Από το βράδυ της 3ης Δεκεμβρίου του 1987 ως το χτεσινό, της 8ης Νοεμβρίου του 2023 έχουν μεσολαβήσει 36, παρά κάτι μέρες, χρόνια. Έμελλε, μαζί με εκείνο της σαιζόν 1987-1988, να ακολουθήσουν τέσσερα ακόμα πρωταθλήματα για τον Άρη, έμενε άλλος ένας αήττητος χρόνος, μέχρι την 5η Νοεμβρίου του 1988, για να συμπληρωθούν συνολικά 44 μήνες, δηλαδή 3 χρόνια και 8 μήνες, 80 αγώνες συνολικά χωρίς ήττα!
Από την νύχτα της απόδρασης απ’ το κυανέρυθρο παλάτι (aka Παλάου Μπλαουγκράνα) ως το διπλό στην Πονγκόριτσα πέρασε μία ζωή ολόκληρη. Πολλές μπασκετικές! Τίτλοι, εγχώριοι και ξένοι, συγκινήσεις, πλήθος πιστών και απίστων. Ο Άρης Θεσσαλονίκης ο συνδετικός κρίκος
Το σημείο αναφοράς. Γύρω από αυτόν πλέκονται πρόσωπα, ιστορίες, μίας σαιζόν ή και μιας βραδιάς.
Εκείνο το βράδυ του μακρινού Δεκεμβρίου, απέμεναν 2 δευτερόλεπτα και στην επαναφορά από το κέντρο του γηπέδου ο Πολωνός Ζιχ δεν άφησε ούτε κλάσματα να περάσουν! Φάουλ, σε νεκρό χρόνο, από τον Σούμποτιτς, η μπάλα στους Καταλανούς, αλλά όχι απ’ την γραμμή της βολής, όπως ίσως να υπολόγιζε η σφυρίχτρα. Είχε τον “μία συν μία” κανονισμό το άθλημα, εκείνη την εποχή!
Στα δημοσιογραφικά της εποχής, η αρχοντική, επιβλητική μοναξιά του Συρίγου έσπασε από ένα μακρόσυρτο… Ωωωωωωω! Και ο οδυρμός συνεχίστηκε με ίδιο και ίδιας διάρκειας επιφώνημα. Η φράση “είναι κλοπή” έγινε μέχρι και σήμερα σήμα κατατεθέν του αγώνα, της σαιζόν και μία από τις πολλές που καθιέρωσαν τον σπουδαίο δημοσιογράφο στην συνείδηση των Ελλήνων φιλάθλων και οπαδών.
Τα μπερεκέτια εκείνων των καιρών, σε ομάδα και κοινωνία, έπαψαν να υπάρχουν, ο Άρης κοντεύει 20 χρόνια “ξηρασίας”! Ποιος να το έλεγε; Κι όμως, ανάμεσα στις χαώδεις διάφορες των εποχών, ήρθε η φωνή, θαρρείς απ’ την ψυχή του Φίλιππα, να μου πηρουνιάσει την σκέψη, το βράδυ της 8ης Νοεμβρίου 2023. Την έφερε ένας άνεμος, άλλης εποχής, να αντηχήσει τα ίδια λόγια, το ίδιο επιφώνημα!
Δεν γίνεται σύγκριση του Άρη του τότε με του τώρα, ούτε της ομάδας της Βαρκελώνης, με τον 30κάτι Αΐτο Ρενέσες ρούκι τότε της προπονητικής, στον πάγκο, με τους Μαυροβούνιους. Η Μπουντούσνοστ ήθελε πάνω από δεκαετία, με έναν πόλεμο που διαμέλισε την πρώην Γιουγκοσλαβία, για να αναδειχθεί στο Μαυροβούνιο και στα Βαλκάνια. Κι όμως! Απέμεναν 20 και κάτι λίγα δευτερόλεπτα για να τελειώσει το παιχνίδι, είχαμε κατοχή και ο πλαϊνός διαιτητής “έδωσε” πάτημα της γραμμής απ’ τον Λευτέρη Μποχωρίδη.
“Ωωωωωωωω…. Ώωωωωωωωωω… Είναι κλοπή! Είναι κλοπή!”
Ο Καστρίτης και το επιτελείο πήγαν σε επιλογή καθαρής άμυνας. Το φινάλε σε Μαυροβούνιο και Καταλωνία έμοιαζε πολύ. Άλλες οι εποχές, ίδιος ο πρωταγωνιστής, αν και φαντάζει αδόκιμη η σύγκριση. Όλες οι εικόνες, οι ήχοι απ’ την φωνή, την ψυχή του Φίλιππα,, οι σφιγμένες γροθιές, ήρθαν και σφήνωσαν στο νου μου μετά τον παραλληλισμό.
ΥΓ: Εκείνη την εποχή η ποδοσφαιρική ομάδα του Άρη ήταν σε διαρκή ανυποληψία. Την συγκεκριμένη χρονιά, με Λίπκα, Νορβηγό Μέλερ και Ολιβέιρα εκ Βραζιλίας, η ομάδα τελείωσε 7η. Ο κόσμος, πλην των ντέρμπι, συρρικνώθηκε, παρουσία ισχνή. Όραμα δεν υπήρχε, ούτε στο μυαλό, ούτε στο πλάνο, ούτε στο λεξιλόγιο.
Ποτέ δεν μπόρεσε το μπάσκετ να συμπαρασύρει και το ποδόσφαιρο, τότε. Παιδιά και αποπαίδια. Όσο περνάει απ’ το δικό μου χέρι, από αυτήν εδώ την γωνία, θα μάχομαι για Άρη που εκπνέει και εμπνέεται, που το ένα του τμήμα παραδειγματίζει το άλλο και όχι ανθρώπους, συνοπαδούς να λοιδορούν, να βρίζουν την ίδια τους την ομάδα.
Τεράστιε Αυτοκράτορα!
Περήφανοι οι κιτρινόμαυροι υπήκοοί σου! Μεγάλε, σπουδαίε Άρη!!
Πέμπτη, 9 Νοεμβρίου 2023
“ο Χιούι”
