Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες στο μπάσκετ και ο Γιάννης Ιωαννίδης* “επιστρέφει” με άρθρο στο PRESSARIS…
“Μετά από χρόνια κριτικής στα όρια της απαξίωσης, η διοίκηση Αρβανίτη μετουσίωσε τη διοικητική προσπάθεια σε επιτυχημένο αποτέλεσμα προσελκύοντας επενδυτές στην ΚΑΕ Άρης. Δικαιούται, λοιπόν, να απολαμβάνει τους καρπούς της αναγνώρισης και να ονειρεύεται το μέλλον με αισιοδοξία. Μαζί, νιώθουν διπλή χαρά όσοι υποστήριξαν το μοντέλο που ακολούθησε στις εποχές των ισχνών αγελάδων (8 Ιουνίου 2013: «Ηλιάδη, κάντο όπως ο Αρβανίτης!»). Γιατί, τίποτα δε γίνεται τυχαία…
Μετά βεβαιότητας, η επικείμενη ανακοίνωση ονομάτων θα γεμίσει ακόμα μεγαλύτερη αισιοδοξία τους φιλάθλους.
Ωστόσο, η «επιχείρηση αναγέννηση» μόλις τώρα ξεκινάει και είναι δυσκολότερη από ότι φανταζόμαστε. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα του Αρβανίτη και των συνεργατών του: να εξοφλήσει τις οικονομικές “πληγές” του παρελθόντος και να μετατρέψει την αγωνιστική προσδοκία σε πράξη, ώστε να επιστρέψει ο Αυτοκράτορας στη θέση που του αρμόζει.
Σε αυτό το πλαίσιο, πρέπει να δοθεί έμφαση σε τρεις τομείς.
Α. Μόνο το χρήμα δε φέρνει επιτυχία
Καμία ομάδα μπάσκετ δε μπορεί να μεγαλουργήσει χωρίς επενδυτή. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι το χρήμα ταυτίζεται εξ’ ορισμού με αγωνιστικές διακρίσεις. Είναι πάμπολλες οι περιπτώσεις επιχειρηματιών που σκόρπισαν κεφάλαια, χωρίς κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Στο σύγχρονο sports management, δεν αρκεί μόνο το ‘πακέτο’. Σημασία έχει, κυρίως, ο τρόπος που θα το διαχειριστείς.
Το βάρος πέφτει, επομένως, στον πρόεδρο, ο οποίος υποχρεούται να κεφαλαιοποιήσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών στελεχώνοντας την ΚΑΕ με τεχνοκράτες. Η λογική του one man show είναι παρωχημένη και ταιριάζει σε οργανισμούς με οπισθοδρομική διοικητική κουλτούρα.
Στόχος είναι η ‘πρόσληψη’ ικανών στελεχών με εμπειρία στον κλάδο και επιτυχημένο επαγγελματικό / ακαδημαϊκό background.
.
Για να το θέσω διαφορετικά ώστε να το καταλαβουν οι ‘ενδιαφερόμενοι’: η διοίκηση και οι συνεργάτες της ΚΑΕ δεν πρέπει να επιλεχθούν βάσει…αρειανοσύνης και ‘ενδοοικογενειακών σχέσεων’. Μόνο με αξιοκρατία και οριοθετημένο οργανόγραμμα θα καταφέρει να αναγεννηθεί το τμήμα, σε όλα τα επίπεδα (αγωνιστικό, εμπορικό, διοικητικό, scouting, ακαδημίες κτλ).
Β. Το σύνδρομο του νεόπλουτου
Μετά από χρόνια πείνας, ο κόσμος βλέπει παντεσπάνι. Μοιραία, το άδειο στομάχι γουργουρίζει και οι προσδοκίες εκτοξεύονται. Στο εξής, η πίεση προς τη διοίκηση θα είναι ολοένα και μεγαλύτερη με την πρόφαση της άμεσης επιστροφής στους τίτλους. Ωστόσο, (όπως είπε και ο Κάλας) η Ρώμη δε χτίστηκε σε μία μέρα. Η διοίκηση του μπάσκετ οφείλει να βάλει φρένο, εξηγώντας με σαφήνεια στους φιλάθλους ότι υπάρχει συγκεκριμένο project που θα εκτυλιχθεί σε εύρος 5ετίας.
Το business plan δεν προβλέπει μετεγγραφές αεροδρομίου και πυροτεχνήματα. Βασίζεται σε σταδιακή βελτίωση της ομάδας, με επενδύσεις σε φερέλπιδες value for money παίκτες που θα προσφέρουν τόσο σε αγωνιστικό επίπεδο (αρχικά) όσο και σε οικονομικό (μεταπωλητική αξία).
Απαιτείται, συνεπώς, ειδική μέριμνα στις ακαδημίες που θα γεννήσουν νέους Βεζένκοφ. Το μοντέλο της Παρτιζάν ενδείκνυται για να ξαναχτιστεί ο Αυτοκράτορας, εξοφλώντας παράλληλα τις υποχρεώσεις προς το άρθρο 99.
Εξ’ άλλου, το μοντέλο των παικταράδων είναι πρακτικά ανέφικτο…
Γ. Η διαχείριση της… αποθέωσης
Ο Αρβανίτης μπορεί να μετατραπεί από ‘αποδιοπομπαίος τράγος’ σε…‘successful Chief Executive Officer’. Μέχρι πρότινος, άκουγε τα εξ’ αμάξης και τώρα θα αντιμετωπίζεται ως ο πιο επιτυχημένος παράγοντας της τελευταίας 10ετίας… Η ανώμαλη μετάβαση από το ναδίρ στο ζενίθ δημιουργεί εύλογα ψυχολογικές μεταπτώσεις, λόγω του συναισθήματος αδικίας που νιώθει για τις παλαιότερες επικρίσεις. Οι πικρίες δεν πρέπει, όμως, να μετουσιωθούν σε δηλώσεις ρεβανσισμού καθώς θα οδηγήσουν σε αποσυσπείρωση. Όταν το μέλλον ανατέλλει, τα πάθη του παρελθόντος πρέπει να δύσουν…
Εξαιρετική προσοχή χρειάζεται, επίσης, στην αντιμετώπιση των κηφήνων που γλύφουν… κατ’ επάγγελμα τους δυνατούς.
Ως γνωστό, το πιο επικίνδυνο από όλα τα ζώα είναι ο κόλακας. Αν ο πρόεδρος και οι παράγοντες αισθανθούν… Καίσαρας, θα λειτουργήσουν με εγωπάθεια και θα αποτύχει το έργο τους. Η επιτυχία θα επέλθει μέσω των χαμηλών τόνων, τους οποίους υιοθετούσε η διοίκηση μέχρι σήμερα εκ θέσεως και εκ φύσεως.
Αντί επιλόγου…
Βρισκόμαστε, ακόμα, στους πρόποδες του βουνού. Η κορυφή είναι πολύ μακριά. Ο Άρης, όμως, δεν είναι απροστάτευτος οικονομικά. Έχει τα εχέγγυα να πρωταγωνιστήσει, αρκεί να ακολουθήσει το σωστό μονοπάτι.
Στη θέση του οδηγού, όπως όλα δείχνουν, θα είναι η διοίκηση Αρβανίτη, που σχεδίασε το ταξίδι. Αυτή βρήκε τις μπογιές, αυτή τα πινέλα, ας ζωγραφίσει τον Άρη που ονειρεύεται…
Η στήριξη είναι δεδομένη, όπως και η καλοπροαίρετη κριτική.
Ξεκινάμε!”
* Ο Γιάννης Ιωαννίδης αρθρογραφεί στο overlap.gr
