Είναι κάποιοι αγώνες που μένουν στην μνήμη του πιτσιρικά. Στο μακρινό 1987, καθόμασταν με τον πατέρα, τον αδερφό, τον Γιώργο και τον σχωρεμένο τον κυρ Νίκο εκεί που είναι σήμερα ο φωτεινός πίνακας, στην “3” και είχα στην ευθεία μπροστά μου την πλάγια γραμμή του αράουτ, μπροστά στην “2”.
Εκείνα τα χρόνια, ο φιλοξενούμενος διατηρούσε τα χρώματα, αν οι φανέλες είχαν κοινό και ο γηπεδούχος άλλαζε και έτσι ο Άρης είχε κόκκινες και μπλε ρίγες, ενώ η Α.Ε.Κ. τα κιτρινόμαυρα. Την ίδια στιγμή, η αντίπαλος ετοίμαζε μια ομάδα που θα έπαιρνε 2-3 πρωταθλήματα λίγα χρόνια μετά, ενώ εμείς παλεύαμε με εσωτερικούς δαίμονες, που μας καθήλωσαν 13 χρόνια χωρίς ευρωπαϊκό ματς, με μηδενικό όραμα και στο χρονικό σημείο που βρισκόμασταν ήμασταν στην μέση αυτής της περιόδου, χωρίς να το ξέρουμε.
Η φανέλα με το “9” και ο προσηλυτισμός
Έχω έναν θείο, αγαπημένο, Α.Ε.Κ.τσή, που με έπαιρνε στο γήπεδο και κάπως έτσι έχω δει πολλά παιχνίδια τους, κυρίως στο Καυτατζόγλειο. Μια πιο… safe επιλογή. Παράλληλα, μαζί με τον Σάκη, τον ξάδερφό του, μου έταζαν!
Σε εποχές των 2 ή 3ών ξένων παιχτών, τα ξανθά μαλλιά του Σάντμπεργκ ή του Νίλσεν ήταν πόλος έλξης για έναν μικρό. Ευτυχώς δεν μου έφεραν ποτέ φανέλα με το “9”, που φόρεσαν οι δύο Σκανδιναβοί στην ομάδα της Νέας Φιλαδέλφειας. Υπήρχε και η καβάντζα της Αυτοκρατορίας, στο ντουλάπι είχαμε αυτές με το “6” και το “5” και μπροστά την “Sato”. Για να κλείσει ο κύκλος του προσηλυτισμού, ψειρίσαμε εμείς τον γιο του, τον ξάδερφο και κουμπάρο αργότερα και έτσι έγινε Αρειανάκι ο Χρηστάκος!
Εκείνο το απόγευμα, με αντίπαλο την Α.Ε.Κ. , με τα περιστέρια του κυρ Νίκου να πετάνε πριν την σέντρα, στο Χαριλάου, κερδίσαμε με 4-1! Εγώ λάτρευα την φανέλα με το “9”, πριν περάσουν λίγα χρόνια και αγαπήσω το “11” λόγω Ζόραν Λόντσαρ. Ο Βασίλης Δημητριάδης έχανε να άχαστα, αλλά έβαλε ένα γκολ, που δικαιούνταν. Απ’ την άλλη, σκόραρε ο Νίλσεν που γράφω παραπάνω. Ο Αντώνης Γιουκούδης έκανε επικό ματς εκείνο το μεσημέρι, όπως και οι, ποδοσφαιρικά, παρεξηγημένοι αλλά υπερπολύτιμοι Σαμώλης και Μπουγιουκλής, σε έναν Άρη που ηγούνταν η μορφή του τεράστιου Ντίνου Κούη και που τόσο αδικήθηκε από τα όσα έδωσε, χωρίς να εισπράξει, πάντα σε επίπεδο διακρίσεων. Ακόμα και στο ελάχιστο, καθώς από το γκολ απέναντι στην Λόκερεν μέχρι αυτά κόντρα στην Χάποελ Μπερ Σεβά είχε σταματήσει την καριέρα του.
Εκείνο το μεσημέρι μπήκε η σφραγίδα, οριστικοποιήθηκε η “σχέση εξάρτησης” και τώρα, 38 χρόνια αργότερα είμαι γεμάτος από εμπειρίες και αναμνήσεις απέναντι σε αυτή την αντίπαλο. Αναμνήσεις και διηγήσεις, από κερκίδες και αγώνες, που δεν χωράνε σε ένα άρθρο.
Ανορθογραφίες
Ο Άρης απέτυχε στον στόχο που έθεσε, φέτος. Ενώ έφερε, σχετικά γρήγορα, το σκαρί στα ίσα του, με επιλογές παιχτών, λίγες αλλά ουσιαστικές και αφού άρχισε να βρίσκει βηματισμό, ήρθε το παιχνίδι απέναντι στο Αγρίνιο που ξεγύμνωσε τον βασιλιά, κατά το λαϊκό παραμύθι. Η γύμνια έγκειται στο ότι δεν νοείται να σε παίρνει η μπάλα και να κατρακυλάς, γκρεμίζοντας όσα με κόπο δημιουργούσες, λόγω διαιτητικών σφυριγμάτων και αποφάσεων. Είναι, για άλλη μια χρονιά, μεγαλύτερη η εσωτερική από την εξωτερική, ευθύνη.
Ναι, παίζουν ρόλο όλα αυτά, αλλά μεγαλύτερη σημασία έχει το ότι τα όσα συνέβησαν εντός, ανέδειξαν κάποιες αλήθειες. Στέκομαι σε μία από αυτές, η οποία είναι το βάθος του ρόστερ και η ισορροπία που, θα έπρεπε αλλά δεν, έχει. Οι ανορθογραφίες αυτές, μαζί με τον τρόπο που εκπαιδεύτηκε να λειτουργεί ο ποδοσφαιρικός Άρης 2024-2025 μεταφράζονται στο φοβερό στατιστικό που λέει πως, αν σήμερα κερδίσουμε την ομάδα της Αθήνας, θα είμαστε πρώτοι στην ειδική βαθμολογία των μεταξύ μας αγώνων με τους τέσσερις από πάνω, ενώ την ίδια ώρα είμαστε τελευταίοι στην αντίστοιχη ειδική βαθμολογία των μεταξύ μας αγώνων με τους 3 από κάτω.
Το ατύχημα σε όλο αυτό είναι το ότι, στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε τους δεύτερους, στο 5-8 γκρουπ.
Ο.Κ. με τις γραφικότητες του “διά δύο” των βαθμών, αλλά ας μην ξεχνάμε πως και η διοίκηση υπερψήφισε για αυτό το σύστημα διεξαγωγής. Θέλετε την αντιδημοφιλή άποψή μου; Σωστά λειτουργούν έτσι τα play off, με μόνη ένσταση αυτό της διαίρεσης βαθμών στο 5-8 γκρουπ.
Σε αυτό το περιβάλλον, λοιπόν, ο Άρης που απέτυχε να μπει στην τετράδα, άρα και στον στόχο που έθεσε, καλείται να κερδίσει σήμερα, έτσι ώστε να αυξήσει τις αποστάσεις. Ακόμα και στο ελάχιστο. Εκτός αυτού, όπως αναφέρει σωστά ο Αντώνης Σαριόγλου στο A.M.F., παίζει σπουδαίο ρόλο το γεγονός να μειώνει η ομάδα, χρόνο με τον χρόνο, την απόσταση από την κορυφή. Δημιουργεί νοοτροπία, άσχετα από την επίτευξη των τελικών στόχων. Αλλιώς ξεκινάς να ανταγωνιστείς έναν που απέχει 30 βαθμούς από εσένα και αλλιώς έναν που κατάφερες να τον προσεγγίσεις στο 15 ή στο 10. Τα πράγματα, στην ζωή και στον πρωταθλητισμό, δεν συμβαίνουν μαγικά.
Στην κιτρινόμαυρη ενημέρωση, ασχέτως των μέσων και του ανταγωνισμού της εποχής, υπάρχουν σπουδαία παιδιά που το σκεπτικό και ο τρόπος προσέγγισης της κιτρινόμαυρης πραγματικότητας με βρίσκει πολύ κοντά. “Δανείζομαι”, λοιπόν, ένα παράδειγμα που άκουσα πρόσφατα από τον Φώτη Πλιάκο και αυτό δεν είναι άλλο από την σβήστρα, την γόμα ή και γομολάστιχα…
Οι τρύπες στο χαρτί
Χτες βράδυ, βρεθήκαμε σε ένα ωραίο τραπέζι, που μας γύρισε πολλά χρόνια πίσω. Φίλοι, συμμαθητές και συμμαθήτριες απ’ το Δημοτικό! Στην παρέα μας ήταν και η δασκάλα και ο δάσκαλος. Από 3 χρόνια μας εκπαίδευε ο καθένας. Με τον κύριο Νίκο έχουμε μια ιδιαίτερη σχέση και επικοινωνία. Είναι ο άνθρωπος που μας μπόλιασε τις δημοκρατικές αξίες, είπαμε κάμποσα τραγούδια χτες και φυσικά είναι ένας αθεράπευτος Αρειανός!
Δεν ήταν κατάλληλος ο χώρος και η ώρα για να του πω για την μπλε μεριά της σβήστρας! Ο μύθος που ακούγονταν, από τότε, είναι πως χρησιμεύει για να σβήνει το στυλό, ενώ η καφέ έσβηνε το μολύβι. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να σκίσουμε και να μουντζουρώσουμε πολλές σελίδες και τετράδια, προσπαθώντας κάτι τέτοιο. Όταν μια λάθος συμπεριφορά γίνεται πεποίθηση και ακόμα παραπάνω εμμονή, τότε στο μάτι δεν θα μένει το καλό και διορθωμένο γραπτό, αλλά η κακοτεχνία, οι μουντζούρες, οι τρύπες στο χαρτί.
Το παραπάνω παράδειγμα θα μπορούσε να συνοψίσει τον τρόπο λειτουργίας της ποδοσφαιρικής ομάδας μας, αλλά και του Συλλόγου, εδώ και κάποια χρόνια. Έτσι, για το ονόρε αντί επιλόγου, να αναφέρω πως η μπλε πλευρά της σβήστρας χρησιμεύει στο να σβήνεται το μολύβι σε σκληρό χαρτί!
ΥΓ Ραντεβού στην κερκίδα. Δίπλα στον Άρη, που σήμερα θα φοράει τα κιτρινόμαυρα, καθώς αλλάζουν οι εποχές.
Τα υπόλοιπα… Λ-αύριο!
Κυριακή, 9 Μαρτίου 2025
“ο Χιούι”
