Από τους πιονέρους της Αμβέρσας, στην μόνιμη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Από την απλή συμμετοχή, στην καθιέρωση μεταξύ των υπολογίσιμων δυνάμεων.
Από την ικανοποίηση για μία θέση στην οκτάδα, στο όνειρο για την κατάκτηση ενός μεταλλίου. Γενιές και γενιές της ελληνικής υδατοσφαίρισης έχτισαν λιθαράκι-λιθαράκι ένα οικοδόμημα με στέρεα θεμέλια, όπου κάθε νεότερη φουρνιά επιδίωκε να προσθέσει έναν νέο… όροφο, να κάνει ένα βήμα πιο ψηλά. Ως το Τόκιο…
Εκατόν ένα χρόνια μετά την παρθενική συμμετοχή της ελληνικής υδατοσφαίρισης σε Ολυμπιακούς Αγώνες, η πιο μεγάλη ώρα έφτασε. Το όνειρο μίας θέσης στο Ολυμπιακό βάθρο έγινε πραγματικότητα το πρωί της Παρασκευής 6/8, όταν η εθνική νίκησε 9-6 την Ουγγαρία και εξασφάλισε τη συμμετοχή της στον τελικό της διοργάνωσης. Όμως το ασημένιο μετάλλιο δεν «χορταίνει» τις φιλοδοξίες του Θοδωρή Βλάχου και των παικτών του, οι οποίοι ετοιμάζονται να δώσουν αύριο το πρωί (8/8, 10:30 ώρα Ελλάδας) το παιχνίδι της ζωής τους.
Απέναντι στην κάτοχο του τίτλου Σερβία, η διαχρονικά πιο επιτυχημένη ομάδα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού ψάχνει ακόμη μία υπέρβαση. Μετά από έξι νίκες (οι δύο επί της πανίσχυρης Ουγγαρίας) και μία ισοπαλία με την πρωταθλήτρια κόσμου Ιταλία, οι «χρυσοί» Ολυμπιονίκες του Ρίο είναι το τελευταίο εμπόδιο που καλείται να ξεπεράσει η εθνική για να ανέβει στην κορυφή, στη σημαντικότερη αθλητική διοργάνωση του πλανήτη.
Βεβαίως, το μετάλλιο που θα φορέσουν στο λαιμό τους οι Έλληνες διεθνείς αύριο στο «Tatsumi Center» του Τόκιο, δεν θα είναι το πρώτο για την ελληνική υδατοσφαίριση σε Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς είχε προηγηθεί το ασημένιο της εθνικής γυναικών, το 2004 στην Αθήνα. Θα είναι όμως το πρώτο για την εθνική ανδρών, στη 16η συμμετοχή της, εκ των οποίων οι έντεκα συνεχόμενες, από το 1980 και μετά. Η καλύτερη θέση του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος μέχρι τώρα ήταν η τέταρτη της Αθήνας.
Απέναντι στην εθνική, θα βρεθεί η ομάδα που κυριάρχησε στο παγκόσμιο πόλο στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας. Στην κορύφωσή της, αυτή η εθνική Σερβίας δεν είχε αντίπαλο και το απέδειξε κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στο Ρίο, έναν παγκόσμιο και τέσσερις ευρωπαϊκούς τίτλους. Οι Ολυμπιακοί του Τόκιο αποτελούν τον… τελευταίο χορό της «χρυσής γενιάς» των «πλάβι»: του 39χρονου Γκόικο Πιγέτλοβιτς και του 36χρονου αδελφού του Ντούσκο, του επίσης 36χρονου Μπράνισλαβ Μίτροβιτς, του 35χρονου Μίλαν Αλεξιτς, των 34χρονων Φιλίπ Φιλίποβιτς και Αντριγια Πρλαϊνοβιτς, του 33χρονου Στέφαν Μίτροβιτς. Πολύ μεγάλοι παίκτες, που θέλουν να ολοκληρώσουν τον κύκλο τους με ακόμη έναν Ολυμπιακό θρίαμβο, υπό τις οδηγίες του Ντέγιαν Σάβιτς.
Η Σερβία ξεκίνησε νωθρά το Ολυμπιακό τουρνουά και τερμάτισε τρίτη στον Β΄ όμιλο, κάνοντας δύο ήττες (13-12 από την Ισπανία και 14-12 από την Κροατία). Νίκησε εύκολα το Καζακστάν (19-5) και την Αυστραλία (14-8), αλλά το πρώτο της ξέσπασμα ήρθε στο τελευταίο ματς της Α΄ φάσης, όταν, αμέσως μετά την -πάντα επώδυνη- ήττα από την Κροατία, συνέτριψε 13-6 το Μαυροβούνιο. Στον προημιτελικό οι «πλάβι» θύμισαν την ομάδα του 2016 και επικράτησαν εύκολα της παγκόσμιας πρωταθλήτριας Ιταλίας με 10-6, έχοντας προηγηθεί 9-3 στο ημίχρονο. Στον ημιτελικό με την Ισπανία, σε ένα πάρα πολύ σκληρό παιχνίδι με συνολικά 40 αποβολές (!), η ομάδα του Ντέγιαν Σάβιτς βρέθηκε να χάνει 7-4 στο τελευταίο λεπτό της τρίτης περιόδου. Εδειξε όμως απίστευτα ψυχικά αποθέματα, «γύρισε» το ματς και ολοκλήρωσε την ανατροπή, με την «οβίδα» του Φιλίποβιτς να «γράφει» το τελικό 10-9, 26 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη.
Ελλάδα και Σερβία έχουν αναμετρηθεί μόνο μία φορά σε Ολυμπιακό τουρνουά (από τότε που η Σερβία διαχωρίστηκε από το Μαυροβούνιο), στην Α΄ φάση του τουρνουά του Ρίο, με το ματς να λήγει ισόπαλο 9-9. Συνολικά έχουν δώσει 30 αγώνες, με την εθνική να έχει 6 νίκες, 3 ισοπαλίες και 21 ήττες.
