H “σημαία” του ποδοσφαιρικού Άρη, ο Ντίνος Κούης, μίλησε για όλους και για όλα σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση για τον σύλλογο, το χθες, το σήμερα, αλλά και το μέλλον.
Αναλυτικά όσα είπε στο Yellow Radio 92,8:
Για τον σύλλογο δυστυχώς δεν έχουμε βρεθεί σε καλή κατάσταση τόσα χρόνια, αλλά φέτος γίνεται κάτι καλό και θα φτάσουμε εκεί που πρέπει να φτάσουμε.
Για το παιχνίδι με την Σαιντ – Ετιέν:
Θεωρώ ότι παίξαμε το πρώτο παιχνίδι μέσα στο Σαιντ – Ετιέν ήταν ένα γήπεδο που είχε πολύ ομίχλη και δυσκολευόμασταν όλοι οι παίκτες, στο πρώτο ημίχρονο βρεθήκαμε ισάξια και καταφέραμε να ισοφαρίσουμε στο τελευταίο λεπτό του χρόνου και στην επιστροφή ο Σεμερτζίδης έβαλε με κεφαλιά το γκολ.
Στο δεύτερο ημίχρονο δεχτήκαμε γρήγορα γκολ και παίζαμε με μια ομάδα που ήταν όλος ο κορμός της Εθνικής Γαλλίας. Ήταν και άλλα χρόνια τότε με μεγάλους παίκτες που λείπουν από το σημερινό ποδόσφαιρο.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση, αφού τελείωσε ο παιχνίδι και ήρθαμε στο Χαριλάου να παίξουμε με την Σαιντ – Ετιέν, φτάσαμε σε σημείο να πιστεύουμε το ότι θα προκριθούμε.
Ήταν γεμάτο το γήπεδο όταν βγήκαμε, έπεσαν πολλά χαρτάκια μέσα στον αγωνιστικό χώρο, η υποδοχή ήταν υπέροχή.
Με εκείνη την ομάδα δημιουργήσαμε και κερδίσαμε πολλά, απλά μας έλειπε μόνο ένας τίτλος και είναι παράπονο και δικαιούμασταν να πάρουμε έναν τίτλο.
Για τον Όλε:
Μιλάμε για μεγάλο παίκτη και χαρακτήρα, πήραμε πολλά και κυρίως ο χαρακτήρας του το ξανά τονίζω, είχε τα πάντα και δεν ήρθε σαν μεγάλος ποδοσφαιριστής στον Άρη και πρόσφερε πολλά και τον ευχαριστούμε. Είχαμε μια ομάδα που ανά πάσα στιγμή μπορούσαμε μέσα σε 5 λεπτά να βάλουμε και 4 γκολ.
Για τον τότε πρόεδρο της ομάδας:
Όταν ξεκίνησα να μιλάω για να έρθω στον Άρη συνομιλούσα με τον Νίκο τον Καμπάνη στη συνέχεια το ‘74 άλλαξε ο Καμπανης και ήρθε ο Γρηγοριάδης τότε πήγα εγώ στον Άρη και είχε δώσει ένα σεβαστό ποσό στον Αγροτικό Αστέρα, γιατί εμένα με πίστευε πολύ ο Στάνκοβιτς και η πρεμιέρα μου έγινε με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ, που καταφέραμε να γυρίσουμε το παιχνίδι εκεί που χάναμε και κερδίσαμε.
Εγώ μεγάλωσα με όλους αυτούς του κορυφαίους παίκτες που ήμασταν στην ομάδα, όταν πήγα στον Άρη είχανε σταματήσει αρκετοί αλλά πρόλαβα πολλούς παίκτες. Έπαιξα ένα 1 μισή χρόνο μαζί τους και μετά αποχώρησαν.
Τότε για να μπεις στο Χαριλάου έβγαινες στο δρόμο και όλοι μου ζητούσαν εισιτήριο γιατί δεν υπήρχαν εξαφανιζόντουσαν μέσα σε μια μέρα. Η απόδοση μου ήταν πάρα πολύ καλή και δικαιώθηκα και εγώ και ο προπονητής μου.
Εγώ μέχρι το ’90 με ‘91 που έπαιζα και όλοι οι παίκτες βοηθούσαμε τα νέα παιδιά, γιατί έτσι μας έμαθαν οι πιο παλιοί και ήμασταν μια οικογένεια όλοι μαζί.
Δεν θα μπορούσαμε να λέμε την ιστορία και να μην την πανηγυρίσουμε, έχουμε και συνομιλία μια φορά την εβδομάδα τουλάχιστον με όλα τα παιδιά που παίζαμε μαζί, λέμε ότι όταν μια ομάδα πάρει το πρωτάθλημα αν θέλει να το πανηγυρίσει μετά από 20 χρόνια, αν μαζέψει 4 άτομα θα είναι μεγάλη επιτυχία γιατί σήμερα οι παίκτες των ομάδων οι περισσότεροι είναι ξένοι τότε ήμασταν όλοι Έλληνες.
Το μυστικό εκείνης της ομάδας του Άρη:
Είχαμε ξεκινήσει από τον αείμνηστο Παναγούλια, έφτιαξε αυτή την ομάδα γιατί την πίστεψε και στη συνέχεια την πήρε ο Τσατσέφσκι που μας δούλεψε πολύ στο θέμα της φυσικής κατάστασης και τέλος μας πήρε ο Σασία ο οποίος μας απογείωσε τον κάθε παίκτη στο θέμα της ψυχολογίας.
Στο ποδόσφαιρο η ψυχολογία είναι ένα σημαντικό κομμάτι για να φτάσεις σε υψηλό επίπεδο.
Ο Παναγούλιας ήταν δάσκαλος σε όλα αυτά, βοήθησε πολλούς παίκτες μαζί με εμένα και πίστευε στον Έλληνα παίκτη.
Θυμάμαι το παιχνίδι με τον Εθνικό, κατέβηκε δυο φορές και μας έβαλε δύο γκολ, χάσαμε και εμείς πέναλτι ήμασταν πάρα πολύ καλοί αλλά δεν μας ήθελε η μπάλα και αυτό που θυμάμαι είναι ότι σηκώθηκε όλο το γήπεδο και μας χειροκροτούσε παρόλο που χάσαμε.
Ποιος προπονητής άφησε το στίγμα του στην καριέρα σου:
Πάντα ο πρώτος μένει μέσα στην ψυχή σου, θεωρώ ότι ο Στάνκοβιτς για εκείνη την εποχή ήταν ένας πολύ προχωρημένος προπονητής, στη συνέχεια εγώ είχα ένα καλό, επειδή από την ώρα που πήγα στον Άρη μέχρι που έφυγα, στην προπόνηση δεν μπορούσε να με περάσει κανείς και νομίζω ότι αυτό το εκτιμούσαν οι προπονητές και με είχαν σαν πρότυπο .
Από κανέναν δεν έχω παράπονο και πάντα προσπαθούσα να πάρω τα θετικά από όλους τους προπονητές και κέρδισα πάρα πολλά.
Αυτό που δεν θα αλλάξει δυστυχώς και θα το ήθελα πάρα πολύ είναι ότι δύσκολα θα βρεθεί ένας παίκτης τώρα να κάνει τόσες συμμετοχές με την φανέλα του Άρη όσες έκανα και εγώ.
Όταν παίζεις πολλά χρόνια σε μια ομάδα και δένεσαι όπως ήμουν εγώ στον Άρη, δεν θέλεις και ο ίδιος μετά να φύγεις είναι σαν οικογένεια σου.
Πρώτη φορά το λέω αλλά έδωσε ο Παναθηναϊκός στον Άρη 45.000.000 και 15.000.000 σε εμένα και τότε μάλιστα δεν με έδωσαν και εγώ δεν το ήξερα, μετά το έμαθα.
Για το ότι κατάφερε να μην πάρει πότε κόκκινη κάρτα στην ποδοσφαιρική του καριέρα:
Για μένα προσωπικά το θεωρώ το μεγαλύτερο επίτευγμα να μην έχω πάρει ούτε με την Εθνική Ελλάδας, ούτε με τον Άρη, σε όλη την διάρκεια της καριέρας μου δεν έχω αντικρίσει ποτέ μου κόκκινη κάρτα.
Για την Εθνική Ελλάδας:
Έπαιξα με μεγάλους παίκτες κυριολεκτικά και σε πολύ σημαντικά παιχνίδια και από αυτά παίρνεις και την μεγάλη ψυχολογία για την συνέχεια.
Αυτό που δεν θα ξεχάσω είναι ότι μέχρι το ‘80 ήμουν ο Κώστας ο Κούης αυτός που μου άλλαξε το όνομα ήταν ο Διακογιάννης και με έκανε Ντίνος Κούης.
Για τον σημερινό Άρη :
Κάνω μια σύγκριση από την περσινή ομάδα με την φετινή, βλέπω μια ομάδα που έχει διάθεση και αγωνιστικότητα και δεν τα παρατάει, λέει θα κερδίσω και το κάνει, συν ότι φαίνεται ότι βρίσκεται σε πολύ καλή φυσική κατάσταση, αλλά μέχρι στιγμής δείχνει ότι έχει ετοιμοπόλεμους ποδοσφαιριστές και αυτό οφείλεται στην πολύ καλή δουλειά που κάνει ο προπονητής και στους παίκτες που είναι ορεξάτοι.
Του χρόνου δυσκολεύει το πρωτάθλημα φυσικά, γιατί άλλο η δεύτερη κατηγορία και άλλο η πρώτη, υπάρχουν παίκτες που μπορούν να προσφέρουν αλλά, αυτό σημαίνει ότι η ομάδα θέλει ενίσχυση για τη νέα χρονιά και έχει δυνατότητα θα έλεγα, αν κάνει κάποιες καλές μεταγραφές τώρα τον Γενάρη και μείνουν και του χρόνου Θα βοηθήσουν την ομάδα.
Έχω δει παιχνίδια θεωρώ ότι αυτό που έχει καταφέρει ο Δημήτρης Σπανός με τον Παύλο Μυροφορίδη είναι πολύ μεγάλη επιτυχία και φαίνεται από το πάθος και όταν πετυχαίνουν ένα γκολ πανηγυρίζουν όλοι μαζί σαν οικογένεια στη κερκίδα των φιλάθλων, ότι γινόταν παλιά το βλέπουμε και τώρα.
Εύχομαι να συνεχίσουμε όπως είμαστε στο πρωτάθλημα και να ανεβούμε στην μεγάλη κατηγορία.
Για τον κόσμο του Άρη:
Αυτό που με ικανοποιεί είναι ότι συσπειρώθηκε ο κόσμος, γιατί τελευταία δεν ήταν όπως έπρεπε να είναι, αλλά βλέπω ότι η χρονιά αυτή που ξεκίνησε ο κόσμος ήρθε πιο ζεστά στο γήπεδο και με ικανοποιεί απόλυτα.
Για τα νέα παιδιά από τις ακαδημίες:
Ταλέντα υπάρχουν αλλά δεν τους δίνεται η ευκαιρία να το αποδείξουν, ο Έλληνας έχει και τα κακά του αλλά νομίζω ότι τα νέα τα παιδιά και προπονούνται σωστά και θεωρώ ότι πρέπει να δοθούν ευκαιρίες.
Σήμερα ο ποδοσφαιριστής πρέπει να παίξει σε παιχνίδια για να αποδώσει, όχι μόνο από τη προπόνηση.
Έρχεται ένας ξένος ποδοσφαιριστής και τον αποθεώνουμε και σε ένα χρόνο τον διώχνει η ομάδα και θα πάρει και τόσα λεφτά, ενώ ο Έλληνας θα έρθει με λιγότερα λεφτά και θα μείνει και περισσότερο στην ομάδα και θα δεθεί.
Άρης του 1980: Οικογένεια.
Εθνική Ελλάδας: Τιμή για την φανέλα .
Περούτζια: Μοναδικό επίτευγμα.
Μπαράζ Βόλου: Πίκρα.
Χαριλάου: Το σπίτι μου.
Κόσμος του Άρη: Σεβασμός.
Άρης: ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
