Στην περιοχή της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης εκεί που σήμερα βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα συνεδριακά κέντρα της Θεσσαλονίκης, το Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο, βρισκόταν κάποτε το γήπεδο του Άρη Θεσσαλονίκης, σε εποχές όπου τα γήπεδα και των άλλων ομάδων της πόλης ΠΑΟΚ, Ηρακλής βρισκόντουσαν και αυτά σε κοντινές αποστάσεις στο κέντρο της πόλης. Μάλιστα το γήπεδο του Ηρακλή βρισκόταν στη περιοχή της σημερινής πλατείας χημείου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου , ενώ το γήπεδο του ΠΑΟΚ βρισκόταν στην επονομαζόμενη περιοχή του συντριβανίου, κοντά στη σημερινή Θεολογική σχολή του Α.Π.Θ.
Ο Άρης Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε στις 25 Μαρτίου 1914 σε ομολογουμένως δύσκολες εποχές για τον πληθυσμό της πόλης, και ανάμεσα στα πολλά προβλήματα που είχαν να αντιμετωπίσουν οι παράγοντες του συλλόγου ήταν και αυτό της ανεύρεσης γηπέδου για τις προπονήσεις και για την τέλεση των ποδοσφαιρικών αγώνων. Μετά από περιπλανήσεις για ένα διάστημα σε διάφορα μέρη της πόλης, η ομάδα θα βρεί προσωρινή στέγη σε ένα τεράστιο ακάλυπτό χώρο που ήταν γνωστό ως Πεδίον του Άρεως (Champ de Mars), και χρησιμοποιούνταν για τις ανάγκες επιδείξεων,ασκήσεων του Γ’Σώματος Στρατού, στο σημείο που βρίσκεται και το σημερινό ομώνυμο πάρκο.
Μερικά χρόνια αργότερα στα 1926, ο χώρος που στέγαζε το γήπεδο του Άρη παραχωρήθηκε για να στεγάσει τις ανάγκες ενός νέου θεσμού για την πόλη, αυτού της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης. Σε αντάλλαγμα η Πολιτεία πρότεινε την παραχώρηση ενός άλλου χώρου που βρισκόταν σχετικά κοντά με το παλιό γήπεδο, και τις σημερινές εγκαταστάσεις της Δ.Ε.Θ., στο χώρο περίπου του Βελλίδειου Συνεδριακού Κέντρου
Το κόστος των εργασιών κατασκευής γηπέδου ποδοσφαίρου υπολογίστηκε στο τεράστιο ποσό των 250.000 δραχμών για εκείνη την εποχή, και για να ολοκληρωθούν τα έργα χρειάστηκε να συνεισφέρουν με ώρες εθελοντικής εργασίας πάμπολλοι ανώνυμοι και επώνυμοι φίλαθλοι του Άρη. Έτσι στις 18/6/1927 τα εγκαίνια του γηπέδου που στέγασε την ομάδα τα επόμενα χρόνια, συνοδεύθηκαν με ένα διεθνές φιλικό αγώνα στον οποίο ο Άρης κέρδισε τη Βοϊβοντίνα του Νόβισαντ με σκόρ 5-2. Όσο για την κατασκευή του γηπέδου αυτή χαρακτηριζόταν από την ύπαρξη ορισμένων ξύλινων κερκίδων, και μερικών παραπηγμάτων για τις ανάγκες της ομάδας, ενώ 5 χρόνια αργότερα κρίθηκε αναγκαία η εκ νέου αναδιαμόρφωση του αγωνιστικού χώρου.
Όμως το 1939 η Πολιτεία για μια ακόμη φορά θα αναγκάσει το ποδοσφαιρικό τμήμα του Άρη να εγκαταλείψει την έδρα του και αυτή τη φορά να μετεγκατασταθεί σε μια άλλη περιοχή μακριά από το κέντρο της Θεσσαλονίκης. Η απόφαση αυτή προκάλεσε την πικρία των φιλάθλων του Άρη καθώς άφηναν ένα μέρος όχι μόνο όπου είχαν εργασθεί για αυτό αλλά όπου είχαν δεί και την ομάδα τους να ανεβαίνει αθλητικά. Μετά από την απόφαση της παραχώρησης χώρου στην περιοχή Χαριλάου, η διοίκηση του Άρη προχώρησε εκεί στην ανέγερση εγκαταστάσεων όπου από τότε μέχρι και σήμερα βρίσκεται η έδρα της ομάδας.
Πηγή: Αθλητικός Σύλλογος Άρης Θεσσαλονίκης, Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης
