Μετά τον Ανδρέα Τάτο, ήταν η σειρά μιας άλλης μεταγραφής, του Γιάννη Ζαραδούκα, να… εξομολογηθεί στους οπαδούς του Άρη, να μιλήσει στον κόσμο της ομάδας, μέσω του Super Aris!
Αναλυτικά τα όσα είπε στην εφημερίδα του Super 3, ο μεσοαμυντικός του Άρη:
Εδώ και λίγες εβδομάδες, αποτελείς μέλος της οικογένειας του ΆΡΗ. Πως αισθάνεσαι γι αυτό;
«Εκείνο που ‘χω να πω, μετά απ’ αυτό το μικρό διάστημα που βρίσκομαι εδώ, είναι, ότι, πραγματικά, αισθάνομαι ότι έφυγα από μια μεγάλη ομάδα, και πήγα σε μία άλλη μεγάλη ομάδα. Αυτό, ακριβώς, που ήταν και το κυριότερο κίνητρο για τον ερχομό μου στον ΆΡΗ. Η εξασφάλιση της συμμετοχής μου στην Εθνική, θα γίνονταν μόνο μέσω μιας μεγάλης ομάδας κι ο ΆΡΗΣ αποτελούσε τη καλύτερη επιλογή που θα μπορούσα να κάνω για να συμβεί αυτό. Μπορώ να πω ότι αισθάνομαι, ήδη, δικαιωμένος γι αυτήν μου την επιλογή, αφού, ψυχολογικά αισθάνομαι πολύ καλύτερα, πλέον, μετά το δύσκολο διάστημα που πέρασα, λόγω του τραυματισμού μου κι αυτό έχει ως επακόλουθο, μέρα με τη μέρα ν’ αρχίζω να επανέρχομαι στα επιθυμητά επίπεδα απόδοσης.»
Πριν πάρεις την απόφαση σου αυτή, υπήρξαν κάποιοι ενδοιασμοί σε σένα κι αν ναι, ποιοι ήταν αυτοί;
«Επειδή είναι γνωστή η κόντρα κι η αντιπαλότητα που υπάρχει ανάμεσα σε ΆΡΗ και ολυμπιακό, ο μόνος ενδοιασμός που είχα ήταν για τον τρόπο που θα με υποδέχονταν και θα μ’ αντιμετώπιζε ο κόσμος του ΆΡΗ. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι όσο διάστημα βρίσκομαι εδώ, παρατηρώ, ακριβώς το αντίθετο, αφού, η αντιμετώπιση που τύχαμε απ’ όλο τον κόσμο του ΆΡΗ, ήταν με μια λέξη, καταπληκτική. Όλες αυτές τις μέρες, μας έχει πλησιάσει με μια απίστευτή αγάπη και ζεστασιά, κάτι που, ειλικρινά, δεν έχω ξανασυναντήσει, ως τώρα, στη καριέρα μου. Όλη αυτή η εμπιστοσύνη που, απ’ την αρχή, μας έδειξε ο κόσμος είναι κάτι που εμάς, ψυχολογικά, μας ανέβασε πάρα πολύ.»
Σε διαβεβαιώνουμε ότι δεν υπήρχε καμιά περίπτωση να συμβεί κάτι τέτοιο. Εκτός, αν έβλεπε ο κόσμος ότι δεν σεβόσουν τη φανέλα κι έβλεπες τη παρουσία σου στον ΆΡΗ σαν αγγαρεία. Μετά, το έργο θα ‘ταν άλλο…
«Δεν υπήρχε περίπτωση, για κάτι τέτοιο, ειδικότερα, μετά απ’ αυτό που έζησα, στη πρώτη μου επαφή με τους φιλάθλους της ομάδας, όταν σηκώθηκα να κάνω ζέσταμα, στο προηγούμενο εντός έδρας αγώνα με την αεκ. Πρώτη φορά στη καριέρα μου ένοιωθα προς το πρόσωπο μου, τόσο μεγάλη αγάπη και σεβασμό απ’ τους οπαδούς της ομάδας, κάτι, που, όπως ήταν φυσιολογικό, μ’ άγγιξε πάρα πολύ. Θα τη χαρακτήριζα ως τη καλύτερη «ένεση» που μπορούσε να μου γίνει απ’ τον κόσμο της ομάδας…»
Δεδομένης, της, τωρινής, κατάστασης και θέσης, που, βρίσκεται ο ΆΡΗΣ,, δεν ένοιωσες ότι η απόφαση αυτή μπορεί να εμπεριείχε κάποιο ρίσκο;
«Όχι, δε με προβλημάτισε καθόλου αυτό. Είναι πολύ λογικό, όταν παίζεις σε μια μεγάλη ομάδα, σαν τον ΆΡΗ, να υπάρχουν, σε κάθε παιχνίδι, πολύ υψηλές απαιτήσεις και προσδοκίες, από σένα. Κάτι, που κάποιο παίκτη με στόχους και φιλοδοξίες, όπως εγώ, μόνο καλό μπορεί να του κάνει…»
Πως αντέδρασε ο ολυμπιακός, στην απαίτηση σου να πας στον ΆΡΗ;
«Είναι φυσιολογικό, σ’ οποιοδήποτε ζήτημα, η κάθε πλευρά να ‘χει τη δική της άποψη, τη δικιά της θέση και θέληση. Στη συγκεκριμένη, όμως, περίπτωση η, όποια, απόφαση, είχε να κάνει με το μέλλον το δικό μου κι έτσι το πρώτο και τελευταίο λόγο γι αυτήν, τον είχα εγώ και κανείς άλλος. Οπότε, εκεί τελείωσαν κι όλα…»
Η επίσημη θέση του ολυμπιακού, όμως, ποια ήταν; Ήθελε να σε παραχωρήσει στον ΆΡΗ;
«Η αλήθεια είναι, ότι, στην αρχή, έδειξε κι αυτός να ξαφνιάζεται λίγο, αφού, του φάνηκε παράξενο το ενδιαφέρον του ΆΡΗ για κάποιον ποδοσφαιριστή του. Βλέποντας, όμως, τη δική μου διάθεση και τ’ ότι ήμουν τόσο απόλυτος σ’ αυτήν, δεν μπορούσε να κάνει κι αλλιώς…»
Σε προηγούμενες δηλώσεις σου, είχες τονίσει, ότι, κάποιοι, μέσα στην ομάδα, πρέπει, άμεσα, ν’ αλλάξουν νοοτροπία, κάτι που μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους.
«Το θέμα είναι, ότι ορισμένα παιδιά, μπορεί, ίσως και λόγω του νεαρού της ηλικίας τους, να μην έχουν συνειδητοποιήσει, ακόμη, τον πραγματικό κίνδυνο που διατρέχει η ομάδα. Είναι ανεπίτρεπτο να χάνονται παιχνίδια και να λέμε συνέχεια πάμε για το επόμενο. Δεν οδηγεί πουθενά αυτό…Θα φτάσουμε στις τελευταίες αγωνιστικές και θα «ψαχνόμαστε»… Ήδη, εμείς, οι πιο έμπειροι παίκτες, έχουμε κάνει αρκετές συζητήσεις, σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα και νομίζω ότι η νοοτροπία και το σκεπτικό αυτό αρχίζει, σιγά σιγά, ν’ αλλάζει. Ακολουθούν δέκα τελικοί και μας ενδιαφέρουν μόνο οι νίκες και τίποτε άλλο. Εδώ που φτάσαμε, δεν είναι σχήμα λόγου αυτό, αλλά μια σκληρή πραγματικότητα που όλοι μας πρέπει να συναισθανθούμε, δίνοντας το 100% των δυνάμεων μας, ώστε να βγάλουμε την ομάδα απ’ αυτή τη δύσκολη θέση.»
Μακάρι,(…κι η αλήθεια είναι ότι δεν πάει άλλο), να γίνει πράξη αυτό, αρχής γενομένης απ’ τον αγώνα της Δευτέρας στο Πλατανιά…
«Πιστεύω, ότι η γενικότερη εικόνα της ομάδας, εδώ και λίγο διάστημα, έχει αρχίζει κι αλλάζει προς το καλύτερο. Παρουσιάζουμε πολύ πιο βελτιωμένη εικόνα, πλέον, κάτι που ευελπιστώ να συνεχιστεί και στο ματς με τον Πλατανιά. Θα ‘ναι, μια πραγματική μάχη, αφού, τόσο εμείς, όσο κι οι αντίπαλοι μας καιγόμαστε για τη νίκη. Μια μάχη, που οφείλουμε, επιτέλους, να κερδίσουμε, αφού, τα περιθώρια, ακόμα και για ισοπαλία, πια, δεν υπάρχουν…»
