Όσοι βιάστηκαν να προδικάσουν την εξέλιξη του αγώνα ΟΣΦΠ – ΑΡΗ , κρίνοντας από το αποτέλεσμα που έβλεπαν στην οθόνη της τηλεόρασης, βρέθηκαν στην δυσάρεστη θέση να μείνουν αποσβολωμένοι ακούγοντας την ισοφάριση της ομάδας. Το τελικό σφύριγμα του διαιτητή βρήκε τις δύο ομάδες ισόπαλες, με τον ΑΡΗ να παίρνει τον χρήσιμο πόντο.
Η παρουσία της ομάδας στο Καραϊσκάκη ήταν αυτή που έχουμε συνηθίσει όλα τα χρόνια. Χαμένες προσωπικές μονομαχίες, μηδαμινή κατοχή μπάλας, μηδενική ανάπτυξη , λάθη επί λαθών, δοσμένες ευκαιρίες χωρίς αντίσταση στους αντιπάλους. Ειδικά φέτος, ο ΑΡΗΣ στους αγώνες ντέρμπι δεν έδειξε καλύτερο πρόσωπο σε καμία έδρα. Μέχρι το 350 λεπτό, όπου δέχτηκε το πρώτο γκολ, ήταν ανήμπορος να δημιουργήσει έστω μία επίθεση. Ο ΟΣΦΠ μπήκε αποφασισμένος στο παιχνίδι , μιας και το κίνητρο που έχει για το πρωτάθλημα είναι τεράστιο. Ήθελε να καθαρίσει γρήγορα για να φτάσει την κορυφή. Πρέπει να τονιστεί ότι η ομάδα του Πειραιά φέτος δεν θυμίζει σε τίποτα το φόβητρο προηγούμενων χρόνων. Οι αδυναμίες του είναι πολλές. Γι’ αυτό η απογοήτευση που δημιουργούσε η εμφάνιση του ΑΡΗ , είχε λογική.
Το πρώτο ημίχρονο ήταν κάκιστο από την πλευρά της ομάδας και το 1-0 μοιάζει τιμητικό. Το 4-4-2 του προπονητή ήταν σωστή προσέγγιση , η απόδοση παικτών το έκανε ευάλωτο. Ο Ματέο δεν μπόρεσε να ακολουθήσει τον ρυθμό των αντιπάλων και ο Εμπακατά βρισκόταν πάντα ανάμεσα σε δύο χωρίς βοήθεια. Ο Πάλμα ήταν εκτός παιχνιδιού. Αμυντικά δεν βοήθησε καθόλου ενώ επιθετικά αναλώθηκε σε κακές προσωπικές ενέργειες. Ο Λάζαρος στα πλάγια, ήταν δύσκολο να κάνει τρεξίματα προς τα πίσω για να κυνηγήσει τον αντίπαλο μπακ στα overlap, με αποτέλεσμα ο Πίρσμαν να δέχεται συνεχώς πίεση. Στον άξονα ο Ντουκουρέ «χανόταν» από τις κινήσεις των αντιπάλων. Ο Νταρίντα έδειχνε να καταλαβαίνει τι πρέπει να κάνει αλλά δεν υπήρχαν συμπαραστάτες για να προωθήσει τη μπάλα. Φαμπιάνο και Μπράμπετς προσπαθούσαν να κόψουν ότι ήταν στο χώρο ευθύνης τους. Κάκιστος ΑΡΗΣ με προβληματική λειτουργία.
Το δεύτερο ημίχρονο είναι μια άλλη ποδοσφαιρική ιστορία. Η μετατόπιση του Λάζαρου δίπλα στον Γκρέι, η λιγότερη πίεση του Ολυμπιακού, αφού είχε πετύχει το δεύτερο γκολ, η είσοδος του Ετέμπο, Ιτούρμπε και Καμάτσο, άλλαξαν τον ρυθμό υπέρ του ΑΡΗ. Έκλεισαν οι εύκολοι διάδρομοι προς τα πλάγια, ο άξονας βρήκε τα πατήματα του για να κόβει μπάλες, η επίθεση έγινε πιο γρήγορη και όλα έγιναν αλλιώς. Τα προβλήματα του Ολυμπιακού βγήκαν στην επιφάνεια, ο ΑΡΗΣ πίεσε , απείλησε και πέτυχε δύο πανέμορφα γκολ. Στο πρώτο, ο Ιτούρμπε κυνηγάει χαμένη μπάλα , την κλέβει και καταφέρνει να πλασάρει τον τερματοφύλακα σε δεύτερο χρόνο.
Στο δεύτερο ο Πίρσμαν «χόρεψε» τον αντίπαλο του μέσα στην περιοχή και έστειλε την γλυκιά σέντρα στο πόδι του Καμάτσο που ήρθε πίσω από τους αμυντικούς. Ακόμα και η αλλαγή του Νταμπό είχε ουσία για το χρονικό διάστημα που έπαιξε. Πήρε μπάλες, έτρεξε στο κέντρο τους αντιπάλους , καθάρισε φάσεις με κεφαλιές. Ίσως ήταν το πρώτο παιχνίδι του ΑΡΗ που οι παίκτες που μπήκαν αλλαγή ήταν πιο έτοιμοι και συνειδητοποιημένοι για το τι πρέπει να κάνουν και πως. Μετά το 70ο λεπτό ο ΑΡΗΣ θα μπορούσε να κάνει ανατροπή νίκης. Με τόσο τραγικό αντίπαλο θα ήταν φυσιολογικό να την πετύχει. Η ψυχραιμία που έδειξαν όλοι , παρά τα δύο γκολ εις βάρος τους, η ηρεμία και η πίστη ότι μπορούν να καταφέρουν την αποφυγή της ήττας, πρέπει να πιστωθεί σε όλο τον team που βρέθηκε στον πάγκο. Δεν είναι εύκολο να γυρίσει ένα τέτοιο παιχνίδι. Στα θετικά , ο ΑΡΗΣ έπαιξε ένα καθαρό ματς, χωρίς φάουλ, σκοπιμότητες , ενώ στα αρνητικά μπαίνει η ανύπαρκτη παρουσία του πρώτου ημιχρόνου.
Η συζήτηση περί Κουέστα ή Σιαμπάνη είναι χωρίς ουσία. Η κρίση του προπονητή είναι αυτή που μετράει. Για οτιδήποτε παρασκηνιακό , ας περιμένουμε, ο χρόνος θα δείξει. Άλλωστε ο Σιαμπάνης περνάει σίγουρα τους διακριθέντες του ΑΡΗ, με την εμφάνιση του.
Την Τετάρτη ο ΑΡΗΣ έχει την ευκαιρία να πιστώσει αυτή την ισοπαλία , με νίκη εναντίον του ΠΑΟ και να βάλει θεμέλιο για την έξοδο στην Ευρώπη. Εκεί είναι τα βλέμματα στραμμένα και δικαίως.
