Οπλισμένος» με το καυστικό του χιούμορ αλλά και την οξυδέρκειά του, ο ηθοποιός και stand up κωμικός, Χριστόφορος Ζαραλίκος ετοιμάζει βαλίτσες για τη Θεσσαλονίκη, όπου τη Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου θα παρουσιάσει την παράσταση «Πρώτα ο Θεός» στο Θέατρο Αριστοτέλειον.
Ο Θεός, η σάτιρα, η πολιτική αλλά και το σοβαρό επεισόδιο με τη διακοπή της παράστασής του ένα χρόνο πριν από τη Σάσα Σταμάτη, καθώς και το ενδεχόμενο να επιστρέψει στην τηλεόραση, βρέθηκαν στο επίκεντρο της συνέντευξης που παραχώρησε στο ThessToday.gr.
Τι θα δούμε στην παράσταση «Πρώτα ο θεός»;
Πρώτα ο Θεός κάτι θα δείτε. Αν δεν έρθει ο Θεός δε θα δείτε τίποτα.
Είναι πιθανό να έρθει λέτε;
Μη ρωτάτε εμένα. Εγώ δεν τη χρησιμοποιώ αυτή την έκφραση. Έχω παρατηρήσει όμως ότι τη χρησιμοποιεί πολύς κόσμος πια.
Από πού προκύπτει ο τίτλος;
Ζούμε σε μια εποχή ανάθεσης. Κάποιος να μας σώσει, κάτι να αλλάξει από μόνο του. Εμείς να μη κάνουμε κάτι. Εμείς να γράφουμε στα social. Έχω διαπιστώσει ότι πολύς κόσμος περιμένει να αλλάξει κάτι από μόνο του. Λες και θα έρθει έτσι από το Θεό.
Στα βίντεό σας στο YouTube σχολιάζετε την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα. Αυτό έχει κοστίσει αλλά έχει φέρει και ένα κοινό που αγαπά το συγκεκριμένο προϊόν.
Ναι, είναι πολύ ευχάριστο για μένα, μετά από χρόνια που περίμενα να κάνω κάτι σαν αυτό στην τηλεόραση. Μου το έλεγαν φίλοι μου αλλά άργησα να το καταλάβω, ότι η ελληνική τηλεόραση δεν δέχεται τέτοιου τύπου εκπομπές. Δε θέλει αιχμηρή σάτιρα. Βαρέθηκα κι εγώ να περιμένω οπότε χαίρομαι για την επιλογή που κάναμε όλη η παρέα πριν από δυόμισι περίπου χρόνια να πάμε στο YouTube. Είδαμε ότι υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση από τον κόσμο. Οπότε δώσαμε και πήραμε.
Σε μια δυστοπική θα λέγαμε πραγματικότητα, ο κόσμος είναι σαν να διψάει για τέτοιου είδους υλικό. Το κοινό καταφεύγει σε αυτού του είδους τη σάτιρα που δεν είναι συνηθισμένη στην τηλεόραση;
Καταφεύγει ναι. Δεν είναι εύκολο, όταν η επικαιρότητα της εβδομάδας είναι τόσο σκληρή, εμείς να παλεύουμε στο κείμενο να βάλουμε κάποιο αστείο. Μας αφορά αυτή η πραγματικότητα. Τη ζούμε. Δεν είμαστε απ’ έξω να σχολιάζουμε τι τραβάνε οι άνθρωποι με την άνεση ενός τύπου που τα έχει όλα λυμένα. Τα τραβάμε κι εμείς. Θα θέλαμε να έχει περισσότερη πλάκα ορισμένες εβδομάδες αλλά δεν διαμορφώνουμε εμείς την κοινωνική πραγματικότητα.
Πώς βλέπετε να διαμορφώνεται το περιβάλλον κοινωνικά και πολιτικά;
Αυτό φαίνεται και από τον τίτλο της παράστασης «Πρώτα ο Θεός». Ο κόσμος καταλαβαίνει ότι κάτι άσχημο συμβαίνει γύρω του. Αισθάνεται ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά αλλά δυστυχώς ακόμη έχει στο νου του την ανάθεση. Δεν πάει έτσι. Όταν έχουμε ένα θέμα πρέπει εμείς οι ίδιοι να κάνουμε κάτι άμεσα. Παράδειγμα οι εξώσεις. Φαντάζεσαι να σε πετάνε έξω από το σπίτι σου για χρέος 5.000 – 10.000 ευρώ και να σου λένε οι φίλοι σου «κάνε υπομονή, θα έρθουν οι εκλογές, θα ψηφίσουμε τον τάδε και θα το λύσουμε»; Μέχρι τότε πού θα ζεις; Στο δρόμο; Πρέπει να κάνουμε κάτι την ώρα που συμβαίνει.
«Όλοι έχουν συνείδηση, απλά πολλοί τη βάζουν για ύπνο»
Ως λαός μετά το δημοψήφισμα πέσαμε σε μια κατάθλιψη «χυλόπιτας». Όπως όταν ένα αγόρι κυνηγάει ένα κορίτσι ή το αντίθετο, είναι ερωτευμένο, τρώει την απόρριψη και βγάζει κάτι συμπεράσματα του στιλ «κανείς δεν με αγαπάει εμένα, κάνεις δε με θέλει». Πράγμα το οποίο δε στέκει για κανέναν. Όλους μας αγαπάει κάποιος. Πέφτουμε σε κατάθλιψη. Ότι δηλαδή εντάξει παιδιά δεν γίνεται τίποτα, κοροϊδία από εδώ, κοροϊδία από εκεί. Εμείς προσπαθούμε μέσα από το YouTube εκτός από το να περιγράψουμε την κατάσταση, να λέμε στον κόσμο ότι δεν είναι έτσι. Πάντα μπορούμε να κάνουμε κάτι.
Σε πολλές περιπτώσεις δηλαδή υπάρχει κάλεσμα για ενεργό δράση;
Στο 100%. Κι αυτό που κάνουμε στο YouTube είναι ένα ζωντανό παράδειγμα. Πολλά χρόνια, ήμουν παρουσιαστής, ηθοποιός, έχω κάνει ραδιόφωνο. Μέσα μου όμως ήξερα ότι θέλω να κάνω αυτό που κάνω τώρα στο YouTube. Έκανα υπομονή μήπως γίνει στην τηλεόραση. Το κάναμε δύο φορές το βράδυ των εκλογών σε ζωντανή μετάδοση με τον Χατζηνικολάου και απ’ ό,τι μου είχαν πει οι άνθρωποί του στην τηλεθέαση είχε σκίσει. Είχε κάνει τρελά νούμερα. Εγώ τότε έλεγα ότι θα το εκτιμήσουν αυτό οι σταθμοί και θα το κάνουμε. Περίμενα, περίμενα. Έπρεπε να λέω στους φίλους μου κλαίγοντας ότι τα κανάλια δε θέλουν σάτιρα; Όχι. Υπάρχει η λύση του YouTube.
Πόσο εύκολο ήταν στα χρόνια της πορείας σας να είστε ο «αιρετικός»;
Δεν ήταν ούτε εύκολο, ούτε δύσκολο. Στην πραγματικότητα έχει να κάνει με το τι συμβαίνει μέσα σου. Ό,τι κι αν λένε οι άλλοι, αν εσύ μέσα σου ξέρεις ότι λες αλήθεια ή ότι κάνεις αυτό που θέλεις να κάνεις, δεν έχεις ιδιαίτερο ζόρι. Πιο πολύ κινδυνεύεις από φθόνο. Έχω ακούσει να μου λένε «τι κάνεις ρε φίλε, το παίζεις επαναστάτης». Καθόλου δεν το παίζω επαναστάτης. Είμαι συνειδητός. Όλοι έχουν συνείδηση, απλά πολλοί τη βάζουν για ύπνο. Της δίνουν ένα χαπάκι και κάνουν πως δεν την έχουν.
Πριν από ένα χρόνο είχε γίνει παρέμβαση στην παράστασή σας. Ποιες είναι τώρα οι σκέψεις σας για αυτή τη δυσάρεστη εμπειρία;
Αυτή η εμπειρία έχει σημαδέψει όχι εμένα αλλά όλο το χώρο. Δυστυχώς πολλοί συνάδελφοι δεν το εκτίμησαν σωστά. Αν αυτό γίνει μια φορά και δεν είναι πραγματικά δυναμική η αντίδραση από όλους, θα ξαναγίνει. Ανοίγει ένα πορτάκι και μετά γίνεται συνήθεια. Το μόνο που σκέφτομαι για το συγκεκριμένο γεγονός είναι την επόμενη φορά που θα συμβεί να πάρω κι εγώ ένα βαρύ αντικείμενο και να αρχίσω να κοπανάω. Γιατί; Γιατί δε μπορούμε συνέχεια να μας την πέφτουν και να είμαστε ευγενικοί.
Τι εννοείτε ότι οι συνάδελφοι δεν το εκτίμησαν σωστά;
Εννοώ ότι δεν αντέδρασαν όλοι όπως θα έπρεπε. Δεν πήραν όλοι θέση. Οι πολύ διάσημοι ηθοποιοί δυστυχώς κρύφτηκαν. Λένε εντάξει δε θα μου τύχει εμένα. Και ο κύριος Ινδαρές που μπήκανε πριν δύο χρόνια σπίτι του και τους δείρανε οικογενειακώς, τους έδεσαν χειροπόδαρα και τους έβαλαν κουκούλες αυτό πίστευε. Ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στους αναρχικούς.
Ως κωμικός προετοιμάζεστε για την προεκλογική περίοδο;
Βέβαια. Ένα από τα σχέδια του zaraleaksTV είναι να ζητήσουμε συνέντευξη από τους αρχηγούς των κομμάτων. Όχι όμως σε στούντιο, αλλά σε θέατρο ανοιχτά με κόσμο. Ποιος θα τολμήσει να έρθει δε ξέρω. Εμείς θα στείλουμε πρόσκληση παντού. Μάλιστα στην πρόσκληση θα λέει ότι το κοινό για να γίνει η συνέντευξη δε θα το φέρουμε εμείς, αλλά το κόμμα. Να είναι δικοί τους. Δε θέλουμε να τους βάλουμε σε εχθρικό περιβάλλον. Θα είμαστε εμείς «εχθρικό περιβάλλον». Είναι κάτι που γίνεται πολλά χρόνια σε χώρες πιο ανοιχτές στην έκφραση από εμάς.
Μέσα σε αυτά τα χρόνια ποια είναι τα πιο σουρεαλιστικά πράγματα που έχετε δει;
Το πιο ακραίο ήταν αυτό που έγινε πέρυσι στο Θέατρο Καρέζη. Δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου ότι μπορεί να μου συμβεί αυτό. Αφότου το έζησα πιστεύω ότι μπορεί να ζήσω το οτιδήποτε. Τώρα πια έχω στο νου μου ότι μπορεί να γίνει κάτι πολύ χειρότερο από αυτό.
Μέσα στα χρόνια της πορείας σας υπάρχουν στιγμές – σταθμοί που ξεχωρίζετε;
Το 2012 δούλευα ακόμη στο ραδιόφωνο, αλλά έβλεπα ότι ο κλοιός που έχει να κάνει με την ελευθερία της έκφρασης αλλά και με τα οικονομικά θα έσφιγγε παρά πολύ. Και είπα φτάνει. Ήταν σημαντική η απόφαση που πήρα τότε ότι δεν με ενδιαφέρουν πια τα μέσα. Με ενδιαφέρει να είμαι ανεξάρτητος και τα έσοδά μου να έρχονται απευθείας από το κοινό. Γιατί όταν δουλεύεις στην τηλεόραση τα έσοδά σου έρχονται από τον καναλάρχη. Ο καναλάρχης όμως μπορεί να είναι ένας λεφτάς και γκάνγκστερ που μπορεί να σου ζητήσει το οτιδήποτε.
Ποιες θα ήταν οι προϋποθέσεις για να επιστρέψετε σήμερα στην τηλεόραση;
Δε νομίζω να επέστρεφα ποτέ. Αν επέστρεφα όμως -εντελώς φαντασιακό το σενάριο- θα έπαιρνα τρεις δικηγόρους και θα έφτιαχναν ένα συμβόλαιο που θα με κάλυπτε ακόμα και αν κάποιος με κοιτάξει στραβά την ώρα που έχω γύρισμα. Δεν με φαντάζομαι όμως σε ένα μέσο γιατί εκεί δεν είσαι μόνος σου. Πρέπει να δεις τον εαυτό σου πριν και μετά. Στο κανάλι τάδε που μπορεί να είμαι εγώ, τι έδειχνε πριν δείξει εμένα; Μετά τι θα δείξει; Εκεί μέσα είμαι κι εγώ. Όταν είσαι στην τηλεόραση μπαίνεις στο ίδιο κάδρο με τον προηγούμενο και τον επόμενο. Μπορεί αυτά να είναι πρόσωπα που δεν θέλεις να βλέπεις.
