Τέλος Ιουνίου και μετά από μία απαραίτητη παύση, η εβδομαδιαία, Σαββατιάτικη στήλη επανέρχεται, σιγά σιγά. Η επαναφορά του Άρη είναι το μεγάλο ζητούμενο.
Με κύριο άρμα την ποδοσφαιρική ομάδα, αλλά και από κοντά το μπάσκετ, όπως και κάθε τμήμα του ερασιτέχνη, που αγωνίζεται η κιτρινόμαυρη φανέλα με τον θεό του πολέμου στο στήθος. Επαναφορά σε όλα τα επίπεδα. Σε δομή, σε λειτουργία, σε οργάνωση, σε στόχους, σε αγώνα να επιτευχθούν αυτοί, σε εξέλιξη.
Παρουσία
Πολλοί συνοπαδοί, στην κατάκτηση του ελάχιστου στόχου, της ευρωπαϊκής θέσης, έφερναν ως αντίλογο τις μη προκρίσεις σε κομβικά παιχνίδια, στο πρόσφατο παρελθόν και δυσανασχετούσαν. Μάλιστα, τραβούσαν στα άκρα την κριτική με την άποψη”ε, ας μην βγαίνουμε Ευρώπη αν είναι έτσι”, να ακούγεται από κάποιους. Κατανοητό, σε κατάσταση στιγμιαίου θυμού. Ως εκεί. Η παρουσία του Άρη στην διαδικασία κληρώσεων της UEFA για 5η συνεχόμενη χρονιά, σηματοδοτείται από την διπλή αναμέτρηση, με την Αραράτ Αρμενίας ή την Εγνατία Αλβανίας στην παρούσα φάση. Η συνεχής παρουσία του Άρη σε συνεχείς ευρωπαϊκές κληρώσεις είναι πολλαπλά απαραίτητη, μέχρι να “βρεθεί η στιγμή” για το παραπάνω βήμα. Αποκτάται νοοτροπία, ακούγεται ο Σύλλογος, υπάρχει, ανεβάζει αξία.
Α.Ε.Λ. Λεμεσού, Μόλντε, Κόλος Κοβαλίβκα, Αστάνα, Γκόμελ, Μακάμπι Τελ Αβίβ .
Έξι (6) ομάδες αντίπαλοι, στα τέσσερα προηγούμενα χρόνια. Δύο χρονιές, η πρώτη και η τελευταία, που έπαιξες στο όριο τις προκρίσεις αδικώντας εν πολλοίς τον εαυτό σου στα πρώτα παιχνίδια, σε Νορβηγία και Ισραήλ. Στο ενδιάμεσο, μία μεγάλη αποτυχία στο μονό παιχνίδι/αποκλεισμό στο Χαριλάου, ένα σοκ. Σε αγώνα, ουσιαστικά, κεκλεισμένων θυρών, μία “πανδημία” ερασιτεχνικής συμπεριφοράς, λάθη που θα ήταν παιδαριώδη και αστεία, στο κέντρο της άμυνας, αν δεν ήταν καταστροφικά. Μία καραμπινάτη αγωνιστική αποτυχία και πισωγύρισμα.
Την επόμενη χρονιά, ξανά, χαμένη ευκαιρία για να καλυφθεί το σφάλμα. Ένα ζευγάρι που, ο Άρης με την αγωνιστική συμπεριφορά του στο πρώτο ματς, έθεσε φαβορί τους Αζέρους. Στις ακτές της Ηπείρου, παλεύαμε να ισορροπήσουμε τα νεύρα μας με όσα βλέπαμε. Η μπάλα να περνάει σχεδόν μέσα απ’ το σώμα του τερματοφύλακα, αμυντικοί να κουτουλάνε αναμεταξύ τους. Η ρεβάνς άγγιξε τα όρια της αρχαίας τραγωδίας. Μία στιγμή, μία αποβολή, ένα μη δοθέν πέναλτι. Μπάζερ μπίτερ, που λένε και οι μπασκετικοί και στο καναβάτσο σε μία φάση, στις καθυστερήσεις των καθυστερήσεων, της παράτασης.
Η λεπτομέρεια, κατά μας, σε τουλάχιστον 5 περιπτώσεις στα παιχνίδια “κλειδί”, είναι κάτι που δουλεύεται, απαιτείται, διδάσκεται ως συμπεριφορά και προσέγγιση πρώτα και που η εκπαίδευση του παίχτη που θα βρεθεί “εκεί” έπεται της εκπαίδευσης του συνόλου, που μυείται στις λέξεις πειθαρχία, αγωνιστικότητα, συνέπεια και συγκέντρωση. Οι μεγάλοι κόουτς στα τέλη της δεκαετίας του 2000 αυτό μεταλαμπάδευαν στο σύνολο. Έτσι ήρθε η κεφαλιά του Αβραάμ, η επιμονή του Χαβίτο ή του “πεσκαντίτο” Ρουίζ. Έτσι, ο παίχτης ρολίστας, Τσέζαρεκ αποτέλεσε κομβικό γρανάζι σε μία εντός έδρας, πολύ πιο δύσκολη απ’ όσο αναμέναμε, πρόκριση. Κάποια, μόνο, παραδείγματα ως αποτέλεσμα σύγκρισης και συμπεριφοράς. Είχε και η τότε εποχή την δική της τραγωδία. Όταν χαλάρωσε η συγκέντρωση και υπερίσχυσε η αμετροέπεια, στο κατέβασμα, η μπάλα βρήκε το κότσι του Νάτσο…
Μέσες άκρες, αυτά συνέβησαν σε μία τετραετία που η ομάδα μας κλήθηκε να είναι συνεπής, να είναι κάθε χρόνο παρούσα στις κληρώσεις ευρωπαϊκών κυπέλλων, σε πρώτη φάση. Αυτό, αν εξαιρέσεις τις χρονιές 2007 και 2010/11 δεν συνέβαινε σχεδόν ποτέ εδώ, δυστυχώς ή καλύτερα, συνέβαινε δυσανάλογα σπάνια σε σχέση με αυτό που προστάζει το μέγεθος του Συλλόγου. Τώρα γίνεται. Η κατάκτηση στόχων, απαιτεί συνέπεια. Είναι “το άλφα”, στο αλφαβητάρι του πρωταθλητισμού.
Θέμα σχέσης
Ελαχιστοποιώντας και βελτιώνοντας τα αγωνιστικά λάθη, αυξάνονται οι πιθανότητές προκρίσεων, αναφέρει ένα ποδοσφαιρικό αξίωμα. Οδηγός οι αναμετρήσεις που αναφέρθηκαν, οι σχεδιασμοί ή μη πριν από αυτές, η αφ’ υψηλού ή όχι προσέγγιση σε σχέση με κάποιους αντιπάλους. Στον δρόμο μας, πλέον, Αρμένιοι ή Αλβανοί, με φαβορί τους πρώτους. Κωλοπετσωμένη ομάδα η Αραράτ, στο επίπεδο αυτό, φαντάζει φαβορί για την πρόκριση και ως ο πιθανότερος αντίπαλός μας, τέλη Ιουλίου και αρχές Αυγούστου. Τότε που θα ξέρουμε ήδη τον αντίπαλο του επόμενου γύρου. Βήμα βήμα. Η νοοτροπία που πρέπει να επανέλθει. Δουλειά και στόχος στο άμεσο, στο μπροστά. Έτσι θα δημιουργηθεί εκ νέου το όραμα. Η μεγάλη εικόνα. Τρώγοντας ανοίγει η όρεξη, με λίγα λόγια! Ο σχεδιασμός για το βάθος του χρόνου. Το βλέμμα στο αύριο. Στο σήμερα, δηλαδή. Στο τώρα, για την ακρίβεια.
Μετά την αποδεδειγμένη περσινή αποτυχία σε δομή ρόστερ, κλίμα αποδυτηρίων, μαζί με τις συνεχείς αλλαγές στον πάγκο, φαίνεται να αλλάζει ρότα το κιτρινόμαυρο καράβι. Εμπιστοσύνη σε ένα πρόσωπο αμφισβητούμενο, μεν, καθώς έχει θητεύσει αποκλειστικά σε θέσεις βοηθού στον πάγκο μας, περί Απόστολου Τερζή ο λόγος, με κύρια ευθύνη σχεδιασμού στον Κροάτη τεχνικό διευθυντή Ρόμπερτ Παλίκουτσα. Συνεργασία. Αλλαγή μοντέλου λειτουργίας. Από κοντά, προσθήκες, με πρόσφατη τον Γιώργο Γκουγκουλιά. Έναν άνθρωπο, γνώστη του αθλήματος και των αποδυτηρίων μας. Συνύπαρξη. Νέοι όροι και ρόλοι.
Όταν, λέω πως, θέτω εαυτόν στην υπηρεσία του Συλλόγου, του Άρη, όταν νοούμαι οπαδός του, στηρίζω. Έχω άποψη μεν, αντίθετη κάμποσες φορές, την καταθέτω, αλλά εμπιστεύομαι τους έχοντες την ευθύνη. Αυτή είναι η στάση μου.
Οι έως και σήμερα κινήσεις δείχνουν πως κάποιοι ήταν έτοιμοι. Πωλήσεις, αποδεσμεύσεις, μεταγραφικές επιλογές που ήδη προστέθηκαν στο ρόστερ. Επαναλαμβάνω πως, δεν θα σταθώ στα πρόσωπα που ηγούνται του τεχνικού επιτελείου. Ένας λόγος αποχής μου από τα πράγματα, για λίγο καιρό, ήταν και αυτός, εξάλλου. Χρειάζεται καθαρό μυαλό και όχι βαριές κουβέντες και ανάθεμα και βαδίζοντας στην πέμπτη δεκαετία της ζωής, οφείλω να ακολουθώ αυτό τον δρόμο. Ο Άρης αναδομείται, καθώς αυτό αποφασίστηκε και σε μεγάλο βαθμό η συμπεριφορά και οι κινήσεις δύο εβδομάδων με “έφεραν”, ξανά, κοντά. Είναι σχέση η ομάδα. Νιώθεις, αγαπάς, φωνάζεις, τραγουδάς, δακρύζεις, βραχνιάζεις, οραματίζεσαι, είσαι κοντά ή απομακρύνεσαι φορές. Στο τέλος, ξέρεις έστω κι αν είσαι μεγάλος πως, ότι κι αν σου είπαν, δεν ξεκόβεις! Αυτό είναι το νόημα, που λέει και το σύνθημα.
Κιβωτός πρόκρισης
Κουβέντα για τις ποδοσφαιρικές επιλογές θα γίνει μπόλικη και από το podcast Ole Ole Ole, που και αυτό αναδιοργανώνεται. Είπαμε, εξέλιξη. Κοντά στον Σύλλογο, οφείλουμε πρώτιστα εμείς να βελτιωνόμαστε. Υπάρχουν εκκρεμότητες, πωλήσεων και μεταγραφών. Ο ποδοσφαιρικός Άρης δείχνει να λειτουργεί με γνώση και πλάνο. Σαν να ήταν έτοιμος, με αρκετή προεργασία. Ευχάριστο σημάδι.
Σημάδι, ίσως, να αποτελεί και η βιβλική αναφορά στο Αραράτ, της Αρμενίας, που έφερε η κληρωτίδα. Όρος που προσάραξε η Κιβωτός του Νώε, μετά τον κατακλυσμό. Αυτά αναφέρονται στο βιβλίο της Γένεσης. Μοιραία, στον Άρη που μεγαλώσαμε, λατρεύω τις αναφορές σε τέτοιους συμβολισμούς. Ζήτημα πρώτο, λοιπόν, για εμάς, ως ομάδα, ως οικογένεια, να βρούμε ξανά ξηρά, μετά από μία περίοδο που περιπλανηθήκαμε κάμποσο, ως αποτέλεσμα αρκετών λάθος επιλογών μας.
Η πρώτη αποστολή, με κωδικό όνομα “κιβωτός πρόκρισης”, είναι μπροστά μας. Ίσως να γίνει”Εγνατία”. Δεν είναι στο χέρι μας. Σε αυτό βρίσκονται η συστράτευση, το καθαρό μυαλό, η όρεξη, το όραμα, η σοβαρότητα, ο συνεχής αγώνας, η πειθαρχία και το κυνήγι του αποτελέσματος. Μόνο Άρης!
ΥΓ Εκλογές την Κυριακή. Ξανά. “Σκλάβος είναι όποιος περιμένει να τον σώσουν”!
Σάββατο, 24 Ιουνίου 2023
“ο Χιούι”
