Λίγες ώρες πριν μπαίνοντας στο Αλεξάνδρειο για να καλύψω το παιχνίδι βετεράνων αντίκρισα την… κουκούλα. Τις… σκιές. Μαυρίλα. Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη. Λίγο αργότερα το φως επισκίασε κάθε περιθωριακή και άρρωστη σκια χθες στο Παλέ και η εικόνα στο τέλος του αγώνα με τους εκατοντάδες κόσμου μέσα στο γήπεδο και τα (περασμένα) είδωλα δίπλα τους ήταν το απόσταγμα μιας υπέροχης βραδιάς, για την οποία προσωπικά πανηγυρίζω!
Πανηγυρίζω λοιπόν!
– Γιατί είδα και πάλι από κοντά μέσα στο γήπεδο τον Μάριο Μπόνι να παίζει στο Αλεξάνδρειο. Πίστευα ότι δεν γινόταν ποτέ ξανά. Έγινε χθες και συνέλαβα τον εαυτό μου αρκετές φορές να χαμογελάει μόνο με την παρουσία του στο παρκέ του Παλέ.
– Γιατί αυτοί οι 4.500 που βρέθηκαν χθες στο Αλεξάνδρειο φανέρωσαν πεντακάθαρα έστω και για τρεις ωρίτσες την μούρλα που έχει αυτή η πόλη για το μπάσκετ ότι κι αν συμβεί. Οι ομάδες της πόλης περνούν κρίση, αλλά το μπάσκετ τελικά έχει τόπο και καταγωγή στην Ελλάδα. Την Θεσσαλονίκη.
– Γιατί τόσο υπέροχα και σχεδόν αυτόματα αποβλήθηκαν τα… περιττώματα από την θύρα 6 του Παλέ. Μπήκαν στη ζούλα, πούλησαν – με το νου τους – τη βλακεία που έχουν στο κεφάλι τους, αποδοκιμάστηκαν, ένιωσαν περιττοί και παρείσακτοι και αποχώρησαν ενώ παιζόταν το ματσάκι. Τους απέβαλλε η υγεία χθες από το Παλέ!
– Γιατί οι αποδοκιμασίες προς τους 200 παρείσακτους προήλθαν από φωνές όχι μόνο Αρειανών που ήταν στο γήπεδο και άκουγαν τα χυδαία υβριστικά κατά των πρωταγωνιστών της ομάδας τους. Προήλθαν και από ΠΑΟΚτσήδες και από Ηρακληδείς. Όλοι αυτοί κάθονταν διάσπαρτοι στο Παλέ και απολάμβαναν.
– Γιατί το μπάσκετ ζει. Όσο κι αν προσπαθούν να επιβάλλουν την ποδοσφαιροποίηση των πάντων ορισμένοι στον βωμό του κέρδους από το στοίχημα, το μπάσκετ παραμένει στο DNA του Έλληνα. Το αγαπάει, τέλος!
– Γιατί είδα εκατοντάδες ανθρώπους όλων των ηλικιών να βουτάνε μετά το τέλος του αγώνα μέσα στον αγωνιστικό χώρο για να βγουν φωτογραφίες, να πάρουν αυτόγραφα, να μιλήσουν με τα είδωλά τους προ 20 ετών.
– Γιατί ο Μάριο Μπόνι και ο Ντορόν Τζάμσι μίλησαν ελληνικά για να εκφράσουν την αγάπη τους για την Ελλάδα, την Θεσσαλονίκη, για ότι συνέβη χθες και την λατρεία που εισέπραξαν.
ΥΓ: Για διαφορετικές δικαιολογίες (και όχι λόγους, δυστυχώς) έλειπαν χθες από το Παλέ τέσσερις προσωπικότητες του μπασκετικού Άρη. Γιάννης Ιωαννίδης, Νίκος Γκάλης, Παναγιώτης Γιαννάκης, Λευτέρης Σούμποτιτς. Ήταν απόντες, δυστυχώς. Για τους ίδιους πρώτα και για όλους τους άλλους μετά… Αυτό το γιατί δημιουργεί σφίξιμο σε όλους τους Αρειανούς που ήταν χθες στο γήπεδο.
