Επικός, τρομακτικός, ανεπανάληπτος. Ο ΑΡΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ εξέπληξε τους πάντες . Κανένας δεν περίμενε να είναι τόσο κακός στα δύο τρίτα του παιχνιδιού, κανένας δεν περίμενε την αντίδραση στα τελευταία είκοσι λεπτά.
Ο αγώνας ήταν η περίληψη όλης τη χρονιάς του ΑΡΗ. Η αστάθεια , το άγχος, η νευρικότητα, η επιπολαιότητα , εμφανίστηκαν ως κακοί δαίμονες, που μας προβλημάτισαν σε πάρα πολλά παιχνίδια του φετινού πρωταθλήματος, χαρακτήρισαν τα 70 λεπτά του παιχνιδιού. Η ωριμότητα, ο ενθουσιασμός, η διάθεση , η ενέργεια , η επιθετικότητα , έκαναν την εμφάνιση τους στο τέλος. Η ανατροπή ήταν το επιστέγασμα μιας υπερπροσπάθειας.
Ξεκίνησε από τις αλλαγές του προπονητή που άλλαξε το σύστημα και ανακάτεψε τους αντιπάλους. Οι αντίπαλοι δεν πρόλαβαν να διαβάσουν τα νέα δεδομένα, κι έμειναν αποσβολωμένοι να παρακολουθούν την αντεπίθεση του ΑΡΗ , από τον πάγκο. Η αλλαγή ψυχολογίας της ομάδας και η πίστη ότι όλα μπορούν να γίνουν τσάκισε την όποια αντίδραση της ένωσης . Ήταν η «ζωγραφιά» μιας χρονιάς σε ένα κάδρο ποδοσφαιρικού μινιμαλισμού. Απλά , απέριττα, λιτά. Εντυπωσιακό αποτέλεσμα, βγαλμένο από σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Υπάρχει και ένας ακόμα σημαντικός λόγος που οδήγησε τον ΑΡΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ στην Ευρώπη. Το ΧΑΡΙΛΑΟΥ. Όταν βρυχάται το ηφαίστειο καλύτερα να φεύγεις μακριά. Η λάβα θα σε κάψει. Ο δικέφαλος της Αθήνας έπεσε θύμα του πιο καυτού γηπέδου της χώρας με τον πιο ενεργητικό κόσμο στο παιχνίδι. Ήταν καταπληκτικό το θέαμα , ήταν απερίγραπτη η ώθηση που έδωσε στην ομάδα η αύρα της κερκίδας.
– Ο ΑΡΗΣ μας είναι στην Ευρώπη , αφήνοντας έξω έναν αντίπαλο που πάλεψε με νύχια και με δόντια να του στερήσει αυτό το στόχο. Είναι γεγονός ότι μπήκε στο ματς με καλύτερη ενέργεια και διάθεση. Έβρισκε τις αδυναμίες του ΑΡΗ και δημιουργούσε καταστάσεις για να βρει τέρμα. Είχε στήσιμο μέσα στο γήπεδο ανάλογο μ’ αυτό του οσφπ.
Άνοιξε τις γραμμές της σε όλο το πλάτος του γηπέδου για να αναγκάσει τον ΑΡΗ να τρέξει περισσότερο, να έχει μεγαλύτερες αποστάσεις από παίκτη σε παίκτη ώστε να βρει κενό είτε στα άκρα με overlap ή να υπάρχει παιχνίδι ένας με έναν είτε στον άξονα όπου δεν θα προλάβαιναν να κλείσουν οι κεντρικοί χαφ. Το κατάφερε μέχρι το εικοστό λεπτό του πρώτου ημιχρόνου. Κάπου εκεί ο ΑΡΗΣ άρχισε να κλείνει τις αποστάσεις , πίεσε με δεύτερο παίκτη στα άκρα και οπισθοχώρησε ο Μπερτόγλιο για να κόψει την κυκλοφορία της μπάλας. Μ’ αυτή τη διάταξη ήταν δύσκολο να βγει επίθεση με αξιώσεις και η ομάδα ήταν κακή στο επιθετικό κομμάτι.
– Στο δεύτερο ημίχρονο ο ΑΡΗΣ παραδόθηκε στις ορέξεις των αντιπάλων. Δεν μπόρεσε να κόψει την επιθετικότητα των πλάγιων και βρέθηκε να χάνει με δύο τέρματα διαφορά. Κακές αντιδράσεις απ’ όλους. Φάνηκε ότι η μάχη θα χανόταν χωρίς ουσιαστικά να αγωνιστεί η ομάδα. Γιατί μέχρι τότε δεν υπήρχε κάποια σημαντική προσπάθεια που να έδειχνε ότι παίζεται ο αγώνας της χρονιάς για τον ΑΡΗ. Αντίθετα οι αντίπαλοι είχαν πιάσει τον ταύρο απ’ τα κέρατα.
Όλα αυτά μέχρι το τελευταίο εικοσάλεπτο. Ο Πάλμας μπαίνει φουριόζος στο γήπεδο, αλλάζει το σύστημα σε 4-4-2, απελευθερώνεται ο Καμαρά από το διπλό και τριπλό μαρκάρισμα, ανεβαίνουν όλες οι γραμμές του ΑΡΗ προς την επίθεση και ως εκ θαύματος ο Ματέο αποφασίζει να μας θυμίσει γιατί τον θαυμάζαμε τόσα χρόνια. Ντουκουρέ και Ματίγια κάνουν κουμάντο στο κέντρο, ο Μπράμπετς με τον Φαμπιάνο κόβουν όλες τις μπαλιές, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένας «ποταμός» που παρέσερνε στο διάβα του ότι έβρισκε μπροστά του.
Το τέρμα του Πάλμας δίνει ψυχολογία , ο Μαντσίνι κλείνει τις εκκρεμότητες για την αρχική απόδοση της ομάδας και ο Ματέο χαρίζει τον ποδοσφαιρικό Παράδεισο στους αρειανούς απανταχού στον κόσμο. Η αλήθεια είναι ότι μετά την ισοφάριση και την κατάρρευση των αντιπάλων ήταν θέμα ελάχιστου χρόνου να γίνει η ανατροπή. Ο πίνακας έγραψε 3-2 και το πανηγύρι ξεκίνησε για τα καλά.
-Η χρονιά τελείωσε με την έκφραση όλων των συναισθημάτων σε ένα ενενηντάλεπτο. Από την πίκρα στη γλύκα, από τη λύπη στη χαρά, από τη δυστυχία στην ευτυχία, από τη θλίψη στο θαυμασμό. Ο φετινός ΑΡΗΣ μας τα έδωσε όλα στο τέλος. Ματς με χιτσκοκιές πινελιές, που ορίζει μια πιο ονειρεμένη συνέχεια. Οι επόμενες προκλήσεις δεν αργούν…
