To ποδοσφαιρικό ταξίδι του Ραούλ Γκονθάλεθ Μπλάνκο, του «λευκού ιππότη» της Ρεάλ Μαδρίτης, άρχισε σαν σήμερα το 1994.
Ήταν 17 χρόνων, έπαιζε στις ακαδημίες της Ρεάλ, ο Ράφα Μπενίτεθ, που ήταν τότε υπεύθυνος τον είχε ξεχωρίσει και επέμενε ότι πρέπει να πάρει προαγωγή στην πρώτη ομάδα πριν τον… κλέψει η Ατλέτικο. Ο Χόρχε Βαλντάνο ζητά να δει τον πιτσιρικά, αλλά αυτός φτάνει με καθυστέρηση στο ραντεβού κάνοντας κακή εντύπωση στον προπονητή της «βασίλισσας».
Ή μήπως όχι; «Έστησες τον προπονητή της πρώτης ομάδας. Αν δείξεις το ίδιο θράσσος και μέσα στο γήπεδο, τότε σίγουρα θα πετύχεις» θα πει ο Βαλντάνο στο Ραούλ.
Aρχίζει το πρωτάθλημα της σεζόν 1994-95, τα αποτελέσματα για τους Μαδριλένους, που έχουν στο ρόστερ τους Μπουντραχένιο, Μίτσελ, Σαντσίς, Κίκε Φλόρες, Λουίς Ενρίκε, Ζαμοράνο, Λάουντρουπ δεν είναι καλά, και ο Βαλντάνο ψάχνει να βρει έναν τρόπο για να ανατρέψει την κατάσταση. Κάποιες ημέρες την εβδομάδα ο Ραούλ έκανε προπονήσεις με τη μεγάλη ομάδα, αλλά δεν ήταν ακόμα μέλος της.
Ο Βαλντάνο αποφάσισε να τον ρίξει στα βαθιά. Τρεις ημέρες πριν από τον αγώνα με τη Σαραγόσα, για την 9η αγωνιστική του πρωταθλήματος, τον καλεί και πάλι στο γραφείο του. Του ανακοινώνει ότι σκέπτεται να τον ξεκινήσει βασικό. Ο Ραούλ δεν φοβάται ούτε να πέσει στα βαθιά, ούτε να κολυμπήσει. Το κρατούν μυστικό.
Στις 29 Οκτωβρίου του 1994 ο Ραούλ φορά τη φανέλα με το «7» και μπαίνει στο »Ρομαρέδα» μαζί με τους σπουδαίους συμπαίκτες του. Η Ρεάλ θα χάσει με 3-2, αλλά ο Ραούλ θα ξεχωρίσει. Είχε χειροτονηθεί ιππότης της «βασίλισσας», είχε αρχίσει να γράφει την ιστορία του…
Είχε ταπεινή καταγωγή, δεν ονειρευόταν μεγαλεία και δόξα, αλλά τα κατέκτησε. Άρχισε να παίζει μπάλα στα 11 στην ομάδα της γειτονιάς του, στην Σαν Κριστομπάλ, και τρία χρόνια αργότερα ανήκε ήδη στις ακαδημίες της Ατλέτικο Μαδρίτης. Στο πρώτο δελτίο του φορούσε γυαλιά και χρειάστηκε να κάνει μια μικρή… παραποίηση στην ηλικία του ώστε να τον δεχθούν μαζί με τους 15άρηδες. Η πρώτη και η μοναδική φορά που «έκλεψε». Ήταν για καλό. Δύο χρόνια στους μικρούς των «ροχιμπλάνκος» και τον… εντόπισαν οι άνθρωποι της Ρεάλ, η οποία του έδινε τότε μισθό 15.000 πεσέτες.
Είχε τους λόγους του, που ποθούσε να πάει στη «βασίλισσα». Και δεν ήταν μόνο ότι ξαφνικά από την αφάνεια θα μοιραζόταν τα ίδια αποδυτήρια με τον Λάουντρουπ, τον Μίτσελ και τον Μπουντραχένιο. Υπήρχε και κάτι ακόμα. Ο πατέρας του ήταν τότε ήδη ένα χρόνο άνεργος, η οικογένεια τα έβγαζε δύσκολα. Τι καλύτερο, λοιπόν, από το να δίνει αυτά τα χρήματα στους γονείς του. Η Ατλέτικο ήξερε ότι είχε στα χέρια της ένα διαμάντι. Του υποσχέθηκε ότι θα υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο, αλλά και θα δώσει δουλειά στον πατέρα του, ηλεκτρολόγο στο επάγγελμα. Η «βασίλισσα», όμως, ήταν λαμπερή και τον σαγήνεψε.
Όταν υπέγραψε το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο με τη Ρεάλ, αγόρασε ένα Volkswagen Golf για τον ίδιο και ένα σπίτι στους γονείς του. Μάλιστα, για να μην χρειαστεί να περιμένει μέχρι το τέλος της σεζόν, ο τότε πρόεδρος, Ραμόν Μεντόθα, του έδωσε προκαταβολικά τα χρήματα και έτσι η οικογένεια Γκονθάλεθ Μπλάνκο μετακόμισε στη γειτονιά της Μιρασιέρα στα βόρεια της Μαδρίτης. Ο Ραούλ ήταν πανευτυχής. Επιτέλους, θα είχε το δικό του δωμάτιο, δεν θα χρειαζόταν πια να το μοιράζεται με τον αδερφό του, Πέδρο. Βέβαια, ακόμα και σε αυτό το δωμάτιο στο ολοκαίνουργιο σπίτι της οικογένειας δεν θα έμενε για πολύ. Τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ γρήγορα, ήρθε η δόξα, ήρθαν περισσότερα χρήματα. οι δημοσιογράφοι άρχισαν να ασκούν κριτική στις… νυχτερινές εξόδους του νέου αστεριού της ομάδας. Ο Βαλντάνο ήταν πάλι εκεί για να τον προστατέψει. «Ο Ραούλ είναι πολύ έξυπνος, δεν θα κάνει δύο φορές το ίδιο λάθος. Ούτε στο γήπεδο, ούτε στη ζωή».
Μια εβδομάδα μετ[α το ντεμπούτο του στη Σαραγόσα η Ρεάλ υποδέχεται την Ατλέτικο στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου». «Και τώρα, τι κάνω με τον Ραούλ;» αναρωτιέται ο Βαλντάνο. Πήρε το ρίσκο. Και πάλι βασικός. Στο 20ο λεπτό κερδίζει πέναλτι, ο Μίτσελ το εκτελεί και ανοίγει το σκορ. Στο 35′ βγάζει τη σέντρα στον Ζαμοράνο, ο Χιλιανός κάνει το 2-0. Ένα λεπτό αργότερα, ο Ραούλ θα σκοράρει το πρώτο γκολ του με τη φανέλα της Ρεάλ. Δύο δεκαετίες μετά, θα εξακολουθεί να φιγουράρει στην πρώτη θέση των σκόρερ της ομάδας.
Είναι χαρισματικός, το βλέπουν όλοι. Χρησιμοποιεί και τα δύο πόδια, μπορεί να σκοράρει από οποιαδήποτε θέση, κινείται πανέξυπνα στο γήπεδο, κάνει τα δύσκολα να μοιάζουν απλά. «Είναι καλύτερος από τον Μπουντραχένιο» θα γράψουν οι εφημερίδες. Έπαιξε δίπλα σε όλους τους άλλους μεγάλους του ποδοσφαίρου. Ρεδόνδο, Ζαμοράνο, Ιέρο, Σούκερ, Καρεμπέ, Μοριέντες, Φίγκο, Ρονάλντο, Μπέκαμ, Ζιντάν. Η Ρεάλ είναι πια Ραούλ Μαδρίτης. Αυτός είναι η ομάδα. Οι οπαδοί τον λάτρεψαν, οι τίτλοι έρχονταν ο ένας μετά τον άλλο. Πρώτο πρωτάθλημα το 1995, όταν ήταν μόνο 18 χρόνων. Στα 21 του είναι και πρωταθλητής Ευρώπης. Το 1999 έσπασε κάθε ρεκόρ. Σε μία σεζόν είναι πρώτος σκόρερ του ισπανικού πρωταθλήματος, πρώτος σκόρερ του Τσάμπιονς Λιγ, μέλος της καλύτερης ενδεκάδας της UEFA, κορυφαίος επιθετικός της UEFA, κορυφαίος επιθετικός στο κόσμο, παίρνει το χάλκινο παπούτσι και αναδεικνύεται και κορυφαίος Ισπανός ποδοσφαιριστής.
Ρεάλ και Ραούλ είναι ένα, κατακτούν τον έναν τίτλο μετά τον άλλο. Συνολικά έξι πρωταθλήματα Ισπανίας, τρία Τσάμπιονς Λιγκ, τέσσερα Σούπερ Καπ Ισπανίας, δύο Διηπειρωτικά. Το 2010 αναλαμβάνει προπονητής ο Ζοζέ Μουρίνιο. Στην ομάδα παίζουν ήδη ο Ρονάλντο, ο Κακά, ο Μπενζεμά, ο Πορτογάλος θέλει να πάρει τον Οζίλ και τον Ντι Μαρία και είναι ξεκάθαρος από την αρχή. Δεν μπορεί να υπολογίζει πια τον 33χρονο Ραούλ. Ο Ισπανός θα αποχωρήσει από την ομάδα, αλλά όχι από το ποδόσφαιρο. Και θα δώσει στον Μουρίνιο την απαντησή του μέσα στο γήπεδο. Δύο χρόνια στη Σάλκε, την πήρε από το χέρι και την οδήγησε στην Ευρώπη. Δεν είναι «βασίλισσα» η Σάλκε, αλλά ο Ραούλ έχει μάθει να είναι ιππότης. Ακολούθησε η Αλ Σάαντ του Κατάρ και στο τέλος η Κόσμος της Νέας Υόρκης.
Ακόμα κι αν έφυγε, ο Ραούλ θα είναι πάντα ο θρυλικός, ο εμβληματικός αρχηγός της Ρεάλ. Θα είναι ο ισόβιος βασιλιάς…
