Ο Ζόραν Μιλίνκοβιτς έχει μιλήσει αρκετά. Είπε ουκ ολίγα. Όχι όμως τόσα όσα ανέφερε για μια διαφορετική πλευρά του εαυτού του. Η… “αποκάλυψη” του Μιλίνκοβιτς σε μια μοναδική συνέντευξη: Ο Άρης, το Άγιο Όρος, ο Πατέρας Παΐσιος και η “επόμενη μέρα”! Όλα όσα είπε στον “Super Aris”, σε μια πράγματι διαφορετική συνέντευξη που θα συζητηθεί!
Σας καλωσορίζουμε στην οικογένεια του ΑΡΗ μας. Σας ευχόμαστε, ολόθερμα, κάθε επιτυχία, διαβεβαιώνοντας σας, ότι αν κάνετε απερίσπαστος τη δουλειά σας, προασπίζοντας με κάθε τρόπο τα συμφέροντα του ΆΡΗ, δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτα και κανένα. Ο κόσμος του ΑΡΗ, θα ‘ναι πλάι σας και θα σας στηρίξει όλες του, τις δυνάμεις…
«Θέλω να σας ευχαριστήσω για αυτά σας τα λόγια. Είναι ότι καλύτερο μπορούσα ν’ ακούσω από σας… Μπορεί να ‘χω λίγες μέρες στην ομάδα, αλλά, ήδη, αρχίζω σιγά -σιγά να διαπιστώνω πόσο μεγάλο δίκαιο είχε ο Ζόραν (Λόντσαρ), όταν μου έλεγε για το πόσο παθιασμένοι είναι και τι ακριβώς σημαίνει για τους οπαδούς του ο ΆΡΗΣ. Μια εικόνα, χίλιες λέξεις και νομίζω ότι η εικόνα του δακρυσμένου μικρού παιδιού, που αντίκρισα, αμέσως μετά το τέλος του παιχνιδιού με τον Λεβαδειακό, περιέγραφε τα πάντα…»
Το μεγαλύτερο κίνητρο για ν’ αποδεχτείτε τη πρόταση του ΑΡΗ, ποιο ήταν;
«Μα, όλα όσα άκουγα απ’ τον Ζόραν για την ομάδα και τον κόσμο της. Μας είχε κάνει, κάτι σαν πλύση εγκεφάλου, αφού, κάθε δεύτερη κουβέντα του, αφορούσε τον ΆΡΗ. Από διακοπές γύρισε, κι όταν τον ρωτούσαμε πως πέρασε, αυτός, πάλι, για τον ΆΡΗ και τον κόσμο του μας έλεγε…Πραγματικά, άκουγα καταπληκτικά πράγματα για όλα όσα αφορούν αυτό τον Σύλλογο κι επειδή είμαι άνθρωπος που μ’ αρέσει να λειτουργεί με τη καρδιά και το συναίσθημα ήθελα να τα ζήσω κι από κοντά.»
Σε κάποιες προηγούμενες δηλώσεις σας, αναφέρατε, ότι μονάχα στη Ρωσία και στην Ελλάδα θα πήγαινε να δουλέψει. Γιατί αυτό;
«Αφορά αυτό που σας έλεγα προηγουμένως. Αυτοί οι τρεις λαοί, εκτός της κοινής νοοτροπίας, χαρακτηριστικών, κουλτούρας και τρόπου ζωής, πάνω απ’ όλα, έχουν μάθει να λειτουργούν με βάση το συναίσθημα και την καρδιά. Για μένα δεν είναι μόνο τα λεφτά που μετράνε στη ζωή, υπάρχουν και πολλά άλλα σημαντικότερα πράγματα που είναι τελικά κι αυτά που μένουν…. Δεν ήθελα να πάω κάπου και να μη μπορώ να αισθανθώ άνετα κι οικεία. Κάπου, που να μη μπορώ να λειτουργήσω και να προσφέρω όλα όσα θέλω…»
Θέλετε να μας πείτε, δηλαδή, ότι η όλη κατάσταση στην Ελλάδα δε σας προβλημάτισε καθόλου στην απόφαση σας ν’ αποδεχτεί τη πρόταση του ΆΡΗ;
«Σας ξανατονίζω, ποτέ δε βάζω το οικονομικό, ως πρωταρχικό κριτήριο στο μυαλό μου. Για μένα, το θέμα της κρίσης, είναι ένα κοινό πρόβλημα που τ’ αντιμετωπίζει όλη η Ευρώπη. Για μας η Ελλάδα, πάντα, αποτελούσε το πρότυπο ανάπτυξης κι ευημερίας κι είναι πολύ κρίμα, για μια χώρα, με τέτοια ιστορία και προσφορά στην ανθρωπότητα να τραβάει όλα αυτά που τραβάει σήμερα. Εύχομαι, το συντομότερο δυνατό, η χώρα σας, που για μένα αποτελεί την ιστορικότερη της Ευρώπης, να βγει απ’ αυτή τη κρίση. Με την Ελλάδα, όπως και τους περισσότερους συμπατριώτες μου, με συνδέουν πολλά. Έχω πάει πάρα πολλές φορές στο Άγιο Όρος και καταλαβαίνω, απόλυτα, όλα αυτά που περνάει τα τελευταία χρόνια ο Ελληνικός λαός. Κάτι που προέβλεπε και ο Γέροντας Παίσιος στα βιβλία του…»
Σας βλέπουμε ιδιαίτερα ενημερωμένο…
«Πιστεύω πάρα πολύ στη θρησκεία κι ειδικά για τον Πατέρα Παισιο, ο σεβασμός που τρέφω για το πρόσωπο του είναι τεράστιος. Όχι, μόνο έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του, αλλά, για μένα αποτελούν δρόμο και τολμώ να πω ότι, δεν πάω πουθενά χωρίς αυτά…Είναι κάτι που πρώτη φορά, λέω δημόσια…»
Αφού η συζήτηση πήγε σε θρησκευτικόπολιτικοοικονομικό επίπεδο, πως βλέπετε τη προσπάθεια ένταξης της χώρας σας στην Ευρωπαϊκή ένωση;
«Αν βελτιωθεί το κοινωνικό και βιοτικό επίπεδο του λαού, τότε, ναι, είμαι θετικός. Βλέποντας, όμως, τι συμβαίνει στις χώρες που βρίσκονται ήδη στην Ε.Ε., δε νομίζω, ότι μπορεί κανείς να ‘ναι ιδιαίτερα αισιόδοξος ή να εγγυηθεί, για κάτι τέτοιο.»
Η Σερβία, πάντως, μπροστά σ’ αυτό το ενδεχόμενο, αναγκάστηκε να κάνει πράγματα που, σίγουρα, όχι μόνο δεν ήθελε η συντριπτική πλειοψηφία του λαού της, αλλά, κινδυνεύει ακόμα και με την απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αναφερόμαστε, φυσικά, στη σύλληψη και την παράδοση των Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, Ράντοβαν Κάρατζιτς, Ράτκο Μλάντιτς, στο Διεθνές Δικαστήριο και την σκέψη γι αναγνώριση του σπουδαιότερου( ιστορικά και θρησκευτικά) τόπου των Σέρβων, του Κοσσυφοπεδίου. Αξίζουν, τελικά, όλα αυτά για ένα αποτέλεσμα τόσο αμφίβολο;
«Αναμφίβολα και όχι, δεν αξίζουν. Θα σας πω όμως κάτι…Μπορεί, όντως, ν’ αναγκαστήκαμε σε κάποια βήματα που κανείς μας δεν τα ήθελε, αλλά κι εμείς, είμαστε ένας λαός με μεγάλη ιστορία και κανένας μας δε θα δεχτεί ποτέ, ότι το Κοσσυφοπέδιο δεν είναι δικό μας. Κατ’ αρχήν, πραγματικά, δεν πιστεύω ότι θα βρεθεί ο άνθρωπος που θα κάνει αυτό το πράγμα και θα υπογράψει ένα τέτοιο χαρτί…
Ακόμα κι αν το κάνει, πάντως, εμείς, θα φροντίσουμε να κρατήσουμε τη φλόγα του Κοσσυφοπεδίου, ολοζώντανη, μέσα μας μεταφέροντας την, απ’ τα παιδιά, στα εγγόνια μας κι απ’ αυτά στα δισέγγονα μας, όσες γενιές κι όσους αιώνες κι αν χρειαστεί…
Ίσως, αυτοί, που, τώρα, μας αναγκάζουν, τότε, να μην είναι τόσο δυνατοί…
Όπως και να ‘ναι, εμείς θα το ‘χουμε πάντα μέσα μας και δεν θα το ξεχάσουμε με τίποτα. Είναι δικαίωμα, που δε πρόκειται να μας το στερήσει κανένας…
Μπορούν να σε πάρουν το σπίτι, τα λεφτά, τη γη σου, τα πάντα… Αλλά ποτέ τη ψυχή σου…
Αυτή τη κρατάς και τη παραδίδεις μόνος σου…»
Δε θέλαμε να φτάσουμε, εκεί, αλλά, αφού, το ‘φερε η συζήτηση θα κάνουμε μια απλή αναφορά. Σα Σέρβος, τη φωτογραφία του παίκτη του συμπολίτη, με τη φανέλα του UCK, πως την είδατε και τι απήχηση είχε στη πατρίδα σας;
«Στη Σερβία δεν το αποκάλυψε κανείς. Ούτε εμείς το ξέραμε… Όταν ήρθαμε εδώ το μάθαμε… Θα’ θελα να μείνω, μόνο, στα λόγια που μου είπε ο πρόεδρος όταν με πρωτοσυνάντησε. Μια φορά ΆΡΗΣ, μια ζωή ΆΡΗΣ. Πραγματικά, δε μ’ απασχολεί, οτιδήποτε, συμβαίνει σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Μόνο, ο ΆΡΗΣ μ’ ενδιαφέρει…»
Το γυρνάμε λοιπόν και σας ρωτάμε, πως αισθάνεστε που τη χρονιά των 100 χρόνων του ΆΡΗ κάθεστε στο πάγκο του;
«Ο ΆΡΗΣ είναι μεγάλη ομάδα κι εγώ, όχι απλά αισθάνομαι, περηφάνια και τιμή, αλλά και πολύ μεγάλη υπευθυνότητα που μου ανατέθηκε, ειδικά, αυτή τη περίοδο, το συγκεκριμένο πόστο. Μια θέση που τίμησαν μεγάλα ονόματα της χώρας μου, όπως ο Τσίριτς, ο Στάνκοβιτς, ο Ζετς κι ο Μπάγεβιτς. Η παρουσία όλων αυτών των ανθρώπων, αποτελεί μεγάλη κληρονομιά, για μένα και θα ‘θελα να φανώ αντάξιος της.»
Απ ‘όλα όσα έχετε δει ως τώρα, είστε αισιόδοξος για τη τελική έκβαση της προσπάθειας σας; Ξέρετε, η αισιοδοξία είναι ένα ζητούμενο αυτή τη στιγμή…
«Δεν είναι η πρώτη φορά που αναλαμβάνω δύσκολες αποστολές. Αν υπάρχει υποστήριξη, είμαι βέβαιος ότι σιγά-σιγά η ομάδα θα γίνεται όλο και καλύτερη, οδηγούμενη, τελικά, σε ασφαλή νερά…»
Έχετε περάσει και χειρότερα δηλαδή…;
«Ναι… Αυτό που διαπίστωσα, απ’ όλη την οικογένεια του ΆΡΗ είναι ότι όλοι έχουν διάθεση να προσφέρουν. Γενικότερα, είδα ότι, αυτός ο Σύλλογος, έχει όλα τα φόντα μιας μεγάλης ομάδας, που σίγουρα δεν της αρμόζει να βρίσκεται σ’ αυτή τη θέση…»
Υπάρχει γιατρειά, πως το βλέπετε…;
«Φυσικά και υπάρχει. Όσο δύσκολη κι αν είναι μια κατάσταση πάντα υπάρχει το φάρμακο, αρκεί, να υπάρχει ηρεμία και να μείνουμε ενωμένοι, μπροστά σε κάθε πρόβλημα και κάθε δυσκολία…»
Επιμένουμε λίγο σ’ αυτό γιατί το θεωρούμε κάτι πολύ σημαντικό για την μετέπειτα πορεία .Πρέπει, το συντομότερο, η ομάδα ν’ αρχίζει ν’ ανεβαίνει, ώστε, ο κόσμος να πιστέψει σ’ αυτή…
«Έχει τεράστια σημασία, για μας, ο κόσμος, ιδιαίτερα, αυτή την στιγμή, να συνεχίσει να βρίσκεται κοντά μας…
Όταν πρωτοήρθα φαίνονταν καθαρά στα μάτια των παικτών ότι δεν ήταν χαρούμενοι. Τους είδα, πολύ σφιγμένους, στεναχωρημένους, θα ‘λεγα. Το άσχημο ξεκίνημα που έκαναν αναβίωσε στις σκέψεις τους, τη περυσινή δύσκολη χρονιά που πέρασαν. Όλο αυτό, τους έχει στοιχήσει πάρα πολλά στο θέμα της αυτοπεποίθησης…»
Φανταζόμαστε ότι δουλεύετε πολύ πάνω σ’ αυτό το θέμα…
«Τα παιδιά, πλην της απώλειας αυτοπεποίθησης, το τελευταίο διάστημα είχαν ν’ αντιμετωπίσουν και μια πολύ μεγάλη αμφισβήτηση. Σ’ εκείνο ακριβώς το τομέα προσπαθούμε να δουλέψουμε. Να πείσουμε τους παίκτες ότι έχουν τις δυνατότητες, ν’ αλλάξουν την κατάσταση, ανατρέποντας τα εις βάρος τους δεδομένα…
Να πιστέψουν ότι μπορούν…
Και στα δυο ματς, που ήμουν μαζί τους, είδα από πλευράς των παιδιών, ότι υπήρξε αντίδραση, κάτι που σημαίνει ότι το πιστεύουν και, για μένα, αυτό λέει πολλά…
Αν συνεχίσουμε έτσι κι η τύχη πάψει, πλέον, να μας γυρνάει τη πλάτη, τ’ αποτελέσματα κι οι πολυπόθητες νίκες θα ‘ρθουν σύντομα… »
Κλείνοντας, τι μήνυμα θέλετε να στείλετε στο κόσμο του ΆΡΗ;
«Θα ‘θελα να ζητήσω απ’ όλο τον κόσμο της ομάδας να συνεχίζει να στηρίζει την ομάδα και τα νέα παιδιά που καλούνται να υπερασπίσουν τη φανέλα της. Είναι πολύ σημαντικό, ειδικά αυτές τις δύσκολες στιγμές, να μην αφήσουμε την ομάδα στη μοίρα της και να δώσουμε σ’ αυτά τα παιδιά την ενέργεια και την ώθηση που χρειάζονται, ώστε να βγάλουν την ομάδα απ’ αυτή τη θέση. Ομάδα και οπαδοί, έχουμε ακριβώς τους ίδιους στόχους και πρέπει να μείνουμε ενωμένοι, ως το τέλος…»
