήγγειλαν ότι παρίσταναν τους δερματολόγους και τους συνεργάτες μεγάλων ονομάτων της πλαστικής χειρουργικής, ενώ δεν ήταν ποτέ κάτι τέτοιο.
Πολλές πελάτισσες απέκτησαν μόνιμα σημάδια στο πρόσωπο και στο σώμα και όλοι έχασαν πολλά χρήματα. Συγκεκριμένα 189.000 ευρώ, σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα. ‘Όλα αυτά τη διετία 2012 – 2013. Δηλαδή τουλάχιστον έντεκα χρόνια πριν.
Λιγότερο από μία ώρα αργότερα τα ξεσπάσματα και οι φωνές αγανάκτησης των θυμάτων με στόχο τη Δικαιοσύνη έφταναν μέχρι τον πρώτο όροφο στα παλιά ακροατήρια του Ειρηνοδικείου. Ο ένας μετά τον άλλον πληροφορούνταν από τους δικηγόρους που είχαν αναλάβει την υποστήριξη της κατηγορίας ότι η υπόθεση εξαφανίζεται. Το ποσό της απάτης μετά τις ενστάσεις που κατατέθηκαν και έγιναν δεκτές μειώθηκε και έπεσε κάτω από το όριο που απαιτεί η κακουργηματική μορφή του αδικήματος, δηλαδή τα 120.000 ευρώ. Συνέπεια ήταν το αδίκημα να μετατραπεί σε πλημμέλημα το οποίο όμως, λόγω παρέλευσης της οκταετίας, είχε παραγραφεί. Ο ένας από τους δώδεκα κατηγορούμενους που κάθισαν στο εδώλιο του Κακουργιοδικείου έφυγε σαν κύριος, ενώ οι άλλοι δεν είχαν εμφανιστεί καθόλου, καθώς εκπροσωπούνταν από τους συνηγόρους υπεράσπισής τους. Αρκετοί είναι κατηγορούμενοι για παρόμοια απάτη και στην Αθήνα.
Η εικόνα των αδικημένων πολιτών οι οποίοι αναζήτησαν να βρουν το δίκαιό τους στη δικαιοσύνη και απογοητεύτηκαν δεν είναι σπάνια στα ακροατήρια των δικαστηρίων. Ίδια ξεσπάσματα ακούγονται στις συνεχείς αναβολές, στις διαρκείς, πολύωρες και πολυήμερες διακοπές, ειδικά όμως στις παραγραφές υποθέσεων στις οποίες οι πολίτες ελπίζουν μία δικαίωση.
Από το 2013 στο 2017 μία ανάκριση δρόμος
Η συγκεκριμένη δικογραφία για το ινστιτούτο αισθητικής άρχισε να ερευνάται από τις ελληνικές αρχές από το 2013. Τα πρώτα θύματα προσέφυγαν άμεσα στην αστυνομία και όπως φαίνεται από τα στοιχεία της δικογραφίας οι αρμόδιες υπηρεσίες της ασφάλειας Θεσσαλονίκης εξέτασαν γρήγορα τα στοιχεία της υπόθεσης και υπέβαλαν τη δικογραφία στην Εισαγγελία. Οι διώξεις ασκήθηκαν γρήγορα και εκεί παρατηρείται το πρώτο κόλλημα. Η δικογραφία έμεινε στο γραφείο του ανακριτή για πολλά χρόνια. Όπως προκύπτει από τη μελέτη της υπόθεσης, όλο αυτό το διάστημα στην ανακριτική… έρευνα δεν προστέθηκε ουσιαστικά τίποτε, ούτε λήφθηκαν επιπλέον καταθέσεις. Απλώς απολογήθηκαν οι κατηγορούμενοι.
Το παραπεμπτικό βούλευμα τελικά δημοσιεύεται το 2017, τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη μήνυση. Η εικόνα από τότε φώναζε πως εάν η υπόθεση ήταν σε βαθμό πλημμελήματος όδευε με μαθηματική ακρίβεια στην παραγραφή. Είναι βέβαια γεγονός ότι οι δικαστικές αρχές τότε λειτουργούσαν με την ασφάλεια ότι το αδίκημα διώκεται αυτεπάγγελτα, επομένως οποιαδήποτε υπαναχώρηση θύματος δεν σήμαινε αυτόματα ότι θα άλλαζαν τα δεδομένα. Αυτό μέχρι το 2019, όταν άλλαξε ο νόμος και προέβλεπε ότι η απάτη διώκεται μόνον κατ’ έγκληση, δηλαδή μήνυση. Και οι διατάξεις αυτές ίσχυσαν μέχρι το 2023, όταν επανήρθε το καθεστώς του αυτεπάγγελτου. Επομένως η ασφάλεια διατήρησης ενός νόμου στην Ελλάδα μάλλον είναι ουτοπία, ειδικά όταν αλλάζουν ανά πενταετία. Ίσως και νωρίτερα.
Στα τέλη του 2019 η υπόθεση εισήχθη για πρώτη φορά στο ακροατήριο του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων. Αναβλήθηκε. Κανένα καμπανάκι δεν χτύπησε όμως για τη Δικαιοσύνη. Παρ’ ότι ο πρόεδρος του Κακουργιοδικείου επισήμανε στη δικογραφία κάποια ζητήματα που ενδεχομένως να ανέκυπταν με την εγκυρότητα μίας μήνυσης. Ο νέος νόμος με τον οποίον θύματα θα είχαν τη δυνατότητα να αποσύρουν τις εγκλήσεις τους και να μειωθεί το ποσό της απάτης κάτω από τα όρια του κακουργήματος ίσχυε από τότε. Ο κίνδυνος να μετατραπεί το αδίκημα σε πλημμέλημα ήταν ορατός, όμως η δικογραφία παρέμεινε εκεί. Το ίδιο συνέβη και στις άλλες έξι αναβολές που πήρε η υπόθεση.
Η ένσταση και η απόσυρση
Πίσω στο κρύο ακόμη ακροατήριο του υπογείου των δικαστηρίων Θεσσαλονίκης το πρωί της Δευτέρας ελάχιστοι πίστευαν πως η αίθουσα θα άδειαζε σε λίγη ώρα. Εκτός από τους συνηγόρους υπεράσπισης των κατηγορουμένων. Γνώριζαν ότι το ποσό της απάτης υπήρχε ισχυρή πιθανότητα να μειωθεί και να πέσει κάτω από τα όρια του κακουργήματος. Όπως κι έγινε.
Μεταξύ των θυμάτων κάποιοι δεν είχαν επιβεβαιώσει ότι επιθυμούσαν τη συνέχιση της ποινικής δίωξης των κατηγορουμένων μετά την αλλαγή του νόμου που προϋπέθετε να υποβληθεί μήνυση. Έτσι από τις 189.000 ευρώ αφαιρέθηκαν περίπου 12.000. Και το ποσό της απάτης μειώθηκε στις 177.000 ευρώ. Μακριά ακόμη από τα όρια του κακουργήματος. Στο δικαστήριο οι συνήγοροι παρουσίασαν δήλωση ενός θύματος που είχε καταθέσει μήνυση για απάτη ύψους 34.000 ευρώ. Ανέφερε ότι δεν επιθυμούσε την ποινική δίωξη των κατηγορουμένων. Ο νόμος που ίσχυε τότε ήταν δεδομένος, επομένως από το ποσό αφαιρούνταν. Το μέγεθος της απάτης για το κατηγορητήριο μειώθηκε στις 133.000 ευρώ. Δίπλα στα όρια του πλημμελήματος.
Ακολούθησε ένσταση της συνηγόρου υπεράσπισης Κικής Πακιρτζίδου ότι η μήνυση ενός θύματος που έχασε γύρω στις 54.000 ευρώ δεν ήταν έγκυρη. Ο ισχυρισμός ότι ο μηνυτής δεν ήταν ο ίδιος θύμα, αλλά η μητέρα του, οδήγησε σε δικονομικές επιπλοκές και η ένσταση έγινε δεκτή από το δικαστήριο, με σύμφωνη πρόταση του εισαγγελέα της έδρας. Η απάτη, λόγω της μείωσης του ποσού, πλέον ήταν σε βαθμό πλημμελήματος. Και η παρέλευση τουλάχιστον έντεκα χρόνων από την τέλεση του αδικήματος σήμαινε ότι το αδίκημα παραγράφηκε και οι κατηγορούμενοι απαλλάσσονται.
Το βλέμμα μίας γυναίκας που ήλπιζε να της επιστραφούν χρήματα ήταν εκείνη την ώρα η προσωποποίηση της οργής. Για το σύστημα, όπως χαρακτηριστικά είπε.
Πηγή: voria.gr
