Ο Βασίλης Σκουντής δημοσίευσε σήμερα το δεύτερο μέρος της… εξομολόγησης του Ρόι Τάρπλεϊ, συνέντευξη που δημοσιεύθηκε στα «ΝΕΑ» στις 14 Απριλίου του 1994, παραμονές του Φάιναλ Φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης στο Τελ Αβίβ…
–Πώς σου φαίνεται η Ελλάδα;
“Καλά είναι εδώ, μόνο που μιλάτε πολύ γρήγορα και τα ελληνικά μου φαίνονται σαν κινέζικα! Τρελαίνομαι διότι οι Έλληνες χειρονομούν, φωνάζουν , λένε ο ένας τον άλλον “μαλάκα” και εάν μπεις στη μέση να τους χωρίσεις, σου λένε “μα συζητάμε φιλικά”!. Θυμάμαι μια φορά που βρισκόμουν στο Ντητρόιτ και πήγα σε ένα ελληνικό εστιατόριο, το “Φανάρι του Θάνου”, αλλά ποτέ δεν πίστευα ότι κάποτε η μοίρα μου θα με έστελνε στην Ελλάδα. Ήξερα όμως από τότε τι είναι το σουβλάκι!”
– Τι σου αρέσει περισσότερο στη ζωή?
“Να με σέβονται”
– Και τι μισείς;
“Να μην με σέβονται και να με αντιμετωπίζουν πάντα με προκατάληψη”.
– Με ποιους ήρωες μεγάλωσες;
“Με τον Μάτζικ, τον φοβερό «Iceman» Τζορτζ Γκέρβιν, τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ”
– Και με τα προβλήματα του ρατσισμού; Ζει ακόμη ο… Μπάρμπα Θωμάς;
«Δεν είναι όπως παλιά, και άλλωστε στη ζωή, προβλήματα δεν έχουν μόνο οι μαύροι, αλλά και οι λευκοί».
– Τρία πρόσωπα που σου φτιάχνουν τη διάθεση;
«Η μητέρα μου, η γυναίκα μου και η κόρη μου»
– Θα σπρώξεις την Άρμονι στο μπάσκετ;
«Όχι γιατί αν δω κάποια αντίπαλο να της τραβάει τα μαλλιά ή να τη χτυπάει, θα ορμήσω μέσα στο γήπεδο. Θα σπρώξω στο μπάσκετ τον γιο μου, όταν θα κάνω γιο, και άλλωστε η πίεση του ονόματος θα τον οδηγήσει αυτόματα στο γήπεδο».
– Ο Μπέρι πέρυσι σε συνέντευξή του εκμυστηρεύθηκε ότι σ’ ένα φανταστικό ταξίδι στο Διάστημα το μόνο πράγμα που θα έπαιρνε μαζί του είναι μια μπάλα του μπάσκετ για να δείξει αυτό που ξέρει καλά, σ’ όποιους θα συναντήσει. Εσύ;
«Τι θα έπαιρνα εγώ μαζί μου; Μμμμμ, ένα μπουκαλάκι με τασμπάσκο, γιατί δεν ξέρω αν θα βρω εκεί την αγαπημένη μου καυτερή σάλτσα»!
– Αν γινόταν ένας καινούργιος κατακλυσμός και είχες την Κιβωτό του Νώε, ποιους θα έσωζες, εκτός από την οικογένεια σου;
«Μερικούς καλούς παίκτες του μπάσκετ, όπως τον Τζόρνταν, τον Μάτζικ, τον Αγκουάιρ»
– Και σε ποιους θα έλεγες «συγνώμη, είμαστε γεμάτοι»;
«Σε κάμποσους, που με μισούν, αλλά και στον… Μητρούδη θα έκλεινα και την πόρτα για να μην μπει»
– Ποια είναι η ερώτηση στην οποία δεν μπορείς ν’ απαντήσεις;
«Γιατί Θεέ μου, να γίνονται πόλεμοι και σφαγές; Γιατί να κινδυνεύεις να σε πυροβολήσουν στο δρόμο ή στο σπίτι σου; Γιατί να μην είμαστε όλοι αγαπημένοι και ευτυχισμένοι στη γη; Γιατί να μην ζούμε τη ζωή μας;»
– Νιώθεις ότι είσαι ένας καλλιτέχνης του μπάσκετ;
«Κι εγώ μερικές φορές συλλαμβάνω τον εαυτό μου σε κινήσεις μπαλαρίνας όταν αφήνω την μπάλα στο καλάθι. Τότε σκέπτομαι ότι δεν είναι δυνατόν να κάνω εγώ τέτοιες κινήσεις και ότι δεν θα μπορέσω να τις ξανακάνω, αλλά αργότερα μου ξανασυμβαίνει».
– Υπάρχει λοιπόν σχέση ανάμεση στο μπάσκετ και στην τέχνη;
«Φυσικά. Όλα εξαρτώνται από τη χάρη των κινήσεων. Δες τον Τέρνερ και τον Ουάιτ πως κάνουν λέι απ. Σαν να χορεύουν».
– Φαίνεσαι πάντως άγριος, τουλάχιστον αυτό πιστεύουν όσοι δεν σε ξέρουν.
«Άγριος σημαίνει κακός και εγώ δεν είμαι τέτοιος. Έχω συναισθήματα, παθιάζομαι μέσα στο ματς, κάνω «χάι-φάιβ» με τους συμπαίκτες μου, τους βάζω τις φωνές. Νιώθω μεγάλη εμπιστοσύνη στις δυνατότητες μου, γι’ αυτό κιόλας μερικές φορές βγαίνω και σουτάρω τρίποντα»
– Έχεις δει ποτέ στα μάτια των αντιπάλων σου τον φόβο, το δέος;
«Όχι, απλώς έχω καταλάβει ότι τους συναρπάζει να παίζουν εναντίον μου. Αν με σταματήσουν, πιστεύουν ότι έκαναν κάτι πολύ σπουδαίο στη ζωή τους, αλλά μ’ ενοχλεί ότι οι ομάδες παίζουν ζώνη και με περιμένουν τρεις παίκτες στη ρακέτα».
– Ενώ στο ΝΒΑ…
«Στο ΝΒΑ απαγορεύεται η ζώνη και όλοι παίζουν ενός εναντίον ενός. Γι αυτό λοιπόν (ΣΣ.: βάζει τα γέλια), προκαλώ όποιον είναι μάγκας να έλθει να μετρηθούμε στο ένας εναντίον ενός»
– Το έκανε μερικές φορές ο Φάνης.
«Όχι μερικές φορές, αλλά όλες τις φορές αυτό το παιδί μ’ έπαιξε πολύ καλά. Είναι πολύ δυνατός και έξυπνος και ξέρει να παίζει και μακριά από το καλάθι και μέσα στη ρακέτα. Τώρα, που έχουμε τον Φασούλα παίζω και εγώ έξω από τη ρακέτα».
– Σε ενοχλεί «η αμυντικοποίηση» του παιχνιδιού;
«Όχι γιατί πιστεύω στη φιλοσοφία ότι καθένας εκμεταλλεύεται όποια όπλα έχει για να νικήσει. Πάρε παράδειγμα τα δικά μας ματς: οι αντίπαλοι παίζουν αργά, για να μην μας επιτρέψουν να κάνουμε πολλές και γρήγορες επιθέσεις».
– Σου αρέσει η άμυνα;
«Ναι αλλά τρελαίνομαι για επίθεση.
– Εκτός από τις ευχάριστες, έχεις και δυσάρεστες αναμνήσεις από την περυσινή σεζόν στον Αρη;
«Δεν έχω τίποτε με τα παιδιά και τον κόσμο, αλλά μ’ αυτούς που βρίσκονται γύρω από τους παίκτες. Πέρυσι ήλθα με όνειρα, έπαιξα σπουδαίο μπάσκετ, αλλά το κλίμα ήταν πολύ άσχημο και όταν ήλθαν και τα οικονομικά προβλήματα έγινε απαίσιο. Πήραμε ένα Κύπελλο Ευρώπης και κανείς δεν ήταν ευχαριστημένος. Δεν ξέρω, μπορεί οι Έλληνες παίκτες να έχουν συνηθίσει να μην πληρώνονται, αλλά εγώ ήθελα να πάρω τα λεφτά μου, άλλωστε ήταν «δεδουλευμένα». Πέρυσι είχαμε την καλύτερη ομάδα, αλλά τους τιμώρησε ο Θεός»!
– Είδες την εκπομπή που σε κατηγορούσε ο Μητρούδης;
«Όχι αλλά μου τα είπαν. Ντροπή»!
– Και είναι και κουμπάρος σου, έτσι;
«Αυτό ήταν λάθος. Η βάφτιση αυτή είναι σαν να μην έγινε ποτέ και μόλις βρω ευκαιρία θα πάμε στην εκκλησία να ξαναβαφτίσουμε την Άρμονι»,,,
– Τι αισθάνεσαι ενόψει του Φάιναλ Φορ στο Τελ Αβίβ;
«Νιώθω ένα συναίσθημα που δεν περιγράφεται. Αν νικήσουμε τον Παναθηναϊκό στον ημιτελικό, θα βρούμε έμπνευση και για τον τελικό. Ο Παναθηναϊκός είναι πολύ καλή ομάδα, αλλά αφού τους νικήσαμε πριν από λίγες ημέρες, γιατί να μην το ξανακάνουμε στο Τελ Αβίβ; Νιώθω υπέροχα, που διεκδικώ άλλο ένα ευρωπαϊκό κύπελλο και ίσως στο τέλος της χρονιάς βρεθούμε με τρία τρόπαια: Πρωτάθλημα Ευρώπης, Πρωτάθλημα και Κύπελλο Ελλάδος»!
– Ναι, αλλά ο Γκάλης είπε ότι χρωστάει αυτό το κύπελλο στον εαυτό του..
«Ο Γκάλης, ε; Είναι ένας σούπερ σταρ, που αξίζει το Κύπελλο, αλλά ας το πάρει του χρόνου! Δεν θα τον αφήσουμε να το πάρει τώρα».
– Να κάνουμε λίγη πλάκα; Ποιον παίκτη του Παναθηναϊκού θα ήθελες να ξεχάσουν κλειδωμένο στα αποδυτήρια;
«Θέλει και ερώτημα φίλε; Τον Βράνκοβιτς βέβαια. Ο τύπος είναι τεράστιος, τρέχει γρήγορα, αλλοιώνει τα σουτ, κάνει τάπες, παίζει άμυνα και αν πάρει την μπάλα, τη βάζει στο καλάθι. Όχι μόνο να τον ξεχάσουν, αλλά και να χάσουν τα κλειδιά»!
– Ποιον παίκτη θα ήθελες στον Ολυμπιακό για να είναι «αχτύπητος»;
– Στη ρακέτα, τώρα, που επιστρέφει κι ο Τάρλατς δεν έχουμε πρόβλημα. Θα ήθελα, λοιπόν, έναν πολύ καλό περιφερειακό παίκτη και ξέρω ποιος είναι: ο «Χανκ» Τέρνερ του Πανιωνίου. Αυτός είναι ο πιο συναρπαστικός παίκτης του πρωταθλήματος»!
Με μια κουβέντα
· ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Αποφασισμένος να νικά οπωσδήποτε.
· ΚΟΚΚΑΛΗΣ: Κύριος με τα όλα του. Μου θυμίζει τον εαυτό μου, μόνο που αυτός έχει πιο πολλά λεφτά!
· ΠΑΣΠΑΛΙ: Χαίρομαι να παίζω μαζί του.
· ΦΑΣΟΥΛΑΣ: Κάρφωσε την μπάλα, μωρό μου!
· ΣΙΓΑΛΑΣ: Σκληρός δουλευτής
· ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ: «Be cool men». Περάστε ωραία στο Τελ Αβίβ και μην κάνετε την ομάδα να υποφέρει, όπως συνέβη με τον Άρη.
· ΓΚΑΛΗΣ: Ο παλιός καλός Νικ. Δεν ξέρω αν εγώ θα αντέξω να παίζω μέχρι τα 37 μου.
· ΒΡΑΝΚΟΒΙΤΣ: Αφήστε τον στην Αθήνα, για να είμαστε ήσυχοι.
· ΒΟΛΚΟΦ: Καλός παίκτης. Σκληρός.
· ΜΗΤΡΟΥΔΗΣ: Ιησού Χριστέ μου. Ο άνθρωπος δεν έχει μπέσα.
· ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Τον έλεγα πάντα αρχηγό.
· ΓΙΑΤΖΟΓΛΟΥ: Φίλος μου
· ΜΠΙΛ ΚΛΙΝΤΟΝ: Ψηφοφόρος του.
· ΛΑΡΙ ΚΙΝΓΚ: Δεν γουστάρω ούτε αυτόν, ούτε τέτοια σόου.
· DREAM – TEAM: Απίστευτη. Αν ήμουν καλό παιδί, θα έπαιζα και εγώ.
· ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ: Μεγάλος. Θρύλος.
· ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ: Μμμμ…
· ΘΕΟΣ: Ο Παντοκράτορας. Ο Σωτήρας. Η υπέρτατη δύναμη.
· ΕΞΩΓΗΙΝΟΙ: Θέλω να τους συναντήσω και το πρώτο πράγμα που θα τους πω είναι «Ειρήνη».
· ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΖΩΗ: Ελπίζω ότι υπάρχει.
Πηγή: gazzetta
