Ευλογία για τον Άρη χαρακτήρισε πρόσφατα με δηλώσεις του νεαρός ποδοσφαιριστής που είχε την… τύχη να συνεργαστεί με τον Έκτορ Ραούλ Κούπερ στο Κλεάνθης Βικελίδης. Το όνομά του δεν έχει τόσο σημασία, αλλά η συγκεκριμένη αναφορά που «λέει» πολλά.
Ευλογία για το ελληνικό ποδόσφαιρο συμπληρώνουμε εμείς, η παρουσία του Αργεντίνου προπονητή για περίπου 14 μήνες στον πάγκο των «κιτρινόμαυρων» πριν από τέσσερα χρόνια. Δεν ήταν ο μόνος χαρακτηρισμός και από μόνο ένα άτομο.
Υπάρχουν κι άλλοι πολλοί, με κάθε αφορμή, σε κάθε ευκαιρία που τονίζουν πόσο σημαντική ήταν η παρουσία του «μίστερ Κούπερ», πόσα πρόσφερε και πέτυχε με τον Άρη, σε απόλυτη αντίθεση με τη σημερινή κατάσταση που βιώνει.
Το χρονικό διάστημα είναι μικρό, οι μνήμες νωπές και το κοντράστ μεγάλο. Από τον Άρη, μια ομάδα που κατάφερε να κάνει αίσθηση στην Ευρώπη, να φτάνει μέχρι τον τελικό του κυπέλλου, προκαλώντας την κατά τεκμήριο μεγαλύτερη οπαδική εκδρομή (τον Απρίλιο του 2010) με την κάθοδο πάνω από 25.000 φιλάθλων, στη σημερινή κατάσταση, όπου κινήσεις, ενέργειες και λόγια, «καρφώνουν» ακόμη πιο βαθιά το… μαχαίρι στην αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια του κόσμου.
Ο Άρης της Γ’ εθνικής πληγώνει τους πάντες εντός των τειχών. Τους πληγώνουν ακόμη περισσότερο όμως, ερασιτεχνικές δηλώσεις και νοοτροπίες. Λόγια που βγαίνουν αβίαστα από επίσημα χείλη και προκαλούν απορίες, ερωτηματικά, μπορεί και οργή στον κόσμο της ομάδας.
Η απόφαση της «αυτοτιμωρίας» με τον εκούσιο υποβιβασμό, ήταν σκληρή, αλλά πάρθηκε με ένα «συμβόλαιο τιμής» πριν μερικούς μήνες στο γεμάτο θλίψη και απόγνωση Κλεάνθης Βικελίδης: την άνοδο της ομάδας και την ειδική εκκαθάριση.
Μισόλογα και «plan B» στο ενδεχόμενο να μην καταφέρει ο Άρης το αυτονόητο, δημιουργούν μόνο προβληματισμό.
Όπως και το γεγονός ότι μέχρι τώρα, κανείς δεν έχει πει υπεύθυνα στον κόσμο για ποιο λόγο καθυστέρησε η υπόθεση της εκκαθάρισης και τι έγινε πέρσι τον Νοέμβριο με τα πρακτικά, όπως και τα όσα (δεν) έγιναν από τον περασμένο Ιούνιο.
Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια, τα αγωνιστικά και κυρίως τα μεγάλα εξωαγωνιστικά προβλήματα, σε συνδυασμό με αυτά της καθημερινότητας που βιώνει ο Έλληνας, κράτησαν σε απόσταση τους φιλάθλους του Άρη και τη μεγάλη μάζα του κόσμου σε αδράνεια, σε απόσταση.
Δεν είναι τυχαίο ότι στον τελευταίο αγώνα, η προσέλευση του κόσμου ήταν πιο μικρή και από τα διαρκείας. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι οι έχοντες τα κλειδιά του συλλόγου, δικαιούνται να αποτύχουν. Ας μπουν στο… συρτάρι τα επικοινωνιακά τρικ και οι δικαιολογίες και ας κάνουν το αυτονόητο χρέος.
Το μήνυμα σαφές από οργανωμένους και μη φιλάθλους του Άρη, περιγράφει τις κόκκινες γραμμές: άνοδος, εκκαθάριση και φυσικά ούτε για… αστείο αναφορά στα περί ΑΦΜ.
