Ο πανικός είναι ο χειρότερος σύμβουλος που μπορεί να έχει μια ομάδα στην προσπάθεια να πετύχει έναν στόχο της. Πανικός υπήρχε στο ξεκίνημα της χρονιάς και στα δύο βασικά τμήματα του συλλόγου, το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Η διαχείριση του πανικού έγινε με τελείως διαφορετικό τρόπο και έχει τελείως διαφορετικά αποτελέσματα. Στο μπάσκετ υπάρχει αγωνιστική ηρεμία και ένα πρόγραμμα σε όλα. Στο ποδόσφαιρο ο πανικός έχει φωλιάσει στο “Κλεάνθης Βικελίδης”.
Το φθινόπωρο ο πανικός είχε κυριεύσει το τμήμα μπάσκετ. Υπήρχε η κακή αντιμετώπιση του θέματος με το απαγορευτικό της FIBA, δημιούργησε ακόμα μεγαλύτερο πανικό το τραγικό ξεκίνημα με τις ήττες από Κηφισιά και Ρέθυμνο, κυρίως γιατί ο Άρης έχανε με κατεβασμένα χέρια και δεν… ήξερε το γιατί και πολλοί ήταν αυτοί που μιλούσαν για… παραμονή.
Η αλλαγή προπονητή και η παρουσία του Βαγγέλη Αγγέλου αντιμετωπίστηκε από την πλειοψηφία του κόσμου το λιγότερο με… δυσαρέσκεια. Δεν μπορεί κανείς να ξεχάσει ότι στην πρώτη ήττα του Αγγέλου, από τον Πανιώνιο με τραγική εμφάνιση στο Παλέ, ακούστηκαν φωνές από την κερκίδα που ζητούσαν την παραίτησή του. Στο ίδιο ματς ο Αγγέλου “συνελήφθη” πολλές φορές να γνέφει προς τους παίκτες του να μείνουν ήρεμοι.
Η διοίκηση στήριξε τον Αγγέλου σε έναν πολύ δύσκολο μήνα, το Νοέμβριο, με τέσσερις γερές… σφαλιάρες (Πανιώνιος, ΠΑΟΚ εντός, Ολυμπιακός, Απόλλων εκτός), γιατί έβλεπαν τα μέλη της την δουλειά που γινόταν. Σε όλες τις ήττες ο Αγγέλου προστάτεψε τους παίκτες, μπήκε μπροστά και πήρε την ευθύνη. Η ομάδα άρχισε να διώχνει τον πανικό τον Δεκέμβριο, όταν παρουσίασε τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης, ουσιαστικά της δουλειάς που γινόταν στις προπονήσεις.
Το 2013 κυλάει (σχεδόν) ιδανικά για τον Άρη που μετράει πέντε νίκες και δύο ήττες, από τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ και το Ρέθυμνο στο Παλέ, σ’ ένα “τρελό” παιχνίδι, με μια “τρελή” ομάδα. Δεν παύει να πρόκειται για “γκέλα”, η οποία όμως διορθώθηκε άμεσα.
Το τμήμα μπάσκετ αντιμετώπισε τον πανικό και το κακό κλίμα με συσπείρωση στην προπόνηση, πίστη στην δουλειά και πάνω από όλα πίστη των παικτών μεταξύ των, προς τον προπονητή, το υπόλοιπο σταφ και το αντίστροφο. Ο Άρης πλέον είναι μια “κανονική” ομάδα, η οποία παίζει μπάσκετ που ο κόσμος χειροκροτεί, γιατί βλέπει παίκτες να τα δίνουν όλα μέσα στο γήπεδο και να ξέρουν… γιατί παίζουν.
Αντίθετη διαχείριση στο ποδόσφαιρο
Στο ποδόσφαιρο έγιναν ακριβώς τα αντίθετα. Η λογική στο ξεκίνημα και τα πρώτα άτυχα αποτελέσματα ήταν αυτή: “Εντάξει, έχει δρόμο το πρωτάθλημα, δύο πέφτουν, θα βρούμε δύο ομάδες να βάλουμε κάτω…”. Οι καλές εμφανίσεις στα ντέρμπι με τις ομάδες του ΠΟΚ στον πρώτο γύρο (ισοπαλίες στο ΟΑΚΑ με ΑΕΚ, Παναθηναϊκό, ισοπαλία στην Θεσσαλονίκη με τον Ολυμπιακό) μάλλον έκαναν περισσότερο κακό, παρά καλό στην ομάδα.
Ο Νταβίντ Αγκάνθο είχε τονίσει τότε – και έχει σημασία το πότε – αμέσως μετά τον Ολυμπιακό πως αντίπαλοι του Άρη είναι η ΑΕΚ, η Κέρκυρα, η Βέροια, η Ξάνθη, ομάδες που ήταν περίπου στην ίδια θέση. Προφανώς και ελάχιστοι αντιλήφθηκαν πόσο σοβαρό ήταν αυτό που είχε πει.
Η πρώτη αλλαγή προπονητή έγινε μετά από ένα πολύ άσχημο αποτέλεσμα (0-2 με Πλατανιά στο “Κλεάνθης Βικελίδης”), η δεύτερη μετά από την βαριά ήττα στη Κομοτηνή από τον Πανθρακικό, που συνοδεύτηκε και από αλλαγή “διοίκησης” (από τη διοικούσα πήγαμε στη διοίκηση πρωτοδικείου), η τρίτη μετά από μια τραγική εμφάνιση με την ουραγό της βαθμολογίας (2-2 στην Κέρκυρα). Η τέταρτη, αν γίνει πριν το ματς με τον Ολυμπιακό, θα γίνει προφανώς μετά από νίκη. Ο Ρούμπεν Πουλίδο είπε πως οι αλλαγές προπονητών δεν βοήθησαν την ομάδα. Στην πράξη προφανώς αυτό αποδεικνύεται. Δεν γίνεται ο Άρης να είχε λιγότερους από 22 βαθμούς (όσους έχει σήμερα) αν έμενε ο Κατσαβάκης ή αν έμενε ο Πασιαλής ή αν έμενε ο Αλκαράθ.
Ο πανικός από ένα σημείο και μετά κυρίευσε τους πάντες μέσα στην ομάδα, κυρίως στην διοίκηση, που αποτελείται από ανθρώπους που σαφώς και λατρεύουν την ομάδα τους, αλλά είναι άπειροι. Αυτό αποδεικνύεται από την συμπεριφορά και την διαχείριση των καταστάσεων.
Πανικός δεν κυρίευσε τον κόσμο της ομάδας και αυτό είναι πραγματικά κάτι δεδομένο, πέρα από λαϊκισμούς ή καλοσύνες. Ο κόσμος του Άρη είχε ουκ ολίγες αφορμές να… ξεφύγει, όπως συμβαίνει σε άλλα “μαγαζιά”, αλλά είναι προφανώς ο πρώτος που γνωρίζει πως στόχος της ομάδας είναι η παραμονή στην κατηγορία με κάθε κόστος. Αυτό δυστυχώς δεν το είχαν αντιληφθεί όσοι έπρεπε και μέσα στον πανικό και την απειρία, η ομάδα άλλαξε τέσσερις προπονητές σε διάστημα λιγότερο των οχτώ μηνών. Ο κόσμος δεν ζητάει σήμερα τίποτα άλλο πέρα από την σωτηρία της ομάδας. Δίνει τα πάντα και ζητάει ένα πράγμα. Μακάρι αυτή η νίκη επί του Παναθηναϊκού να κρύψει τον πανικό, να επαναφέρει την ηρεμία, γιατί αν μη τι άλλο αυτή η ομάδα (της Κυριακής, του β’ ημιχρόνου με τον ΠΑΟΚ…) έχει δυνατότητες σαφώς περισσότερες από το να παλεύει με την Βέροια και την Κέρκυρα για την παραμονή της…
