Είναι κατόρθωμα να χάνεις και η πλειοψηφία των φιλάθλων σου να είναι προετοιμασμένοι σ’ αυτό γιατί σε πιστεύουν όλο και λιγότερο. Αυτή η ομάδα φέτος δεν μπόρεσε ποτέ να πείσει ότι μπορεί να καταφέρει τους στόχους της.
Και όχι μόνο αυτό αλλά έδειξε ότι δεν αντέχει καμία πίεση και απαίτηση από κανέναν. Είτε είναι αγώνες πρωταθλήματος, είτε οι αγώνες κυπέλλου που χρειαζόταν σοβαρή προσπάθεια, δεν μπόρεσε να κάνει τα απαραίτητα μέσα στο γήπεδο. Το βασικό κατ’ αρχήν, να σκοράρει. Η αδυναμία να βάλει γκολ την έχει οδηγήσει να σκέφτεται αν θα μπορέσει να μπει στην εξάδα των play offs.
Όταν έβλεπε το πρόγραμμα των τεσσάρων αγώνων, αρχής γενομένης με τον Ιωνικό, θα μπορούσε να σκεφτεί ότι είναι μια καλή ευκαιρία για 12 βαθμούς. Με το έληξε το ματς στη Νίκαια ήδη είχαν χαθεί οι τρεις. Πώς να πιστέψεις λοιπόν σ’ αυτή την ομάδα όταν σε απογοητεύει ή σε κάνει να μην μπορείς να ονειρευτείς. Όλα έχουν γίνει τόσο δύσκολα για τον ΑΡΗ.
Οι εμφανίσεις γίνονται όλο και πιο αναμενόμενες, χωρίς ιδέες, μακριά από την καλή δημιουργία. Η αντίδραση που ήταν απαραίτητη να βγει, φαίνεται ότι έχει χαθεί κάπου στα αποδυτήρια. Αν σήμερα ήταν φυσιολογικό να παίξει ο Πίρσμαν με τον Μαζικού στην αριστερή πτέρυγα, πόσο λογικό ήταν να ξεκινήσει ο Ντουκουρέ , μετά από την συνεχή καταπόνηση των αγώνων; Και τελικά πόσο απαραίτητος ήταν σε έναν τέτοιο αγώνα; Πολλά θέματα μπορούν να συζητηθούν για την διαχείριση των παικτών. Τέτοιοι τραυματισμοί, όταν υπάρχουν επιλογές, κοστίζουν στην ομάδα.
• Όσο και να πονάει, η ομάδα δεν μπορεί να μετατρέψει τις φάσεις της σε σκορ. Όταν αυτό δεν γίνεται , τα πόδια βαραίνουν και το μυαλό θολώνει. Κακές επιλογές, βιαστικές ενέργειες, απρόσεκτες τοποθετήσεις, δημιουργία κενών. Ουσιαστικά η κάθε φάση τελειώνει με άτσαλο τρόπο. Η απειλή υπάρχει μόνο στην στατιστική αναφορά. Οι φανέλες δεν κερδίζουν ποτέ από μόνες τους. Οι παίκτες είναι αυτοί που θα δώσουν υπόσταση, στο τερέν. Όταν δεν το κάνουν δεν μπορείς να περιμένεις πολλά. Το ερώτημα είναι: προσπάθησαν να κερδίσουν τον Ιωνικό; Ναι προσπάθησαν. Έτρεξαν , πίεσαν, έχασαν και ένα – δύο σημαντικές ευκαιρίες.
Κατάφεραν όμως να χάσουν από μία φάση. Ο ΑΡΗΣ έχει χωρίσει τις ήττες του με φάσεις διαφορετικού είδους αναλόγως τον αντίπαλο. Στα ντέρμπι χάνει από φάσεις που οι αντιδράσεις των παικτών είναι χαμηλής αντίληψης. Με τις μικρές ομάδες, χάνει από φάσεις που λειτουργεί εκτός σχεδίου. Η χρήση του φάουλ στον ΑΡΗ είναι μόνο για δύσκολες καταστάσεις, φανερής πίεσης. Ποτέ κανένας δεν μπαίνει στη διαδικασία να κόψει φάση με φάουλ όταν χάνεται η ισορροπία. Μία τυχαία απόκρουση έκρινε το ματς και τελείωσε την ελπίδα για κάτι καλό από τον ΑΡΗ.
Δεν υπάρχει κριτική για τους παίκτες. Αυτοί που παίζουν κάνουν τα ίδια σε κάθε αγώνα. Οπότε είναι αδιανόητο, για έναν λογικό φίλαθλο, να περιμένει ότι με τα ίδια πράγματα, τις ίδιες ενέργειες να δει διαφορετικό αποτέλεσμα. Έχει καταντήσει εκνευριστικό το γεγονός ότι ποτέ δεν βρίσκεται χώρος για τον Γκρέι, ποτέ δεν υπάρχει κάθετη πάσα, ποτέ δεν υπάρχει μονομαχία ένας με έναν στα πλάγια, ποτέ δεν κερδίζει κανείς διεκδίκηση μέσα στην περιοχή, ποτέ τα στημένα χτυπήματα δεν βρίσκουν στόχο. Για άλλη μία αγωνιστική έγιναν κάποιοι ήρωες, παίζοντας με τον ΑΡΗ.
• Ο προπονητής είχε σ’ αυτό το παιχνίδι περισσότερες επιλογές απ’ ότι μ’ αυτό με την ΑΕΚ. Προσπάθησε να κάνει το δύσκολο. Η τριάδα Ντουκουρέ – Νταμπό – Νταρίντα ήταν υπερβολή. Ο Πάρντιου «διάβασε» απειλές από τον άξονα, ενώ ήταν σχεδόν αναμενόμενο ότι ο ΑΡΗΣ θα είχε την κατοχή. Ο Ιτούρμπε μία πήγαινε στα πλάγια, άλλοτε έπαιζε δίπλα στον Γκρέι , καμία όμως «μπούκα» που προσπάθησε δεν έφτασε στην περιοχή.
Ο Καμαρά με τον Καμάτσο ήταν αλλαγές ημιχρόνου. Ειδικά ο Καμαρά θα μπορούσε να δώσει χώρους στο Γκρέι και οι δύο μαζί, να γίνουν πιεστικοί για την άμυνα του Ιωνικού μέσα στην περιοχή. Όταν έγιναν οι αλλαγές δεν είχαν το χρόνο να εκμεταλλευτούν περισσότερες φάσεις απ’ αυτές που έγιναν. Ο Νταρίντα προσπάθησε να βγάλει φάσεις, δεν του πήγε η γενική παρουσία της ομάδας. Ο ΑΡΗΣ ήταν φλύαρος και από ένα σημείο και μετά αναιμικός. Το κακό είναι ότι ο αντίπαλος απείχε πολύ από το να τον ονομάσεις μέτριο. Ίσα να κρατήσει το γκολ που έβαλε από το σημείο του πέναλτι. That’s all.
• Όσο πάει και στραβώνει η κατάσταση στην ομάδα. Ο σχεδιασμός του καλοκαιριού , φέρνει τα αποτελέσματα του χειμώνα. Από τη στιγμή που ο ΑΡΗΣ πάει από το κακό στο χειρότερο, τότε η κριτική για το ότι έγινε, απ’ όλους , είναι δίκαιη και επιβεβλημένη. Τώρα αν μαθαίνουν από τα λάθη τους , θα μας το δείξουν αργότερα. Αν μαθαίνουν βέβαια…
