Στο Yellow Radio 101,7 μίλησε ένας από τους σημαντικότερους παλαίμαχους του κυπριακού μπάσκετ, ο Χρήστος Στυλιανίδης σχετικά με την επερχόμενη μεταγραφή του Έρικ Λόκετ στον Άρη, αλλά και την σύνδεση του ίδιου με τον σύλλογο.
Οι εξελίξεις με την μεταγραφή του Έρικ Λόκετ στην ΚΑΕ Άρης: Ο Λόκετ, όπως γνωρίζετε έρχεται από ένα φημισμένο κολλέγιο, με ένα πολύ δυνατό πρόγραμμα, είναι ένα παιδί που κάποιοι θα αναρωτηθούν τι γυρεύει στην Κύπρο και στην ΕΝΑΔ. Φαίνεται, πως είναι ένα παιδί που ίσως άργησε να πιάσει ευκαιρίες σε σχέση με το κολλέγιο που τελειώνει, αλλά επειδή εγώ τον είδα προσωπικά, είναι ένα παιδί που μπορεί να κάνει πάρα πολλά πράγματα μέσα στο γήπεδο, από τις θέσεις 1 μέχρι και το 4, ανάλογα με το τι θέλει ο προπονητής. Μπάλα μπορεί να κατεβάσει, πικ εν ρόλ μπορεί να παίξει, πλάτη στο τρία βάζει και σούτερ είναι. Τον είδα σε 3-4 προπονήσεις και είναι ένα παιδί έξυπνο με μπασκετική ευφυΐα. Είναι switchable player, είναι ευφυής, μπορεί να παίξει και με πιο ψηλό ή δυνατό παιδί. Αν πας να του κάνεις πικ θα σε «πάρει» μαζί του, θα περάσει από επάνω σου. Είναι ψηλό παιδί, έχει πολλά προσόντα.
Για να πούμε και την άποψη μας, βρέθηκε στην ομάδα μέσω του μάνατζερ του που συνεργαζόμαστε, ξέραμε ότι υπήρχε αυτή η περίπτωση και ποτέ δεν θα στερούσαμε σε έναν αθλητή – είμαστε ένα σωματείο το οποίο λόγω οικονομικών δυσκολιών πήγαμε στην Β’ κατηγορία, δεν πέσαμε, πήγαμε μόνοι μας μετά την κρίση που είχαμε το 2013 και βγαίνουμε φέτος πρώτη χρονιά -, αρά είναι ουτοπικό και εγωιστικό να κρατήσεις έναν παίκτη που μπορεί να αγωνιστεί σε μεγαλύτερο επίπεδο. Μακάρι να παίξει στον Άρη και να πετύχει, να του αρέσει στο τεχνικό team και από εμάς έχει το ελεύθερο να πάει. Δεν θα στερήσουμε από κανένα παιδί τέτοιου επιπέδου και κολλεγίου να προχωρήσει στην καριέρα του.
Μέχρι που μπορεί να “φτάσει” ο Λόκετ; Εγώ πιστεύω, από το λίγο που τον είδα και επειδή έχουμε πολλά παραδείγματα άλλων αθλητών που ήρθαν στην Κύπρο και πλέον παίζουν στην Ισπανία, είναι ένα παιδί που μπορεί να κάνει πάρα πολλά πράγματα μέσα στο γήπεδο. Το που μπορεί να φτάσει, είναι και θέμα του ίδιου. Φαίνεται σοβαρός, μπορεί να δουλέψει, εγώ νιώθω πως θα είναι ο πρώτος ριμπάουντερ της ομάδας, σαν 3αρι θα παίρνει όλα τα ριμπάουντ, έχει τρομερή ευφυΐα να καλύψει θέσεις στην άμυνα, αλλά έχει και μεγάλη ευκολία στο σκοράρισμα. Μπορεί να παίξει το πικ εν ρολ, είναι ψηλό παιδί και σαν χειριστής. Δεν μπορείς να τον μαρκάρεις, κατεβάζει την μπάλα κάτω από τα πόδια, παίζει πικ εν ρολ, κάνει ντράιβ, πασάρει. Το ότι είναι χειριστής είναι και το πλεονέκτημα του. Είναι 1,96 και μπορεί να κατεβάσει την μπάλα. Είναι 1,96 και παίζει με την πλάτη ή 1v1.
Είναι ικανός σουτέρ; Είναι καλός, μπορεί να μην είναι το καλύτερο 3-point shooter, αλλά δεν νομίζω πως τον «παίρνει» αυτό στον Άρη, αλλά είναι πολυμηχάνημα. Θα του δώσει πάρα πολλές λύσεις, μπορεί να μαρκάρει και να ελιχθεί σε όλες τις θέσεις. Το 4 το είπα επηρεασμένος από την Κύπρο γιατί τα 4αρια μας είναι κοντά. Σε ένα χαμηλό σχήμα μπορεί να παίξει εύκολα, με ένα 2μετρο 4αρι της άλλης ομάδας.
Σχετικά με τις επιφυλάξεις για τον χαρακτήρα του: Δεν έχω υπόψιν μου κάτι, από αυτά που είχαμε ψάξει εμείς, δεν ήρθε κάτι τέτοιο στην αντίληψη μας, για αυτό το θέμα. Πάντως, εδώ που είναι μία εβδομάδα τώρα και προπονείται, είναι πολύ σοβαρός, τυπικός, λιγομίλητος, χωρίς πολλές απαιτήσεις. Μπήκε στο γήπεδο από την πρώτη μέρα χωρίς καν να κάνει τα εργομετρικά, ήθελε να προπονηθεί, πηγαίνει στο γυμναστήριο. Ακόμα και την Κυριακή που είχε ρεπό τον βρήκα στο γήπεδο, έκανε ασκήσεις μόνος του. Ειλικρινά δεν έχω μάθει περισσότερες πληροφορίες για αυτό το θέμα, δεν έχω κάτι να σας πω. Κάνει βάρη στα ρεπό, το Σάββατο έκανε προπόνηση, πήγαινε γυμναστήριο και όλα αυτά που σας είπα παραπάνω, είναι ταπεινός. Εγώ έτσι τον είδα, συγνώμη γιατί δεν τον ήξερα απο πέρυσι, ούτε από μικρό παιδί, αλλά από εκεί και πέρα, αυτά τα ξέρουν οι Αμερικανοί και οι προπονητές. Όποιος θέλει να προχωρήσει παρακάτω ή αν έχει ένα τέτοιο παρελθόν, δεν πρέπει να τον κρίνουμε από αυτό. Πείτε μου για έναν Αμερικανό που δεν είχε κάνει κάποιο πταίσμα, Αμερικάνοι είναι. Το θέμα είναι να σου κάνει την δουλειά στο γήπεδο, να μην σου δημιουργεί θέματα και με το παραμικρό θα πάει στο σπίτι του.
Για το σπουδαίο παρελθόν του ίδιου στον χώρο του μπάσκετ: Είμαι φανατικός οπαδός του Άρη από εποχές του Γκάλη και του Γιαννάκη, οφείλω να το πω. Επειδή μιλάμε για φίλους του Άρη, εγώ μεγάλωσα με τα παιχνίδια του Άρη. Έπαιρνα σε βιντεοκασέτες τα παιχνίδια του Άρη – διότι δεν είχαμε εκείνο τον καιρό wifi ή ίντερνετ -, τα έβλεπα, έβλεπα τις κινήσεις του φίλου Νίκου Γκάλη, πήγαινα όλη την ημέρα στο γήπεδο και τις έκανα. Δεν ήμουν ο Γκάλης φυσικά, αλλά επειδή προσπαθούσα να κάνω τα «ζογκλερικά», έτσι με έχουν ονομάσει και έτσι φώναζε όλη η κερκίδα «Γκάλης, Γιαννάκης και ο Κύπριος Χρηστάκης». Έχει μείνει το σύνθημα μέχρι σήμερα. Βγήκε από το ότι μ φώναζαν «ο μικρός Γκάλης της Κύπρου», ενώ φίλοι του σωματείου είχαν βγάλει το σύνθημα «Γκάλης, Γιαννάκης και ο Κύπριος Χρηστάκης». Αυτοί ήταν τα ονόματα της εποχής, ταίριαξε το σύνθημα, έμεινε για χρόνια και ακόμα υπάρχει.
Πληροφορίες σχετικά με την εμπειρία του στο επαγγελματικό μπάσκετ: Εγώ ξεκίνησα σε μικρή ηλικία στην ΕΝΑΔ που είναι ακόμα ο Λόκετ. Αυτό συνέβη, όταν η ΕΝΑΔ πρωταγωνιστούσε και πήραμε το πρωτάθλημα. Το 1991-1992 πήγαμε στους τελικούς, αλλά λόγω αποβολής αμερικανού δεν πήραμε το πρωτάθλημα. Το 1996 μετέβηκα στον Κεραυνό σαν μεταγραφή, γιατί τότε δεν είχαμε συμβόλαια εμείς, έπρεπε να αγοράσεις τον παίκτη, ήταν η πιο ακριβή μεταγραφή που έγινε ποτέ στην Κύπρο, μιλάμε για περίπου 190 χιλ. Ευρώ το 1996. Έφυγα και πήγα στον Κεραυνό, ο οποίος είναι γνωστός σήμερα – όπως κι εκείνο τον καιρό – για τα παιχνίδια και τις νίκες. Κερδίσαμε δύο φορές την Παρί Σεν Ζερμέν όταν έπαιζε ο Τόνυ Πάρκερ στην Παρί, πριν πάει στο NBA, κι άλλες πολλές ομάδες και τίτλους. Στην διάρκεια αυτών των χρόνων πέρασα και από τον ΑΠΟΕΛ, σαν καλαθοσφαιριστής σε συνεχόμενα 20 χρόνια. Έχω σκοράρει 127 πόντους σε ένα παιχνίδι ενάντια στην ΑΕΚ Καθολικής.
Αν έχει γνωρίσει τον Νίκο Γκάλη από κοντά: Είναι ο μόνος άνθρωπος που δεν έχω γνωρίσει. Έχω γνωρίσει τον Γιαννάκη, τον Φασούλα. Τον μόνο άνθρωπο που τον έχω ακόμα σε ότι κωδικό έχω χρησιμοποιήσει, δεν υπήρχε περίπτωση να μην ήταν ο Γκάλης μέσα. Έτσι μεγάλωσα, δεν τον γνώρισα τον άνθρωπο από κοντά, αλλά την ιστορία του την ξέρω, όταν ήταν στον Άρη και τις προπονήσεις που έκανε στους δρόμους με τα βάρη στο στήθος και στα πόδια, πόσο αγαπούσε το μπάσκετ και τις επιτυχίες που έχει κάνει. Είναι απίστευτο αλλά δεν είχα την τιμή να τον γνωρίσω. Κάποια φορά, ίσως κάποτε – ο Γκάλης δεν είναι και ιδιαίτερα άνθρωπος των μέσων -. Γνώρισα τον Μποντούρη όταν κάναμε κάποια παιχνίδια για τους παλαίμαχους, έπαιξα στην Εθνική ομάδα, όπου όμως δεν παίζαμε με το επίπεδο της Ελλάς, παίζαμε με το δεύτερο επίπεδο, αυτή ήταν η επαφή μας.
Θεωρείται μία από τις κορυφαίες στιγμές του Κυπριακού μπάσκετ η νίκη του Κεραυνού επί του Ηρακλή; Είναι μία από τις μεγαλύτερες στην ιστορία του μπάσκετ, γιατί μπήκαμε στους ομίλους του Champions League, αλλά ο Κεραυνός και η Κύπρος έχει κάνει και άλλες σημαντικές νίκες, όταν κερδίσαμε την Ζάλγκιρις στην έδρα μας, ήταν ίσως η μεγαλύτερη νίκη. Η Ζάλγκιρις την επόμενη χρονιά, στο τέλος της σεζόν, πήραν το ευρωπαϊκό. Όταν κερδίσαμε την Ζάλγκιρις, ήταν η μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία αναλογικά με το επίπεδο της Ζάλγκιρις, εκείνου του καιρού και της Κύπρου.
Επιθυμείτε να βρεθείτε ξανά στην Θεσσαλονίκη; Εγώ έχω έρθει πάρα πολλές φορές στην Θεσσαλονίκη. Παρεμπιπτόντως, να πω ότι ένας λόγος που δεν ήρθα να δοκιμαστώ στον Άρη εκείνον τον καιρό, πέρασα γυμναστική ακαδημία στην Θεσσαλονίκη, και δυστυχώς δεν είχα το απαραίτητο κίνητρο για να έρθω. Δεν είχα κάποιον να με βοηθήσει και να μου πει «πήγαινε να παίξεις μπάσκετ». Όλοι μου έλεγαν, πήγαινε να σπουδάσεις. Αντί να μου πουν να πάω να παίξω μπάσκετ με τον Γκάλη, μου έλεγαν πήγαινε να σπουδάσεις. Εδώ ήμουν το πρώτο όνομα, αλλά τελείωσα 17 χρονών το σχολείο αλλά δεν ήρθα ποτέ για να μπορέσω να παίξω. Θα μπορούσε η ιστορία να είχε γραφτεί αλλιώς. Όταν ήρθα εδώ για να δοκιμαστώ στον ΠΑΟΚ και τον Ηρακλή, ήμουν 27 ή 28 χρονών και δεν ήμουν ελεύθερος, άρα ήταν δύσκολο. Είναι μεγάλη η ιστορία του Άρη, εμένα με λυπεί πως τα τελευταία χρόνια δεν είναι με τους πρωταγωνιστές. Σίγουρα οφείλεται το οικονομικό κομμάτι, τι να πει κανείς για τον κόσμο του Άρη που γινόταν χαμός. Ξεκινούσε το παιχνίδι, έπεφταν τα χαρτάκια, κάνουν 10 λεπτά να τα καθαρίσουν, το Αλεξάνδρειο πέρασε ανεπανάληπτες στιγμές. Εμείς μεγαλώσαμε με τον Άρη, για αυτό και εκείνον τον καιρό οι φίλαθλοι έβγαλαν όλα αυτά τα συνθήματα. Εκείνον τον καιρό, το 1987 με την δόξα της Εθνικής ομάδας και τον Γκάλη και του Γιαννάκη, όλοι ξεκινήσαμε να ασχολούμαστε με το μπάσκετ στην Κύπρο.
Τέλος, σχετικά με τους συνδέσμους στην Κύπρο: Δεν τους έχω επισκεφτεί, δεν έχω επαφή. Είμαι αριανός, είμαι «Γκαλικός», όταν πήγε στον Παναθηναϊκό ο Γκάλης, δεν έγινα ποτέ Παναθηναϊκός, αλλά ήμουν με τον Γκάλη. Έτσι μεγάλωσα, δεν μπορούσα να είμαι κάτι άλλο. Παρακολουθούσα από κοντά τις εξελίξεις που γίνονται με τον Άρη, είναι «μπασκετομάνα», ο κόσμος είναι φανατικός, θέλει να κερδίζει. Δυστυχώς, φαίνεται πως δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τις μεγάλες ομάδες λόγω οικονομικού προβλήματος. Μακάρι να καταφέρει να φτάσει στα επίπεδα που ήταν παλιά, γιατί ο Άρης έβαλε την Ελλάδα στον χάρτη, εμείς μεγαλώσαμε με την γενιά του Άρη. Με τους τελικούς, τα final four του, όλα.
